رفیق عزیز ما، فاطمه جریری در بامداد ۴ دی ماه از میان ما رفت و ما را در اندوه عمیقی فرو برد. او دوره درازی بیماری درمان ناپذیری را تحمل کرد و سرانجام هم بیماری او را از پای در آورد. چهره خندان و مهربانی سرشارش، برای همه یاران او فراموش نشدنی است.
فاطمه جریری مبارز راه آزادی، عدالت اجتماعی، دموکراسی و سوسیالیسم بود. او در شهریور ۱۳۵۴ دستگیر شد و تحت شکنجه شدید قرار گرفت. تلاش شکنجه گران در دستیابی به اطلاعات از او به جائی نرسید. به گفته هم بندانش، او زخم شلاق و پانسمان چرکین زخم ها را در آذرماه ۵۴، هنگامی که وارد بند زنان سیاسی در زندان قصر شد، بر پیکرخود داشت. فاطمه جریری پای ثابت اعتراضات و اعتصابات در زندان بود و نزدیک ترین رابطه را با زنان فدائی داشت. رفیق فاطمه جریری که به حبس ابد محکوم شده بود، با باز شدن درب زندان ها در ماه های قبل از انقلاب، در بهمن ۱۳۵۷ از اسارتگاه رژیم شاه آزاد شد و به صفوف فدائیان پیوست.
“فاطی” که نزد دوستانش به این نام شناخته شده بود، چند سال بعد از انقلاب و با شدت گرفتن سرکوب جمهوری اسلامی از ایران خارج شد و به تشکیلات سازمان در خارج از کشور پیوست. او دوران سخت مهاجرت را ابتدا در اتحاد شوروی و سپس آلمان گذراند. در دوره مهاجرت در شوروی با رفیق دیرینه ما رضا جوشنی ازدواج کرد. متاسفانه در آلمان بیماری علاج ناپذیر به سراغ او آمد و او را زمین گیر کرد. رفیق رضا عمری را بربالین او گذراند و از همسرش پرستاری کرد.
رفیق “فاطی” تا زمان بستری شدن در صفوف سازمان ما ماند و برآرمان های انسانی خود پای فشرد. ما یکی از استوارترین رفقای خود را در مبارزه علیه استبداد و برای آزادی، عدالت اجتماعی، دموکراسی و سوسیالیسم از دست دادیم. شورای مرکزی سازمان به رفیق عزیزمان رضا جوشنی، سارا جوشنی، خانواده “فاطی”، رفقا و دوستداران سازمان تسلیت می گوید و برای آن ها صبر و شکیبائی آرزو می کند.
دبیرخانه شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۵ دیماه ۱۳۹۶ (۲۶ دسامبر ۲۰۱۷)
