چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲ - ۰۹:۰۳

كار، ارگان سازمان فداييان خلق ايران (اكثريت)

چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲ - ۰۹:۰۳

رسالت ناممکن

... تحقق این طرح اکنون به رسالتی ناممکن تبدیل شده است و انتخابهای چندانی هم پیشاروی خامنه ای وجود ندارند. انتخاب نمی تواند چندان بیرون از یکی از دو کادر عمومی زیر باشد:
- اتخاذ مشی سرکوب، خاصه در قبال نیروی احمدی نژاد، اما همچنین در قبال نیروهای اصلاح طلب و تحولخواه جامعه. اما این روش تماماً موجب انتفای هدف طرح است؛ ولو که با نیت "جنگ اول به از صلح آخر" صورت گیرد.
- نیل به توافقی میان خامنه ای و یکی دیگر از بازیگران اصلی صحنۀ سیاست امروز. نگاهی به منش خامنه ای و توازنهای موجود، کفه را به نفع احمدی نژاد، به عنوان سر دیگر این توافق، اکیداَ سنگین می کند.

طرح و تدبیر خامنه ای برای انتخابات ریاست جمهوری پیش رو کمابیش و تاکنون بر هدف برگزاری “انتخاباتی” پرجلوه از حمایت مردمی و انتظام نظام استوار بوده است. این نمایش پرجلوه در اساس می باید پشتوانۀ اقتدار حکومتی – و بهتر است گفته شود اقتدار فقاهتی – برای حل و فصل مناقشات حول پروندۀ اتمی جمهوری اسلامی قرار گیرند. راه و روشهای تحقق این هدف هم عبارت بوده اند از:

۱-  مدارا با احمدی نژاد تا دورۀ ریاست جمهوری او به اتمام رسد و با اتمام دورۀ او “شر”ش نیز کنده شود؛

۲-  تداوم غیض و غضب به اصلاح طلبان و جنبش سبز در اساس، در عین “دانه پاشی” برای جلب بخشی از این نیرو به انتخابات؛

۳-   به کرسی نشاندن کاندیدائی برای ریاست جمهوری که “محسنات پیشینیان را داشته باشد و معایبشان را خیر”؛

۴-   و کشاندن مردم به پای صندوقهای رأی با انواع مشوقهای موقت در آستانه انتخابات، و نیز زبان آوریهای رایج در جمهوری اسلامی.

اجزاء این طرح و تدبیر، نه به یک باره، بلکه به مرور و حداقل از روزهای برگزاری آخرین انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفندماه سال ۹۰، ساخته و پرداخته شده و تدریجاً در کنار هم چیده شده اند. آگر آخرین برآمد مهم خامنه ای، یعنی سخنرانی اش در نخستین روز سال جاری را مرور کنیم، تک تک این اجزاء را در آن بازخواهیم یافت: دغدغۀ اصلی او و موضوع مسلط در سخنرانی، چگونگی تعامل با امریکا است و علیرغم تاخت و تاز بسیار به امریکا، این موضوع مسلط به این گونه جمعبندی می شود که “من مخالفتی با مذاکره با امریکا ندارم”. سال جاری، سال حماسۀ سیاسی – حماسۀ اقتصادی اعلام می شود و دشوار نیست که در خطوط ناگفته آن تشخیص داد که حماسۀ سیاسی یعنی حضور “دشمن شکن” مردم در انتخابات پیش رو – حماسه هم که علی القاعده اقدامی خطیر و فوق تصور است در برابر “دشمن”. دعوت همۀ سلایق به شرکت در انتخابات ، ظاهراً دریچه گشائی برای حضور اصلاح طلبان در انتخابات است، اما طرح بلافاصلۀ این نکته که رئیس جمهور آتی باید “محسنات پیشینیان را داشته باشد و معایبشان را خیر”، معنائی جز پرهیز دادن سه “سلیقه” آزموده شده از حضور در انتخابات نیست: سلایق رفسنجانی، خاتمی و احمدی نژاد.

اما حتی در نامتناسبترین تعادلات سیاسی به نفع یک نیرو و به زیان دیگران، که گویا خامنه ای شبهۀ وجود چنین تعادلی را دارد، نیز هرگز طرح و تدبیر آن یک نیرو نتوانسته است تمامیت صحنه را مطابق خواست و تمایل آن نیرو آرایش دهد. هم از این رو است که هرچه از آن برآمد گذشته ایم و به انتخابات نزدیکتر شده ایم، خامنه ای اجزاء طرح خود را بیشتر و بیشتر نقش بر آب دیده است؛ چندان که تحقق این طرح در مختصات برشمرده اش را تا رسالتی ناممکن برکشیده است.

از اصلاح طلبان شروع کنیم: می بینیم تلاش و تبلیغی که در چندین ماه پیش برای جلب برخی از تمایلات دست دوم و سوم آنان برای مشارکت در انتخابات می شد، به ناگهان فروکش کرده است. نه به این معنا که این تمایلات از آمادگی برای کاندیداتوری برای انتخابات اعلام انصراف کرده باشند، بل به این معنا که دیگر از تبلیغی که توسط “اصولگرایان” برای حضور این تمایلات به نمایندگی از سوی کل اصلاح طلبان به عنوان تجسم “انتخابات آزاد” می شد، خبری نمی شنویم. این تغییر وضع به میزان زیادی ناشی از صدای مسلطی است که از میان اصلاح طلبان به گوش می رسد و آن این است که اصلاح طلبان، اگر بیایند، با یک کاندیدا به میدان خواهند آمد. معنای این پیام برای همگان روشن بوده است: اصلاح طلبان پشت کسی که نتواند عموم آنان را نمایندگی کند، نخواهند رفت. با این حال باید تصریح کرد که به نظر نمی رسد خامنه ای در لحظۀ فعلی در قامت اصلاح طلبان رقیبی قدر را ببیند. علت بلافصل این امر تشتت در درون اصلاح طلبان است. واقعیت مشهود در میان اصلاح طلبان این است که تا نیل به یک مشی واحد در قبال انتخاباتی که ۲ ماه دیگر برگزار خواهد شد، فاصله ای بیش از ۲ ماه دارند و هم از این رو حضور متشتت آنان در انتخابات ابداً بعید نیست. اما این امر شمشیر دولبه ای را می ماند. “حماسۀ سیاسی” مورد نظر خامنه ای قسماً در گرو حضور اصلاح طلبان در انتخابات و توفیق آنان در جلب مردم، در ابعادی قابل قیاس با انتخابات سه دورۀ گذشته است. به علاوه تشتت در درون اصلاح طلبان تشتتی تماماً “درونزا” نیست. آنان اگرچه از مقبولیت شان نزد بسیاری از مردم مطمئن اند، اما از مقبولیتشان نزد “رهبر” مطمئن نیستند. این اشتباه سنگینی است اگر اصلاح طلبان مقبولیت مردمی را قربانی عدم مقبولیت فقاهتی کنند، اما آنان حق دارند که نسبت به مقبولیت فقاهتی شان مطمئن نباشند. بسیار دشوار متصور است که خامنه ای پذیرای اصلاح طلبان به عنوان رقیبی قدر گردد. دشوارتر از این تصور پذیرش رئیس جمهوری اصلاح طلب توسط جامعه، با تکرار مناسباتی همچون مناسبات آقایان خاتمی و خامنه ای در دو دورۀ ریاست جمهوری خاتمی است. به “یمن” مناسباتی که احمدی نژاد با خامنه ای برقرار کرد، تکرار مناسباتی تا به آن پایه خویشتندارانه، که از خاتمی در برابر خامنه ای دیدیم، دیگر تکرارناپذیذ اند.

دو سال پیش که تنشهای میان احمدی نژاد و خامنه ای بروز یافتند، بودند کسانی که نسبت به مدارای خامنه ای با احمدی نژاد تا پایان دورۀ ریاست جمهوری احمدی نژاد تردید داشتند. اگر این تردید در آن مقطع می توانست مورد داشته باشد، مشخصاً از پس از انتخابات مجلس در اسفندماه سال ۹۰ دیگر بی مورد بوده است. دلیل مقدم، نه چنان که پاره ای تحلیلگران باور دارند، هراس خامنه ای از افشاگریهای احتمالی احمدی نژاد، بلکه اساساً در نیازی است که خامنه ای برای ترسیم اوضاع جمهوری اسلامی ایران به عنوان اوضاعی باثبات و تحت کنترل وی دارد. ترسیم اوضاع از این قرار، یکی از الزامات پیشبرد طرح خامنه ای بوده است و پایان دادن زودهنگام به ریاست جمهوری احمدی نژاد، نقض این غرض.

به این ترتیب خامنه ای توانسته است دورۀ دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد را تا پایان آن با احمدی نژاد طی کند اما این تصور که در خاتمۀ این دوره او دیگر از شرّ احمدی نژاد خلاص خواهد شد، روز به روز اشتباه تر از کار در آمده است. جدا از این نکته که آیا احمدی نژاد از یک پایگاه اجتماعی برخوردار است یا نه، حداقل به نظر می رسد که اکنون روشن شده باشد که احمدی نژاد از کارتهای مؤثری برای جلب حمایت از کاندیدای مورد نظرش برخوردار است؛ کارتهائی که نه فقط از حضور شخص احمدی نژاد در مقام رئیس جمهور در دولت، بلکه همچنین از “دستگاه” ایدئولوژیک سرهم بندی شده ای با صبغه های ضدروحانیت، قوت و قوّت می یابند.

در این جا از مکث بر دو دیگر اجزاء طرح خامنه ای و بی اعتبار شدن آنها در می گذرم. چنان که گفته شد تحقق این طرح اکنون به رسالتی ناممکن تبدیل شده است و انتخابهای چندانی هم پیشاروی خامنه ای وجود ندارند. انتخاب نمی تواند چندان بیرون از یکی از دو کادر عمومی زیر باشد:

۱-  اتخاذ مشی سرکوب، خاصه در قبال نیروی احمدی نژاد، اما همچنین در قبال نیروهای اصلاح طلب و تحولخواه جامعه. اما این روش تماماً موجب انتفای هدف طرح است؛ ولو که با نیت “جنگ اول به از صلح آخر” صورت گیرد.

۲-  نیل به توافقی میان خامنه ای و یکی دیگر از بازیگران اصلی صحنۀ سیاست امروز. نگاهی به منش خامنه ای و توازنهای موجود، کفه را به نفع احمدی نژاد به عنوان سر دیگر این توافق اکیداَ سنگین می کند.

تاریخ انتشار : ۲۷ فروردین, ۱۳۹۲ ۶:۰۶ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سخن روز

آغاز جنگ و حماسه مقاومت خرمشهر:‌ مصاحبه نشریه کار با اکبر دوستدار

خبر حمله عراق را در واقع ما با مشاهده بمباران اهواز و آبادان دریافت کردیم. هواپیماهای عراقی در همان ساعات اول، بسیاری از شهرهای خوزستان و جمعاً ده شهر کشور را بمباران کردند. البته هدف مقدم و اصلی آنها تسخیر برق آسای خرمشهر توسط نیروی زمینی بود که در نزدیکی مرز عراق قرار داشت. از قرار و طبق نقشه جنگی صدام، آبادان، اهواز، دزفول و سوسنگرد اهداف بعدی آنان بودند. ۱۲ لشکر زرهی عراق با همه تجهیزات بسوی خرمشهر سرازیر شده بودند.

مطالعه »
یادداشت

جنبش زن زندگی آزادی، به مثابه جنبش علیه سلطه و استبداد

یک سال از روزهایی که زنان به اعتراض به قتل حکومتی مهسا “ژینا” روسری های خود را بعنوان نماد و  سمبل اقتدار جمهوری اسلامی به آتش کشیده و با شعار “زن، زندگی، آزادی” همبستگی عمیق جهانیان را بخود جلب کردند،  گذشت. جنبشی که در یک سال گذشته شاهدش بودیم، یکباره آغاز نشده و پیش زمینه های آن به سال های سال قبل به  خصوص بعد از انقلاب ۵۷ بر میگردد.

مطالعه »
آخرین مطالب

سوئد…کجا میرویم؟

اگر آمار و ارقام و اطلاعات هم نتواند تقدیر را بازگو کند منطق آدمی میتواند یک نتیجه ای بگیرد. جهان گام به گام بسوی شرایط تنازع بقا کشیده میشود، شرایطی که در آن، کشوری مثل ایران ماهی زنده در ماهیتابه زورگویان خواهد بود. ما به دروازه جهنم نزدیک میشویم و این در حالیست که نه مردم و نه اپوزیسیون و نه حکومت و دولت هیچکدام چه باید کرد را نمیدانند یا نمیخواهند به گونه منطقی به آن فکر کنند.

آغاز محاکمه ۳۲ نفر از اهالی روستای آق‌دره وسطی به جرم حمایت از کارگران معترض معادن آق‌دره!

این محاکمه جزئی از مقاومت و سرکوب‌های دنباله‌دار در آق‌دره است. اهالی این منطقه که به واسطه‌ی فعالیت‌های معدنی امکان کشاورزی و دامداری را از دست رفته می‌بینند، برای بقا چاره‌ای جز کار در این معادن ندارند و مدیران و صاحب امتیازان معدن نیز با علم به این موضوع بیشترین بهره‌کشی و سرکوب‌ها را بر آنان اعمال می‌کنند.

توده را با جنگ صنفی آشنا باید نمود

توده را با جنگ صنفی آشنا باید نمود
/
کشمکش را بر سر فقر و غنا باید نمود
/
در صف حزب فقیران اغنیا کردند جای
/
این دو صف را کاملاً از هم جدا باید نمود

رویدادهای اخیر در منطقه قره باغ کوهستانی

نیروهای نظامی جمهوری آذربایجان روز سه شنبه، ۱۹سپتامبر با نقض خط آتش به منطقه خودمختار قره باغ حمله کردند. بر اثر این حمله گسترده، غیر از هدفهای نظامی، منازل مسکونی، مدارس و شهروندان عادی آماج بمباران زمین و هوایی قرار گرفتند، خانواده ها از هم فرو پاشیده و شماری از جمله کودکان مفقود شده اند. خبرهای نگران کننده ای از اقدامات لجام گسیخته نیروهای آذربایجانی علیه شهروندان عادی به گوش می رسد.

شرایط کار پیک های تحویل غذا بسیار بد است!

کمی پس از اینکه اسد به عنوان یک پیک تمام وقت تحویل غذا، در واشنگتن دی سی شروع به کار کرد، حین کار توسط یک ماشین مورد صدمه قرار گرفت. دوچرخه الکتریکی که او برای کار تحویل غذا خریداری کرده بود، آسیب دیده ولی هنوز کار میکرد. وقتی اسد با شرکت ارسال کالا تماس گرفت تا آنها را از حادثه مطلع کند، شرکت از او خواست که به کارش ادامه داده و غذایی که حمل می کرد را تحویل مشتری بدهد …

یادداشت

جنبش زن زندگی آزادی، به مثابه جنبش علیه سلطه و استبداد

یک سال از روزهایی که زنان به اعتراض به قتل حکومتی مهسا “ژینا” روسری های خود را بعنوان نماد و  سمبل اقتدار جمهوری اسلامی به آتش کشیده و با شعار “زن، زندگی، آزادی” همبستگی عمیق جهانیان را بخود جلب کردند،  گذشت. جنبشی که در یک سال گذشته شاهدش بودیم، یکباره آغاز نشده و پیش زمینه های آن به سال های سال قبل به  خصوص بعد از انقلاب ۵۷ بر میگردد.

مطالعه »
بیانیه ها

در سالگرد قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی: ایران به پیش از جنبش تنیده در جان مردم و میهن برنمی‌گردد!

جنبش «زن‌ زندگی، آزادی»، در بطن جامعه حضور دارد و مطالبات بنیادین آن در حال تکوین است. خواست استقرار جمهوری مبتنی بر جدایی دین از حکومت، بر پایهٔ ارزش‌های جهان‌شمول حقوق بشر و با تأکید ویژه بر آزادی، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی، به‌یمن مبارزهٔ مردم ایران تحقق خواهد یافت!

مطالعه »
پيام ها

در سالگرد قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی: ایران به پیش از جنبش تنیده در جان مردم و میهن برنمی‌گردد!

جنبش «زن‌ زندگی، آزادی»، در بطن جامعه حضور دارد و مطالبات بنیادین آن در حال تکوین است. خواست استقرار جمهوری مبتنی بر جدایی دین از حکومت، بر پایهٔ ارزش‌های جهان‌شمول حقوق بشر و با تأکید ویژه بر آزادی، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی، به‌یمن مبارزهٔ مردم ایران تحقق خواهد یافت!

مطالعه »
بیانیه ها

در سالگرد قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی: ایران به پیش از جنبش تنیده در جان مردم و میهن برنمی‌گردد!

جنبش «زن‌ زندگی، آزادی»، در بطن جامعه حضور دارد و مطالبات بنیادین آن در حال تکوین است. خواست استقرار جمهوری مبتنی بر جدایی دین از حکومت، بر پایهٔ ارزش‌های جهان‌شمول حقوق بشر و با تأکید ویژه بر آزادی، مردم‌سالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی، به‌یمن مبارزهٔ مردم ایران تحقق خواهد یافت!

مطالعه »
برنامه و اساسنامه
برنامه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
اساسنامه
اساسنامه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
بولتن کارگری
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

سوئد…کجا میرویم؟

آغاز محاکمه ۳۲ نفر از اهالی روستای آق‌دره وسطی به جرم حمایت از کارگران معترض معادن آق‌دره!

توده را با جنگ صنفی آشنا باید نمود

رویدادهای اخیر در منطقه قره باغ کوهستانی

شرایط کار پیک های تحویل غذا بسیار بد است!

یک سال پس از آغاز جنبش “زن، زندگی آزادی” − تلاشی برای تحلیل وضعیت