با یاد همه یاران و مبارزانی که در تابستان ۶۷ پس از “محاکمه” چند دقیقه ای و به جرم پایداری بر عقاید سیاسی و ایدئولوژیک خود وحشیانه کشتار شدند. با یاد کاشفان فروتن شوکران، مشعلداران آگاهی در شب جهل، پیام آوران مقاومت و نبرد در سیاهچال های استبداد مذهبی. با درود به مادران، همسران، پدران و فرزندانی که تسلیم نشدند، جنایات را فراموش نکردند، جنایتکاران را نبخشیدند، و خاوران ها را گلباران نگاه داشتند.
شهریور ماه هر سال می آییم، سرودخوان و سرزنده، به دور از نوحه خوانی و فرهنگ مرگ. هر سال می آییم، جوانتر از سال پیش، پر عده تر از سال پیش. بسیاری از ما در تابستان ۶۷ هنوز وجود نداشتیم اما با این خاطره خونین به دنیا آمدیم. شنیدیم که هجوم باتوم ها و بولدوزرها نتوانست این واقعه تاریخی را دفن کند. شنیدیم که بیهوده این گورهای بی نام و نشان را بارها شخم زدند اما نام و نشان ها هر بار سرافرازتر از خاک رویید. دیدیم که اختناق بی اثر شد، سرکوب به زانو درآمد، استبداد شکاف برداشت. دیدیم که بخشی از بانیان و عاملان کشتار ۶۷ نقاب بر چهره زدند و اصلاح طلب و آزادیخواه شدند تا مردم را خام و خواب کنند. تا ریشه های استبداد و استثمار، دست نخورده بماند. تا جامعه، فراموش کند. تا زخم خوردگان، دیگر در پی عدالت نباشند و با قداره بدستان همزیستی کنند. دیدیم که وقتی صف مجرمان ضعیف و چند پاره شد، آمدند و بازی «بد و بدتر» راه انداختند. اما تابستان ۶۷ معیار و محکی اساسی برای تشخیص هر ادعایی است. چه کسانی فرمانش را دادند؟ چه کسانی آن را به اجرا گذاشتند؟ چه کسانی موافق آن بودند؟ و چه کسانی در برابر این جنایت سکوت کردند؟ نمادهای زندانیان سیاسی، و قهرمانان مبارزه در راه آزادی مردم را نمی توان در صف آنان که کشتار ۶۷ را سازمان دادند و تایید کردند پیدا کرد.
ما امسال فریاد می کنیم خاوران و خاوران ها در سراسر ایران دیگر نباید بی نام و نشان بماند. اینان ضعیف تر از آن هستند که بتوانند در برابر خواست بر حق مردم بایستند. محل دفن جانباختگان، همه باید مشخص شود. نام و نشان ها همه باید در جای خود قرار گیرد. نهال ها باید نشانده و آبیاری شوند و گل ها همه جا را بپوشاند. می توانیم مثل سالهای گذشته، پیام بنویسیم، سرود بسازیم و شعر بسراییم. پیام های نو. سرودهای نو. شعرهای نو. بیایید تا امسال هر چه بیشتر مردم را به شرکت در مراسم بزرگداشت جانباختگان تابستان ۶۷ دعوت کنیم و با خود به خاوران ها بیاوریم. بیایید یک صدا بخوانیم: سپیده در حال دمیدن است.
نشریه دانشجویی بذر
سه شنبه یکم شهریور ۱۳۸۳