دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴ - ۰۸:۱۳

دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴ - ۰۸:۱۳

بیانیه «همگامی» در محکومیت اخراج فله‌ای مهاجران افغان
روند اخراج گسترده مهاجران افغان از ایران، که با دامن زدن به افغان‌ستیزی و با هدف انحراف افکار عمومی صورت می‌گیرد، اقدامی تلخ، ناعادلانه و تأسف‌برانگیز است. این سیاست در...
۱۶ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ايران
نویسنده: همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ايران
خواست مشترک و فراگیر مبارزان میهن‌دوست ایران، آزادی بی‌قیدوشرط زندانیان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است!
اساساً مفهومی به نام «جرم سیاسی» موضوعیت و معنایی ندارد. جرم‌شماری این فعالیت‌های حقوق بشری غیرقانونی‌ست و باید ممنوع شود. فعالیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اقدامی مجرمانه نیست و نمی‌تواند...
۱۵ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: پروین همتی
نویسنده: پروین همتی
#جدول_مندلیف
به تعبیر متخصصان، هوش مصنوعی، نفتِ آینده است و تبدیل شدن به مرکز گرانش اقتصادی در جهانِ امروز ، خود نوعی خلقِ ثروتِ بیکران.
۱۵ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: پهلوان
نویسنده: پهلوان
مارکس و اتحادیه‌های کارگری(۳) مبارزه علیه لاسالیسم و انواع اپورتونیسم آلمانی
… درباره سازما‌ندهی طبقه کارگر به‌عنوان یک طبقه از طریق اتحادیه‌های کارگری هیچ چیزی گفته نشده است.این امر خیلی مهم است، در واقع، بدین‌جهت که این‌ها تشکلات واقعی پرولتاریا هستند، که روزمره...
۱۵ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: برگردان: آمادور نویدی
نویسنده: برگردان: آمادور نویدی
بیانیه نهضت آزادی ایران: ضرورت پیشگیری از آغاز دوباره جنگ
وقت آن فرا رسیده است که حاکمان از این فرصت تاریخی و سرمایه به دست آمده برای تحقق وفاق واقعی ملی و در جهت کاهش فاصله با مردم، بازسازی کشور...
۱۵ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: نهضت آزادی ایران
نویسنده: نهضت آزادی ایران
اعتراض ۵۷ استاد و حقوقدان به طرحی با عنوان «تشدید مجازات جاسوسی» در مجلس
خیرخواهانه متذکر می شویم که راه علاج مشکلات روزافزون کشور، نه افزایش بگیر و ببندهای بی ضابطه و تشدید رویکردهای امنیتی و تحدید و تضییع حقوق شهروندی (ولو با حفظ...
۱۵ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: وکلاپرس
نویسنده: وکلاپرس
روایت مهتدی، فعال سیاسی و همسر آنیشا اسداللهی از انتقال همسرش و دیگر زندانیان زن از اوین به زندان قرچک
از چند روز، قبل از حمله یکی از اکانت‌های مرتبط با رژیم اسرائیل، این پیام را گذاشته بود که زدن سردر اوین، منتفی نیست. مسئله‌ای که نگرانی‌های ما را دوچندان...
۱۵ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: محمد جعفری
نویسنده: محمد جعفری

در چهل و پنجمین سالگرد قتل رفیق بیژن و همرزمان

در چهل و پنجمین سالگرد جان باختن رفقا بیژن جزنی و همرزمان به جاست به یاد آوریم که آن عزیزان ضمن تاکید بر تفاوت دیدگاه های خود با رهبران حزب توده ایران، نه تنها توده ای ها را متحد خود می شناختند، بلکه در زندگی سیاسی روزمره در طول حیات سیاسی با فعالین توده ای تعامل و همکاری داشتند. هم از این روست که رفقای توده ای ما علیرغم تفاوت نظرهای مشخص با دیدگاه های جزنی همواره با احترام و رفیقانه با او سلوک داشته اند.

امروز چهل و پنجمین سالروز ترور عزیزترین و قدیمی ترین رفقای فدایی، بیژن جزنی، حسن ضیاء ظریفی، عباس سورکی، سعید (مشعوف) کلانتری، عزیز سرمدی، احمد جلیل افشار و محمد چوپانزاده است.

فقط نحوه هولناک کشتن این یاران نیست که یاد آنها را ماندگار می کند. نقش بیژن جزنی و یارانش در کشور ما نقشی تاریخ ساز بوده است و قتل فجیع آنان به دست عوامل ساواک و به دستور شخص شاه نیز به خاطر انتقام از همین نقش تاریخی بوده است.

میراث بیژن
زمان می گذرد و یاد بیژن در یادها زنده می ماند. کم نیستند قهرمانانی که استوار ایستادند و ایستاده در دفاع حق و عدالت و آزادی جان باختند. اما نام بیژن، نه فقط به خاطر ایستادگی، بلکه به خاطر نقش سمت دهنده و رهبری کننده اش، به خاطر احترام و اعتباری که در نزد گسترده ترین طیف مخالفان وضع موجود در زمان خود داشت، زنده مانده و خواهد ماند. 

فدائیان خلق احیاگر اعتبار رزمندگان علیه دیکتاتوری، علیه فساد دربار، و علیه سرسپردگی به اربابان دنیا بودند. آنها به دلیل ناتوانی و تسلیم پیشگامان سیاسی نسل قبل از خود، از تجارب غنی مبارزاتی آنان برخوردار نشدند. فدائیان روی پای خود، با تجربه صفر، آغاز به کار کردند. و بیژن جزنی و همرزمان تنها کسانی بودند که نسیمی از تجارب نسل قبل بر زندگی مبارزاتی آنان دمیده بود. جزنی و ظریفی حدود دهسال از متوسط سن فدائیان بزرگتر بودند و از همین روی  نه فقط در مبارزات ۳۹ تا ۴۲ نقش فعال و موثر بر عهده داشتند، که از مبارزات و تلاش های ۲۹ تا ۳۲ هم آگاهی های مستقیم برگرفته بودند. 

آموزه های بیژن برای فعالان سیاسی سال های قبل از انقلاب راهنمای عمل بود. از جمله این که:

۱) – شدت دیکتاتوری و خشونت نظام حاکم نمی تواند غیبت و انصراف مبارزان از پیگیری راه خود را موجب گردد. حتی در سخت ترین شرایط هم می توان برای تاسیس سازمان پیشاهنگ (رهبری کننده) گام برداشت. همیشه راه هایی هست که برای نیروهای پیشاهنگ امید و اعتبار بیافریند و ارتباط  آنان را با مردم از نوع دیگر برقرار سازد.

۲) – مبارزه ما نباید تابع تغییرات سیاسی در مسکو و واشنگتن باشد. این جمع بندی که «تا قدرت های بزرگ نخواهند هیچ تحولی در ایران رخ نخواهد داد» اشتباه است. فعالیت سیاسی و مشی ما باید مستقل از قدرت های بزرگ، و بر پایه نیازها و شرایط کشور تدوین شود. 

۳) – شعارهای سیاسی باید به گونه ای تدوین شود که در دستگاه حاکم واگرایی تولید کند و طیف حامیان جنبش را گسترش دهد. او بر این اساس «نبرد علیه دیکتاتوری فردی شاه» را شعار محوری معرفی می کرد و «مرگ بر رژیم وابسته به امپریالیسم شاه» را نابهنگام می دانست. 

۴) – اشکال مبارزاتی ما متنوع اند، منحصر کردن مبارزه به مبارزه مسلحانه اشتباه است. مبارزان باید بتوانند به اشکال مبارزاتی صنفی و سیاسی نیز متکی شوند. مبارزه مسلحانه و مبارزات صنفی سیاسی دو پای جنبش اعتراضی اند. قطع یک پا حرکت را کم اثر و متوقف می کند.

با فرارسیدن انقلاب بهمن مشی پیشنهادی رفیق بیژن جزنی، و نقاط قوت و ضعف آن در معرض قضاوت تاریخی قرار گرفت. نقطه نظرهای ۴ گانه رفیق بیژن به جذب وسیع ترین طیف فعالین چپ کشور زیر یک سقف واحد، سازمان فدائیان خلق، منتهی شد. دیدگاه های سیاسی و اشکال مبارزاتی سازمان، به ویژه حرکت روی دو پای خود، موجبات ارتباط و اعتبار گسترده آنان با مردم، به ویژه با طبقات متوسط شهری، را فراهم آورد. در مقطع انقلاب، نه حزب توده ایران و نه هیچ یک از سازمان های رنگارنگ مخالف آن، نه حضوری فعال و سازمان کارآمد را بنا کرده بودند و نه نزد سایر نیروهای غیر چپ اعتبار و احترام داشتند.

ما و میراث بیژن
همیشه گفته ام مسئولیت شکسته شدن سازمانی که به همت و با جانبازی رفقا بیژن جزنی و همرزمان ساخته شد، بر عهده بنیان گذاران آن نیست. این شکسته شدن محصول تصمیم کسانی است که پس از انقلاب مسئولیت هدایت سازمان فدائیان خلق را بر عهده خود دانستند.

تیرماه امسال چهلمین سال انشعاب میان اقلیت و اکثریت است. انشعابی که پس از ۴۰ سال و پس از مرارت های جانگاه، اکنون با شکل گیری حزب چپ (فدائیان خلق) تقریبا مرتفع شده است. و سوال بزرگ این است که اگر آن انشعاب ناگزیر بود چه شده که ۴۰ سال بعد ترمیم شد؟ پاسخ من به این پرسش همیشه این بوده است که آن انشعاب محصول بی تجربگی و تصمیم های عجولانه بود. اگر ما تجریه بیشتری داشتیم قطعا راه های بهتری از انشعاب را می یافتیم. چنانکه یافتیم. منتها ۴۰ سال بعد! پاسخ من به این پرسش همیشه این بوده است که آن انشعاب محصول تلخ فقدان رفقا بیژن جزنی و همرزمان بر تپه های اوین، و نیز مرگ زود هنگام رفقا حمید اشرف و همرزمان در مهرآباد جنوبی، بود. اگر بیژن یا حمید را حفظ کرده بودیم بسیار بعید بود که رفقای اقلیت، آن یاران و شاگردان بیژن و حمید، به این سرعت و سهولت از رهبران خود جدا شوند.

از ۴۰ سال پیش تا امروز یقین داشته ام که وحدت چپ ایران بدون مشارکت فدائیان و توده ای ها رخ نخواهد داد. گروه هایی که داعیه تاسیس این وحدت را خارج از جمع فعالینی که حس تعلق خود به حزب یا سازمان را حفظ کرده اند، داعیه دروغ و بی پایه است.

از ۳۰ سال پیش به این سو یقین داشته ام که وحدت چپ ایران تحقق نخواهد یافت مگر مثل هر حزب سیاسی مدرن و ماندگار در سایر کشورها، اصول دموکراسی درون سازمانی و اصل تنوع آراء را بپذیرد، آن را علنی کند، و در زندگی درونی و روزمره خود به کار گیرد. شواهد نشان می دهد که فدائیان خلق، که حالا در حزب چپ گرده آمده اند، سرانجام این اصل طلایی را آویزه گوش کرده و در عمل یاد گرفته اند چگونه تنوع آراء ضمن تعهد به انضباط حزبی را زمینی کنند. تلاش های رفقای توده ای ما متاسفانه تا این جا به ثمر نرسیده و یا رها شده است.

در چهل و پنجمین سالگرد جان باختن رفقا بیژن جزنی و همرزمان به جاست به یاد آوریم که آن عزیزان ضمن تاکید بر تفاوت دیدگاه های خود با رهبران حزب توده ایران، نه تنها توده ای ها را متحد خود می شناختند، بلکه در زندگی سیاسی روزمره در طول حیات سیاسی با فعالین توده ای تعامل و همکاری داشتند. هم از این روست که رفقای توده ای ما علیرغم تفاوت نظرهای مشخص با دیدگاه های جزنی همواره با احترام و رفیقانه با او سلوک داشته اند. 

بیژن و راه آینده
کاملا قابل پیش بینی است که چه در عرصه جهانی و چه در کشور ما هم دوران آقایی لیبرالیسم لجام گسیخته، و نیز هجمه هر نوع خودکامگی موروثی، مذهبی یا مسلکی رو به افول است و اندیشه های چپ، با محتوای دموکراتیک، جامعه نگر و جهان گرا، رو به اعتلا. 

با توجه به این چشم انداز شایسته و حتی حیاتی است که در سالگرد ۳۰ فروردین امسال، به تاسی از اعتبار و شجاعت نوخواهانه بیژن، تلاش کنیم نسیم موافقی که اکنون در جهان و ایران در سمت آرمان های ما وزیدن گرفته، به احیای قدرت و افزایش اعتبار نیروهایی بیانجامد که در راه آرمان های چپ، در راه جامعه ای و جهانی دموکراتیک، متکی به اصول عدالت اجتماعی و برابر حقوقی انسان ها و گروه های اجتماعی تلاش می کنند. 

علیرغم تاسیس حزب چپ (فدائیان خلق) هنوز تا رسیدن به وحدت کارآمد نیروی چپ ایران، هم فاصله بسیار است و هم راه ها مورد توافق نیست. 

و من در این سالگرد تاریخی، با الهام از پایه های ۴ گانه نگاه بیژن و با اتکا بر تجربه عملی ۵۰ ساله، سعی می کنم محورهایی که تصور کنم که می تواند به طراحی نقشه راه برای وحدت چپ منجر شود:

۱) – تشکل سراسری چپ ایران  منوط است به پذیرش تنوع آرا، آزادی بیان، علنیت، رقابت درونی و رهبری انتخابی و احترام به اراده جمعی. حزبی که اصول دموکراسی درونی را نپذیرد نه شایسته نام چپ است و نه در راه دموکراسی تلاش می کند. 

(قابل توجه برای رفقای توده ای) 

۲) – نقطه اتکای اصلی نیروی چپ در جامعه ما توده ای فعالینی هستند که در محیط هایی پرورش یافته اند که فدائیان و توده ای ها برپا کرده اند. آنها که تکیه گاه خود را در خارج از این محیط ها قرار می دهند، و یا می خواهند برای چپ، بستری تازه و بدون تکیه بر نیروهای فدایی و توده ای بر پا کنند به بیراهه می روند و انرژی فعالین چپ را هرز می برند. 

(قابل توجه رفقای فدایی و برخی نوآمدگان) 

۳) – چپ نباید اشکال مبارزاتی خود را بر اساس رفتار حکومت با خود تعریف کند. سازماندهی خشونت از جانب هر نیروی سیاسی، در چشم اندازهای آتی به سود اقتدارگرایی است و به آرمان های چپ لطمه می زند. چپ ایران باید ضمن ایستادن بر ارزش های خود، برای کسب حق فعالیت علنی و قانونی در کشور مبارزه کند و از اشکالی از مبارزه پیروی کنند که زمینه را برای فعالیت علنی و قانونی همه احزاب متعهد به روش های مسالمت آمیز هموار می کند.

(قابل توجه مخالفینی که هنوز رفتار خود را تابع رفتار حکومت می کنند) 

۴) – چپ ایران باید هم چنان میراث دار سنن ملی و مصدقی باشد.

به این معنا که از یک سو همواره منافع ملی و معیشت مردم را مقدم بر منافع خود و مبارزه برای قدرت قرار دهد و از اتکاء به دولت های بزرگ، و یا رقبای کشور در منطقه  پرهیز کند، 

و از سوی دیگر خواهان صلح، همزیستی و رقابت مسالمت آمیز، خواهان همکاری متقابلا سودمند با همه قدرت های بزرگ و رقبای منطقه ای ایران باشد.

(قابل توجه مدافعان تحریم ها و وخامت روابط ایران و امریکا).

تاریخ انتشار : ۳۰ فروردین, ۱۳۹۹ ۵:۰۳ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

ادامه »
سرمقاله

اسراییل در پی تحقق رؤیای خونین «تغییر چهرۀ خاورمیانه»!

دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»‌اند.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

سیمور هرش: آنچه به من گفته شده است در ایران اتفاق خواهد افتاد.

یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامه‌ریزی‌شده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاه‌های سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونت‌آمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه می‌کنند، مقابله کرده‌اند.

مطالعه »
یادداشت

در نقد بیانیه فعالین مدنی بشمول برندگان نوبل صلح درباره جنگ…

آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.

مطالعه »
بیانیه ها

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

مطالعه »
پيام ها

پیام به کنگرهٔ بیست‌وششم حزب کمونیست آلمان

ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایه‌داری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بی‌پناه نباشد، اگر چپ در خیابان‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و مناطق جنگ‌زده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه می‌کنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.

مطالعه »
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

بیانیه «همگامی» در محکومیت اخراج فله‌ای مهاجران افغان

خواست مشترک و فراگیر مبارزان میهن‌دوست ایران، آزادی بی‌قیدوشرط زندانیان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است!

#جدول_مندلیف

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(۳) مبارزه علیه لاسالیسم و انواع اپورتونیسم آلمانی

بیانیه نهضت آزادی ایران: ضرورت پیشگیری از آغاز دوباره جنگ

اعتراض ۵۷ استاد و حقوقدان به طرحی با عنوان «تشدید مجازات جاسوسی» در مجلس