شورای مرکزی سازمان فدائیان خلق ایران ـ اکثریت، بە مناسبت دە دسامبر بیانیەای صادر کردە کە در آن بە مسائل مختلف پرداختە شدەاست. در اینجا جای دارد کمی روی موارد مندرجە در بیانیە مکثی داشتەباشیم:
ـ بیانیە از ٢١ پاراگراف تشکیل شدەاست،
ـ شش پاراگراف اولیە آن بە تاریخ پرداختەاست،
ـ چهار پارگراف بە حملە علیە ایالات متحدە و کشورهای غربی اختصاص یافتە،
ـ تنها یک پارگراف بە انتقاد از نظام سیاسی داخل کشور اختصاص یافتە! (آن هم بە انضمام حکومت پهلوی)
حال این سئوالات مطرح اند:
ـ وظیفە یک سازمان چپ کە عرصە مبارزە اصلی اش علیە حاکمیت داخلی کشور خویش است، چرا اینقدر کم رنگ شدەاست؟
ـ چرا کشورهای غربی اینقدر برجستە شدەاند، در حالیکە خود کشورهای غربی موتور محرکە چنین مانیفستی بودند؟
ـ چرا اعلامیە در مورد فرق فاحش میان وضعیت حقوق بشر در ایران و غرب سکوت می کند، و طوری برخورد می کند کە گوئی در غرب هم همان وضعیت ایران حاکم است؟
ـ چرا اعلامیە ترم ‘انسان سفید’ را کە ترمی راسیستی است اینقدر برجستە کردە و حتی آن را بە زمان حال هم تسری می دهد؟ در صورتیکە در کشورهای غربی، در شرایط کنونی جهان، نە بر اساس نژاد بلکە بر اساس ترم دمکراسی و آزادی است کە بە جنگ و تحریم علیە کشورهای دیگر پرداختە می شود؟
ـ چین و آمریکا با هم بیش از پنجاە درصد گازهای گلخانەای و آلودە کنندە را تولید می کنند، چرا بیانیە نسبت بە سهم چین سکوت کردەاست و بیشتر نقش غرب را برجستە می کند؟ چرا بیانیە نسبت بە تلاش کشورهای اروپائی برای ایجاد انرژی پاک سکوت کردە و عمدا آن را بە فراموشی سپردەاست؟ راستی این همە تنفر از غرب را چگونە می توان توجیە کرد؟
ـ بیانیە، تحریمها را در متن خود برجستە کردەاست، بدون اینکە بە نقش مخرب سیاستهای جمهوری اسلامی در این مورد اشارەی داشتە باشد!
و باز یک سوال مهم دیگر: در دورە جدید فعالیت سازمان اکثریت، آیا دوبارە دارد ترم ضدامپریالیستی بر نگاە استراتژیکی این سازمان غالب می شود و جمهوری اسلامی بە حاشیە می رود؟
وجود تنها یک پاراگراف در متن بیانیە در مورد جمهوری اسلامی (کە البتە این بخش هم با رژیم پهلوی تقسیم شدەاست)، شبە برانگیز است.
در روز حقوق بشر، نقل مکان کردن از عرصە ملی مبارزە بە عرصە جهانی، بدون اینکە ابزار آن را داشتە باشیم، تنها ناشی از عدم واقع بینی سیاسی است. نقد غرب و یا جهان خارج خوب است، اما جایگاە اصلی مبارزە ما داخل کشور است.
