اطلاق نام بهار عربی به انقلابهای کشورهای عربی از طرف غرب که با تفسیر دیگر جمهوری اسلامی نیز مورد تایید قرار گرفت تا پیش از برگزاری اولین انتخابات بعد از انقلاب در تونس کاملا بار مثبت روانی به اذهان منتقل می ساخت ولی پس از اعلام اولین نتیجه انتخابات و برگزاری انتخابات دیگر و اعلام علایق اسلامگرایی حاکمان جدید لیبی،تونس و… به راحتی نمی توان از ثمره و میوه این بهار انتطار شیرینی داشت. جوامع عربی موجود در خاورمیانه بویژه کشورهای عربی شمال آفریقا حتی پیش از استقلال از عثمانی ها و یا استعمارگران به لحاظ ماهیت عقیدتی شان همواره گرایش قومی به مبانی اسلام و حکومت اسلامی داشته و از این گذر گروه های سیاسی سر برآوردند که هیچگاه نتوانستند به خاطر خفقان موجود به عرصه سیاست داخلی راه یابند و سهمی از حکومت داشته باشند . ولی بعد از انقلابهای عربی و همانطور که پیش بینی می شد گروه های اسلامگرای که این بار به شکل حزب فعال گشته و با استفاده از علایق نا پخته اکثریت مردم که در گیرودار مشکلات اقتصادی زیاد و فقر امکانات ( که همیشه در نظر اعراب اولویت اول را به خود اختصاص می داده است و تبدیل به گرایش های سیاسی افراطی اسلامی گشته است) بدست آمده است.این احزاب اسلام گرا که مشهورترینشان اخوان المسلمین مصر می باشد می روند تا دوران جدیدی در حیات سیاسی کشورهایشان رقم بزنند که هنوز نمی توان قضاوتی صد در صد از نتایج آن داشت ولی به لحاظ ماهیت تمامیت خواه و ادعای دانای کامل بودن دین مداران سیاسی نمی توان انتظار فضایی دموکراتیک و بحران زدا از حکومت آنان داشت. بحران زایی تا کنون فعل ثابت اسلامگرایان خاورمیانه بوده است. نوک پیکان این بحران بی شک متوجه اسرائیل خواهد بود که بنا به اعلام رهبران اسرائیل آنان هم انتظار فضایی دوستانه و کمافی السابق را ندارند. اسلامگرایان منطقه که جمهوری اسلامی پرقدرترین آنان می باشد و حتی اسلامگرایان ترکیه تا کنون نتوانسته ا ند در قامت بحران زدایی ظاهر شوند بلکه به نسبت آمال و آرزوهایشان که بوی توهم را هم می توان از آن استشمام کرد همیشه صادرکنندگان بحران بوده اند. اشغال سفارت بریتانیا تنها مشتی نمونه خروار است. هرچند به موضع گیریهای به دور از انصاف و دخالتهای دردآور انگلستان در طول تاریخ ایران نمی توان شک کرد ولی هر حکومتی می بایست هر نوع عملش را حداقل مطابق استاندارد فرهنگی مردمش تنظیم کند و هجوم وتخریب و فحاشی و غارت هیچکدام جز فرهنگ ایرانی نیست . دور از انتظار نیست که جبهه متحد اسلامی در خاورمیانه شکل بگیرد و با پیگیری رویاهای تاریخی خود کشورهای خود و منطقه را در بزرگترین بحران سیاسی و نظامی پس از جنگ جهانی دوم که همان جنگی دیگر است درگیر سازند و چه میوه ی تلخی خواهد بود.
هواداران جبهە دمکراتیک ایران در اصفهان
