فشار به سندیکای کارگران اتوبوسرانی شرکت واحد به جهت برگزاری جلسات هیات مدیره و در پی آن دستگیری اعضای کمیته هماهنگی که برای مجمع عمومی خود گرد هم آمده بودند، نه تنهانقض حقوق انسانی و منشور جهانی سندیکاها و مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار، امضا شده توسط دولت مردان قبلی و فعلی است، بلکه زیرپاگذاشتن اصول ۲۶ و۹ قانون اساسی نیز می باشد. تدوین کنندگان اصل ۲۶ قانون اساسی به خوبی دریافته بودند که دیکتاتوری شاه نباید دوباره تکرارشود، و عضویت در یک نهاد حقی است انسانی به همین خاطر تاکید کردند که «هیچکس را نمی توان از شرکت در آنها منع و یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت» و در اصل ۹ نیز متذکر شده اند که «هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی های مشروع را هر چند با وضع قوانین و مقررات، سلب کند» پس از ۳۰ سال از تدوین این قوانین امروز شاهد برخوردهایی غیرانسانی و زیر پا گذاشتن فصل سوم قانون اساسی (حقوق ملت) هستیم. چه کسانی خواهان اجرایی نشدن فصل سوم قانون اساسی هستند؟ و به نفع چه کسانی است که کارگران خواهان حقوق اجتماعی و صنفی خود، در بند باشند؟ و سندیکاها و تشکلهای کارگری در محدودیت؟ سندیکاها منافع چه کسانی را تهدید می کنند؟ ما کارگران فلزکار مکانیک تاسف و نگرانی خود را از این روند اعلام کرده و باز هم اعلام می کنیم که این گونه برخوردها با فعالین کارگری مورد اعتراض کلیه سندیکالیست های ایران است. ماخواستار آزادی فوری کلیه زندانیان کارگری در بند هستیم.
٣٠.٣.١٩٩١
