سه شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۴ - ۰۴:۲۳

سه شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۴ - ۰۴:۲۳

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟
امروزه علاوه بر «پنج کشور هسته‌ای»، چهار کشور دیگر نیز دارای سلاح هسته‌ای هستند. در عمل، ما یک «نه کشور هسته‌ای» داریم که به آن «کلوپ هسته‌ای» می‌گویند. اما تل‌آویو،...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: والنتين کاتاسانف
نویسنده: والنتين کاتاسانف
ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم
برای مخالفت بی‌بروبرگرد با تهاجم اسراییل به ایران حتی نیازی نیست به وطن‌دوستی یا عشق به میهن متوسل شویم که حالا لازم باشد بر سر معنای هر از این مفاهیم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: حسام سلامت
نویسنده: حسام سلامت
#سوزنبان
سوزنبانِ پیر چشمکی زد. صدای سوت قطار از دور شنیده می‌شد. شلوغی ایستگاه بخاطر پایان این جنگ ۱۲ روزه، مرا یاد کودکی و نوجوانی‌ام می‌انداخت. می‌ترسیدم جا بمانم. تجربه جاماندن...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: پهلوان
نویسنده: پهلوان
وارث شکست‌خورده و پرچم!
از نظر آنها، فقط قدرت‌های غربی اختیار ایجاد یا سرنگونی رژیم‌ها را دارند. می‌توان تا حدی با این دیدگاه همدل بود: به هر حال، بریتانیا در نیمه اول قرن بیستم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: گلنار نیک‌پور اسکندر صادقی بروجردی
نویسنده: گلنار نیک‌پور اسکندر صادقی بروجردی
Lasting peace is only possible with active popular participation
The twelve days of war brought unexpected results. Iran's internal cohesion was preserved, despite chronic economic crises and social divisions...Peaceful protests in various countries, Iranian immigrants' support for the right...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: The Political-Executive Committee of The Organization of Iranian People’s Fedaian (Majority)
نویسنده: The Political-Executive Committee of The Organization of Iranian People’s Fedaian (Majority)
نه قیام، نه تسلیم؛ سکوت پیش از خیزش یا تدبیری برای فردا؟
بخش بزرگی از جامعه با آگاهی دریافته‌اند که تغییر رژیم، بدون آمادگی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، می‌تواند تنها به بازتولید شکلی دیگر از همان استبداد منجر شود. مردم ایران بارها...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: بهروز ورزنده
نویسنده: بهروز ورزنده
زندان اوین نماد مقاومت و مبارزه بود
روی زندان قرچک حتی نمی‌شود اسم «زندان» گذاشت. یک سری سلول‌اند که به اندازه‌ی سلول‌های ۲۰۹ پنجره ندارند. هوا؟ نزدیک محل سوزاندن زباله است؛ هوایی آلوده و فاجعه‌بار. آب؟ آب...
۸ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: ویدا ربانی
نویسنده: ویدا ربانی

عروسی

هر دو خواب زده بودند، مادر خیلی پکر شده بود و خالد از مادر بیشتر. مادر راست می گفت حالا چرا دبی، اگر برای حمالی و پادوئی باشد چرا توی مملکت خودش نباشد، دیگرغصه و دلگیری غربت هم ندارد. نگار هم همین را می گفت، اگر تو اینجا باشی، دل من قرص تر است، دیدنت، حرف زدنت و اگر مشکلی برایم پیش بیاید، می توانم با تو درد دل کنم و با هم چاره سازی کنیم. ولی اگر تو نباشی چی، با کی می توانم حرف بزنم؟

 

زن گفت که دیگه وقتش رسیده که به خالد سر و سامانی  بدهیم، هم که سن و سالش اقتضامی کند وهم اینکه ما چند صباحی بیشتر نیستم ومی خواهم نوه هایم را ببنیم. مرد که توی دنیای دیگری بود ،گرفتاری زندگی، بدهی و قسطی که همین ماه باید پرداخت می کرد اصلان نفهمید که زن راجع به چه موضوعی صحبت می کند.

 ـ گفت هر وقت که وقتش شد، خبرت می کنم هنوز خیلی مانده، اول باید کُرت* کوچکه تمام کنم، بعد نوبت خیار و بادمجون ها خواهد رسید. زن به روی خودش نیاورود و گفت باشد هر طور که خود صلاح می دانید.

با صدای در سکوتی برقرارشد،خالد بود.

زیاد سرحال نبود، مدتی بود که دنبال کار می گشت. تازه دیپلم گرفته بود مدتی به دانشگاه فکر کرده بود ولی وضع مالی و وضع خانوده اجازه بهش نمی داد که به دانشگاه برود. چند ماهی هم توی کارگاه مش باقر کارهای برقی، موتوری، تراکتور، و ماشین آب کار می کرد، ولی اخیرأ با مش باقر حرفشون شده بود، سرهیچ و پوچ و گذاشت و آمد بیرون و حالا دست از پا درازتر کوچەهای ده گز می کرد. تازگی هم رفتن دبی داشت قل قلیش می داد.

 سلامی کرد، مرد با سردی جوابش داد، اما زن با او خوش و بشی کرد. کجا بودی مادرم. دلم داشت شور می زد از صبح تا حالا، این وقت شب تشنه و گشنه چه کار می کردی؟ خیلی نگران و دلواپست بودم.

اما مردلام تا کامی نگفت.

 مادر ادامه داد همش چشمم به در بود، الهی شکر که آمدی و برای اینکه حرف عوض کند، راستی از بهمن چه خبر؟

سارا خواهرش و پسرعموهایش میگن که یک کارنون و آبداری پیدا کرده.

_خالد گفت شاید من که چیزی نشنیدم و ندیدم، شنیدن کی بود مانند دیدن همین گفت و رفت تو آشپزخانه.

توی دیگ، یک مقداری غذا از ظهر مونده بود تمام آنهارا توی یک کاسه لعابی خالی کرد و گذاشت کنار آتش منقل که گرم شود. دو زانو میان پدر و مادر نشست و پرسید راجع به چی داشتی صحبت می کردی؟ مادر پیش دستی کرد و گفت راجع به خر.

خالد خندید و گفت خر هم حرف دارد که آدم راجع به آن حرف بزند.

مادر گفت آره می شه راجع به همەی مخلوقات خدا حرف زد، خرکه جای خود دارد.

خالد گفت خوب حالا چی می گفتی؟ مگر خر چی اش شده، مریض است، یا…

زن گفت نه هیچی اش نیست، می خواهیم بفروشیم و برایت عروسی راه بیاندازیم. خالد لب خندی زد و قبل از اینکه صحبتی کند، مرد پیش دستی کرد و گفت اصلا این خبرا نیست و برای خر خط نشونی نکشید، ما خودمانیم و همین خرکه هم عصامونه هست و هم غذایمون هست.

چشمش کور و دندش نرم، بره کار کند و پول عروسی پیدا کند و هر طور که مرگش می خواهد عروسیش راه بیاندازد. آن که می خواهد خربزه بخورد، باید بفکر لرزش هم باشد.

خالد با حالت ناراحتی و کمی دل نگرانی گفت کی حالا می خواهد زن بگیرد که شما داری برایش قرقری می خوانید. اگر موضوع زن گرفتن من است خیلی ممنون، بقول بابا هر وقت خواستم خربزه بخورم، بفکر لرزش هم خواهم بود.

کاسه را از آتش برداشت و کمی این ور و آن ور کرد و خرده های نان لواش را با کف دست له کرد و ریخت توی کاسه و قرمپی خوش لقمه ای درست کرد و تا ته کاسه لیسید و به پشت بندش یک لیوان چای.

مادر دل آزرده شده بود سرش پائین بود و قطره اشکی گونه اش را نوازش داد. او مادر بود مثل همه مادرها آرزو داشت که پسرش هم مثل خودش و مثل همه سر و سامانی بگیرد. همه مادرها آرزوهاشان خوشبختی بچه هاشان می باشد. کاری و زندگی و بچه های قد و نیم قد دور برشون باشد.

توی دلش و فکرش خیلی حرف وغصه بود. بیاد جوانی خودش و موسی افتاد که چطور می خواست در را از پاشنه دربیاره، از خالد هم سن و سالش کمتربود.

 

خالد که تا آن موقعه سرپا گوش بود، روکرد به مادر و گفت بابا درست می گوید. عجله کار شیطان است، و بلند شد.

به پشت روی تخت دراز کشید، فکر و خیال او را رها نمی کرد. این بیکاری نبود که او را رنج می داد، انتطار و وصلت نگار بیشتر او ر امی کشت. نگاری که عشقش و جانش را راز بقای خود می دید. از آن لحظه ای که دل در چشمانش ریخته بود، با تمام وجود او را می خواست، وجودی که سرشار از همه چیز بود.

از خود پرسید؟ راستی اگر این زیبای زمان نبود (زن را می گفت) این خلقت انسان، این تراژدی همه فصل ها و این باورها و ناباوری ها از جنس او، این ریشه عمیق در آقاقی جان، زندگی چه مفهومی پیدا می کرد، آیا زندگی زیبا بود آیا جان در احساس لانه می کرد، اصلأ احساسی وجود داشت تا جان اینقدر بی التهاب باشد؟ این همه شاعر و داستان نویس و نغمه سرا، چه توصیف و وصفی برای خود پیدا می کردند، بدون او، مائی وجود داشت؟

 اندک اندک به دنیای واقعی خود برگشت، مروری بر زندگی روزمره خود نمود. روزمره ای که هیچ تغیری در آن بوجود نیامده بود، همش در بر یک پاشنه می چرخید و چشم اندازی درآن نمی دید، مگر اینکه شریک دزد و رفیق قافله باشد، مانند بهمن. و امثالهم که در دبی و ایران پول پارو می کنند.

 دل تنگ و نگران نگار بود، عزیزی که دوستش می داشت و با هم قرار گذاشته بودند که بعد از اینکه کاری دست و پا کرد، مادرش را بفرسته خواستگاری و نگار بهش قول داده بود که به پات می مانم، تا هر وقت که بخواهید.

چه شد آن قول و قرار و آن اندیشه ها.

بادی بود و گذشت و نگار هم بادی شد در بُرهه ی زمان. من هنوز نگار را باور دارم.

نمی دانست که مادر چه خوابی برایش دیده است، از کی می خواهد خواستگاری کند، دخترخاله ها، دختر عموها، فامیلهای دو رو شاید هم نگار باشد. نه او نمی تواند باشد.

 انگار کسی به او می گفت خود نگاره.

شک، همچون پتکی بر فکرش می تاخت و ذهنش را مستاصل کرده بود.

در خود و در تناقض مانده بود. حرف های پدرذهنش را به تعمق وادشته بود،گرچه نیت پدر را می فهمید، که نه هر کاری و نه هر خاری.

از جا پرید، غیرممکن است این محال است مگر می شود با پیغام، آنهم از آن ور آب از کسی خواستگاری کرد.

 این محال است نگار زیر بار نمی رود او به من قول داده است و منو می خواهد و بارها گفته است.

-خالد غیر ازتو من با هیچ کسی عروسی نمی کنم.

بخشکی شانس هیچ فکرش نمی کردم که بعد از این همه سال درس خواندن و انقلاب، عواقبم این باشد.

با این انقلاب، تیشه به ریشه ی خود زدیم، با چه باورها، اما امروز…

بعضی مواقعه خوشی زیر دل آدمی می زند بخصوص اگر ما قدرش ندانیم. اما این خوشی به چه قمیت؟

لعنت بر مش باقر، اگر منو برای دخترش خواستگاری نمی کر دمگر من مرض داشتم آن کار را ول کنم بلاخره کاچی به از هیچی بود، بخور و نمیری داشتم و می شد زبان مردم را بست.

 بابای نگارا، دیگر نمی گفت بیکار است پسره علاف است، سربار باباشه. دخترم به او بدهم که او هم سربار دیگری شود. بی دست و پاست. بعد از این همه سال درس خوندن نتوانسته یه کاری دست و پا کند. تن به کار نم یزند می خواهد مفت بخورد و مفت بگردد و گرنه پیش مش باقر داشت کار می کرد، پس چرا اون جا را ول کرد؟

او نمی داند من چرا آنجا را ول کردم. نمی داند که مش باقرازخودم، مرا برای دخترش ریحانه خواستگاری کرد و می خواست که من دامادش باشم و پشت قباله ما چهار دهنه دکانش را دق الباب می کرد. او نمی داند، من به خاطر نگار پشت و پا به همه این ها زدم.

او نمی داند فرهاد بیستون به سخَره گرفت، حاکم دنیای ترک، سلطان سلیمان آنزمان، اسب تروا و هلن و…

صدای مادر او را از حال خود بیرون آورد مادرش بود، گفت هنوز بیداری پسرم چی  شده به چی فکر می کنید به حرفهای بابات، یا من؟

 خالد چیزی نگفت باسکوت سئوال مادرش به گونه ای پذرفت. ذهنش درگیرسخن مادر بود، می خواست هرچه زود تررها شود ازین خوره خیال فکر.

 می خواست بداند که عروسی که مادرش برای او می خواهد خواستگاری کند کی هست.

با صدای نرم و گرفته ای مادر را به نشستن دعوت کرد. مادر با فراغ باز در کنار خالد نشست و دستی به موهای او کشید و گفت ناراحت نباش، پدرت راضی خواهد شد، گرچه او کمی سخت گیر است ولی قلب رحیم و نازکی دارد به لطافت ابریشم، انشااله به همین زودی عروسی راه خواهم انداخت.

نگران نباش خرو می فروشیم و یک کمی من هم پس انداز دارم، گرچه برای آخرتم گذاشته بودم ولی می بینم که تو واحب تری، با آن ها یک آلونکی به اینجا اضافه می کنیم تا تو سر و سامانی بهم بزنید.

خالد گرچه نگاهش به مادر بود، ولی فکر و خیالش جای دیگری سیر می کردند، اوبیشتر دل واپس نگار بود ولی ذهنش بهمن را نگران کرده بود. یک لحظه از فکراو خارج نمی شد، اگر این حدسش و احتمالات این غیرممکن ها درست از آب در می  آمد، چه خاکی می توانست به سرش بریزد. چه کاری می توانست بکند. آیا نگار می توانست روی حرف پدرش، «مش عبداله» حرفی بزند، آیا مادرش جانب او می گرفت؟

از طرف دیگر باید به این داستان خودش و نگار نقطه پایانی می گذاشت و با مادر حالا که موقعیتی پیش آمده مطرح می کرد و گرنه هرچه در خودش نگاه می داشت و انراکش می داد بیشتر اذیت می شد. تا دیر نشده باید کار را فیصله می داد. صدای مادر فضای ذهنش را به هم می زند، ومادربا حالت پریشانی از خالد می پرسد. الهی که مادرت بمیره و تو را این جور نبیند. پسرم بگو مادر چی شده چه مشکلی پیش آمده که اینطور پریشان حال هستی.

 پسرم زن ها و مادرها کارشان پختن وجور کردن است، بگو چی شده؟

کی بهتر و نزدیکتر از مادر؟

خالد گفت هیچی نیست، کمی خسته هستم و قبل از اینکه دل نگرانی مادر بیشتر شود بی مقدمه از مادر پرسید، حالا عروس کی هست؟

مادر در حالی که خوشحال شد، کمی هم جا خورد و انتظار چنین سئوالی از خالد نداشت! و هرگز فکر نکرده بود که خالد یه دفعه این چنین عکس المل نشان دهد، و از او بی مقدمه بپرسد

 – گفت هرکسی که تو بخواهی، من می روم خواستگاری و هر کسی که تو شایسته بدانید.

  خالد وقتی که جواب مادررا شنید، نفس راحتی کشید و از خوشحالی لبخندی زد  وانگار دنیائی بهش داده باشند  گونه مادر را بوسه زد و تشکر کرد و گفت به اینو می گن مادر فهمیده و…

ولی مادر جان باز هم می گویم، پدر درست می گوید، اول باید کاری دست و پا کرد و بعد عروسی .

 من تصمیم گرفته ام، می خواهم بروم دبی واین موضوع با عروس آینده ات، نگار، دختر مش عبداله هم در میان گذاشته ام و کلی با هم حرف زده ایم.

مادر با شنیدن نام نگار لبخندی برلبش غنچه می کند و زمزمه ای در خود، لامصب عین پدرش خوش سلیقه است. به گونه ای ازخود تعرف می کند و از اینکه پسرش آدم دست و پا چلفتی نیست، خرسند می شود. خرسند از اینکه پسرش یکی را دوست دارد و آن هم نگار، دختر مش عبداله.

دست روز گار چکارائی را،نمی کند. اما کمی هم ناراحت شد، گرچه به زبان نیاورد که چرا خالد تا حالا چیزی از دل خود و نگار به او نگفته بود و به گونه ای خود را راضی کرد، و گفت گله جائز نیست.

از خالد پرسید حالا چرا دبی؟ مگر کار این جا توی این مملکت قحط است که می خواهی بروی دبی کار کنی. شاید تو هم مثل بهمن هوائی شده ای و زده به سرت، این که شنیدی آنجا مردم پول پارو می کنند، ازین خبرا نیست و اگر هم باشد نه برای شماهاست، بلکه برای آن بالا بالاهاست و دست نشانده هائی امسال بهمن. باید دستت توی یک کاسه باشد. باید شریک دزد باشی اول تا رفیق قافله.

فکر سنگینی خودش بر هر دو تحمیل کرده بود. هر دو خواب زده بودند، مادر خیلی پکر شده بود و خالد از مادر بیشتر. مادر راست می گفت حالا چرا دبی اگر برای حمالی و پادوئی باشد چرا توی مملکت خودش نباشد، دیگرغصه و دلگیری غربت هم ندارد. نگار هم همین رامی گفت اگر تو اینجا باشی، دل من قرص تر است دیدنت حرف زدنت و اگر مشکلی برایم پیش بیاید، می توانم با تو درد دل کنم و با هم چاره سازی کنیم ولی اگر تو نباشی چی، با کی می توانم حرف بزنم؟

– انگار کسی به او می گفت.

ده بیدار شده بود از فضای آن همه شلوغی، غلغله بود. پرنده ها هم چون خوندغ * های ده، کل زنان ده را جار می زدند و با خبر می کردند. همه در تب و تاب بودند، کسی قرار نداشت و هر کس به کاری مشغول بود، دلاک ده به گرم کردن حمام و آشپز به پختن و زنها به کل و شادمانی  و خر هم که قرار بود فروخته شود، به حمل هیزم.

 تنها در ده خالد خوشحال نبود و به همه می گفت باید نگار، عروس مادر من می شد.         

 زیرنویس

 خوندغ = قاصد

 کرت = زمینی که سیف جات در آن می کارند

 

تاریخ انتشار : ۵ مهر, ۱۴۰۰ ۰:۵۱ ق٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

ادامه »
سرمقاله

اسراییل در پی تحقق رؤیای خونین «تغییر چهرۀ خاورمیانه»!

دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»‌اند.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

سیمور هرش: آنچه به من گفته شده است در ایران اتفاق خواهد افتاد.

یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامه‌ریزی‌شده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاه‌های سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونت‌آمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه می‌کنند، مقابله کرده‌اند.

مطالعه »
یادداشت

در نقد بیانیه فعالین مدنی بشمول برندگان نوبل صلح درباره جنگ…

آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.

مطالعه »
بیانیه ها

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

مطالعه »
پيام ها

پیام به کنگرهٔ بیست‌وششم حزب کمونیست آلمان

ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایه‌داری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بی‌پناه نباشد، اگر چپ در خیابان‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و مناطق جنگ‌زده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه می‌کنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.

مطالعه »
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟

ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم

#سوزنبان

وارث شکست‌خورده و پرچم!

Lasting peace is only possible with active popular participation

نه قیام، نه تسلیم؛ سکوت پیش از خیزش یا تدبیری برای فردا؟