با افسوس فراوان مطلع شدیم رفیق احمد قادیان ولشکلائی، رفیقی از تبار فداییان خلق و از اعضای سابق سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) از میان ما رفت. رفیق احمد را در سازمان به نام مهدی می‌شناختیم.
متاسفانه رفیق احمد عصر سه‌شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ (۹ مارس ۲۰۲۱ میلادی) و تنها سه هفته بعد از ۶۳ سالگیش، در شهر برلین و در حلقهٔ مهر و محبت دخترانش دچار سکتهٔ قلبی شد و بعد از انتقال به بیمارستان، علی‌رغم تلاش پزشکان با زندگی بدرود گفت و دختران عزیزش شقایق و شیوا و بستگان و دوستان و رفقای بی‌شمارش در ایران و خارج از کشور را سوگوار درگذشتِ نابهنگامش کرد.
رفیق احمد زادهٔ محلهٔ حسن‌آباد شاهی (قائم شهر) در استان مازندران بود. او که خود نیز فرزند وفادار مردمش بود، از همان دوران نوجوانی به مشکلات مردم خود آگاهی داشت و به بی‌عدالتی‌های جاری در حق آنان معترض بود.
احمد در دوران جوانی همراه با دوستانش در سازمان‌دهی مبارزات مردم علیه حکومت محمدرضاشاهی شرکت داشت. او پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ و سرنگونی رژیم شاه، به تشکیلات سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران پیوست و پس از وقوع انشعاب در سازمان، فعالیت خود را در سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) پی‌گرفت. در سال ۱۳۶۱ و پس از ازدواج با رفیق عزیزمان، زنده‌یاد گلناز اعظمی قادیکلایی، به تهران نقل مکان کرد و در ارتباط با تشکیلات سازمان در تهران قرار گرفت.
پس از یورش نظام ولایی به سازمان در تشکیلات مخفی سازمان‌دهی شد و از مسئولان سرگروه‌ها بود. احمد رفیقی شجاع، خونسرد، فداکار و با احساس مسئولیت بسیار نسبت به همه کسانی بود که با او در ارتباط بودند.
در فروردین ۱۳۶۶ به همراه همسر و هم‌راهش رفیق گلناز و دخترشان شقایق راهی مهاجرت اجباری به خارج از کشور شد. دختر دوم آنان در دوران مهاجرت در اروپا دیده بر جهان گشود.
احمد در تمام طول دوران مهاجرت با وجود از دست دادن همسر جوانش، دغدغهٔ میهن خود و خوش‌بختی مردمان آن را در سر داشت.
ما ضایعهٔ در گذشت رفیق احمد قادیان ولشکائی (مهدی) را به فرزندان عزیزش شقایق و شیوا، به رفقا فروغ اعظمی و محمدصادق علی‌اصغری عزیز و به تمامی بستگان، دوستان، رفقا و یارانش تسلیت می گوییم و خود را در غم این فقدان بزرگ شریک می‌دانیم.
نام و یاد رفیق احمد قادیان ولشکائی مانا!
آدینه، ۲۹ اسفند ۱۳۹۹ (۱۹ مارس ۲۰۲۱ میلادی)
