خبرگزاری‌ها آورده‌اند لاریجانى در مذاکرات آخر هفته گذشته خود با خاویر سولانا در وین، از سوى جمهورى اسلامى خواهان آن شده است که بداند بالاخره غرب در ازاى دست کشیدن تهران از برنامه هسته‌اى تاکنونی‌اش، به ایران «تضمین امنیتی» خواهد داد یا نه. «تضمین امنیتی» مقوله‌ایست که تاکنون آمریکا در مذاکرات هسته‌اى غیرمستقیمى که با تهران دارد، از تن دادن به گنجاندن آن در توافق احتمالى اکیداً خوددارى کرده است و متقابلاً جمهورى اسلامى با اصرار به دنبال کسب آن است. معناى دادن تضمین امنیتى از سوى غرب به جمهورى اسلامى، به رسمیت شناختن حاکمیت این رژیم بر ایران و عدم اقدام به تغییر رژیم در ایران است. البته جمهورى اسلامى مصر است که «تضمین امنیتی» را به وساطت اروپا از ایالات متحده دریافت کند، چرا که اروپا هیچ‌گاه سخن از «تغییر رژیم» در ایران به میان نیاورده و عملاً از بدو پیدایش جمهورى اسلامى به این حکومت «تضمین امنیتی» مورد نظر را به آخوندهاى حاکم بر ایران داده است. این آمریکاست که در حال حاضر، جمهورى اسلامى از ناحیه آن احساس خطر می‌کند و می‌خواهد از آن «تضمین امنیتی» بگیرد.
ترجمه موضع جمهورى اسلامى در مذاکرات همزمان درباره برنامه هسته‌اى تهران و «تضمین امنیتی» از این قرار است:
١ – اگر به ما تضمین امنیتى بدهید، یعنى دیگر تغییر رژیم در ایران را دنبال نکنید، ما نیز به خواست‌هاى شما در بحران هسته‌اى گردن خواهیم نهاد.
٢ – ( به عبارت دیگر) اگر به ما تضمین امنیتى ندهید، یعنى موجودیت ما را تهدید کنید، به برنامه هسته‌اى خود ادامه خواهیم داد.
٣ – یعنى ما با برنامه هسته‌اى خود، عدم دریافت تضمین امنیتى را جبران، و بقاى خود را از طریق برنامه هسته‌اى خود دنبال خواهیم کرد.
۴ – به عبارت دیگر، برنامه هسته‌اى تضمین‌کننده بقاى ماست.
۵ – از آنجا که داشتن برنامه هسته‌اى صلح‌آمیز ربطى به بقاى رژیم ندارد، برنامه هسته‌اى متضمن چیز دیگرى جز استفاده صلح‌آمیز از انرژى هسته‌اى نیز هست.
بدین ترتیب، جمهورى اسلامى با ربط دادن «تضمین امنیتی» به مذاکرات هسته اى، دروغ بودن همه ادعاهاى خود مبنى بر صلح‌آمیز بودن برنامه اتمى خویش را به همه جهانیان نشان می‌دهد. البته جمهورى اسلامى در این ارزیابى که با دستیابى به بمب اتمى یا توانایى دستیابى بدان، بقاى خود را تضمین می‌کند، به خطا می‌رود. اتحاد شوروى علیرغم داشتن زرادخانه هسته‌اى همطراز با آمریکا فروپاشید و این زرادخانه به درد بقاى آن سیستم نخورد.
اگر جمهورى اسلامى در گرفتن تضمین امنیتى از آمریکا موفق شود، این امر به چه معناست؟ از آنجا که همه اقدامات ایالات متحده علیه جمهورى اسلامى تا کنون به موضعگیری‌هاى مقامات آمریکایى تا سطح رئیس جمهور، از جمله در ارتباط با نقض حقوق بشر در ایران محدود می‌شود، اصرار تهران بر گرفتن تضمین امنیتى نمی‌تواند به چیزى جزبه تلاش براى کاستن از دامنه فشار بین‌المللى بر جمهورى اسلامى در ارتباط با حقوق بشر تعبیر شود. به عبارت دیگر، جمهورى اسلامى خطاب به غرب میگوید: از اعمال فشار بر ما به خاطر نقض حقوق بشر در ایران دست بردارید تا ما نیز در برنامه هسته‌اى خواست‌هاى شما را برآورده کنیم.
از این رو است که نیروهاى دمکرات و آزادیخواه ایرانى باید با صداى هر چه بلندتر هشدار دهند که مبادا مسیر مذاکرات هسته‌اى به سمت صدور مجوز براى حکومت تهران جهت سرکوب هر صداى مخالفت و دگراندیشى در ایران سوق داده شود. در درازمدت حتى به سود خود غرب نیز نیست که چنین معامله‌اى را بپذیرد، چرا که وجود یک حکومت ناقض حقوق بشر در ایران، براى کشور ما جز بی‌ثباتى معنایى ندارد. سخن ما خطاب به افکار عمومى غرب این است که آیا غرب تمایلى بدین دارد که شریکى بی‌ثبات در ایران داشته باشد؟
٢٠ شهریور ١٣٨۵
