اشپیگل و سپس خبرگزاری “دی پی ای” در آلمان با نوشته ای از “آدو اولاف کوته” طی مقالاتی موضوع حمله یا درست تر بگوئیم پیشگوئی احتمال حمله به تاسیسات هسته ای جمهوری اسلامی را در صدر اخبار و صفحات اول نشریات و خبرگزاری های دو هفته گذشته قرار دادند.
پیشگوئی چنین است که: در سال ۲۰۰۶ میلادی آمریکا با همکاری اسرائیل، تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی را بمباران خواهند کرد.
تحلیلگر آلمانی “اولاف کوته” بدون ذکر منابع خود، تنها به “حلقه های امنیتی” غرب اشاره میکند و سفر “پورتر گاس” رئیس سازمان اطلاعات آمریکا به آنکارا را دلیل مدعای خود می آورد. طبق نوشته او طرف آمریکائی در دیداری با نخست وزیر ترکیه “طیب اردوغان” موضوع حمله را در میان گذاشته و خواهان همکاریهای بیشتری در زمینه اطلاعاتی مابین دو کشورمیشود و در عوض به او قول میدهد که چندین ساعت قبل از وقوع حمله آنکارا را در جریان بگذارد و همزمان در مقابل حمله هوائی ترکیه به اردوگاه های “پ کا کا” در خاک ایران اعتراضی نکند. در ادامه خبر، گویا آمریکا در این زمینه با دولت های عربستان، عمان، اردن و پاکستان نیز گفتگوهائی صورت داده است.
گر چه هیچکدام از طرف های غربی امکان استفاده از زور و راه حل نظامی را برای همیشه رد نمیکنند، ولی کماکان آنرا آخرین گزینه میدانند.
اتکای جمهوری اسلامی تا کنون به استفاده از چین و شوروی در مقابل آمریکا بوده است، اما به نظر میرسد که دیپلماسی آمریکا و مناسبات آنها با چین و روسیه در این مورد کارسازتر بوده است.
ولادیمیر پوتین روز دوشنبه ۱۶ ژانویه در گفتگوئی با خبرنگاران همراه با آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان که در روسیه به سر میبرد قول همکاری با آمریکا و اتحادیه اروپا را داد. یافتن راههائی برای مقابله با برنامه اتمی جمهوری اسلامی از مهم ترین بخش های مذاکرات رهبران دو کشور پس از اینکه حکومت ایران فعالیت های خودرا از سر گرفت، بود. پوتین اظهار داشت: “مواضع روسیه، آلمان، اتحادیه اروپا و آمریکا در این رابطه بسیار نزدیک به هم است و روسیه به همکاری خود در این زمینه با اتحادیه اروپا ادامه خواهد داد.”
دیپلماتهای روسی روز دوشنبه ۲۶ دی ماه با نمایندگان آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین و اتحادیه اروپا نیز در لندن برای تعیین راه های برخورد با جمهوری اسلمی و زمان ارجاع پرونده هسته ای آن به شورای امنیت سازمان ملل باهم دیگر به رایزنی پرداختند. جک استرا در آنجا اعلام کرد که ایران نتوانسته است وظایف خود را در قبال جامعه جهانی انجام دهد. روسیه و چین به علت روابط خود با ایران تا کنون مانع بردن موضوع ایران به شورای امنیت سازمان ملل بوده اند. روسیه با پر کردن جای خالی آمریکا و فرانسه در زمینه همکاریهای هسته ای طبق یک قرارداد یک میلیارد دلاری برای راه اندازی نیروگاه بوشهر از سال ۱۹۹۵ به همکاری های هسته ای پرداخته است. پوتین امروز گفت که پیشنهاد روسیه برای غنی سازی اورانیوم در خاک روسیه هنوز به قوت خود باقی است و ایران نیز گفته است که فعلا آنرا کاملا منتفی نمیداند.
ایران از ماه سپتامبر گذشته که اعلام کرد توقف غنی سازی را که با اتحادیه اروپا روی آن توافق کرده بود محترم نمیشمارد، کماکان زیر فشار رجوع به شورای امنیت سازمان ملل قرار دارد.
چین روز جمعه گذشته اخطار کرده بود که بردن موضوع ایران به شورای امنیت ممکن است زیانی بیشتر از سودش داشته باشد و همکاری های ایران را با بازرسان سازمان ملل متوقف کند. چین سومین خریدار بزرگ نفت از ایران است و همراه با چهار عضو دیگر میتواند قرار های مربوط به تحریمهای احتمالی شورای امنیت بر علیه ایران را وتو کند.
نماینده چین در سازمان ملل در گفتگوئی با خبرنگران درنیویورک گفت که ” بردن ایران به شورای امنیت موضوع را پیچیده تر میکند و ممکن است طرفین دعوا را در مواضع خود مصر تر گرداند.” پوتین نیز در این زمینه معتقد است که برای پرهیز از اتخاذ مواضعی سر سختانه باید با احتیاط رفتار شود. امروز عربستان سعودی نیز یکی از علل بحران اخیر را عدم برخورد غرب به موضوع سلاح های اتمی اسرائیل دانست و گفت تا زمانی که برخورد ها بدین گونه است ایران میتواند در بحث به اعمال خودش حقانیت ببخشد.
جلسه روز دوشنبه (۱۶ ژانویه) دیپلمات ها در لندن برای توافق برسر زمان تشکیل جلسه سازمان انرژی اتمی که بازوی اجرائی سازمان ملل است تشکیل شده بود. خبرگزاری جمهوری اسلامی نیز از قول آصفی گزارش کرد که ایران واهمه ای از رفتن موضوع به شورای امنیت سازمان ملل ندارد. تا جائی که این موضوع به آمریکا مربوط میشود، ادامه دیپلماسی کنونی و سعی به بردن موضوع به شورای امنیت تا قبل از انتخابات ماه نوامبر آینده در آمریکا مطرح است و هر چند از احتمال استفاده از زور همواره صحبت می شود، ولی پیش بینی اشپیگل در مورد حملات به تاسیسات هسته ای رژیم، در بهار ۸۵ کلا بی پایه به نظر می رسد.
