چهارشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۴ - ۰۷:۱۵

چهارشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۴ - ۰۷:۱۵

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟
امروزه علاوه بر «پنج کشور هسته‌ای»، چهار کشور دیگر نیز دارای سلاح هسته‌ای هستند. در عمل، ما یک «نه کشور هسته‌ای» داریم که به آن «کلوپ هسته‌ای» می‌گویند. اما تل‌آویو،...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: والنتين کاتاسانف
نویسنده: والنتين کاتاسانف
ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم
برای مخالفت بی‌بروبرگرد با تهاجم اسراییل به ایران حتی نیازی نیست به وطن‌دوستی یا عشق به میهن متوسل شویم که حالا لازم باشد بر سر معنای هر از این مفاهیم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: حسام سلامت
نویسنده: حسام سلامت
#سوزنبان
سوزنبانِ پیر چشمکی زد. صدای سوت قطار از دور شنیده می‌شد. شلوغی ایستگاه بخاطر پایان این جنگ ۱۲ روزه، مرا یاد کودکی و نوجوانی‌ام می‌انداخت. می‌ترسیدم جا بمانم. تجربه جاماندن...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: پهلوان
نویسنده: پهلوان
وارث شکست‌خورده و پرچم!
از نظر آنها، فقط قدرت‌های غربی اختیار ایجاد یا سرنگونی رژیم‌ها را دارند. می‌توان تا حدی با این دیدگاه همدل بود: به هر حال، بریتانیا در نیمه اول قرن بیستم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: گلنار نیک‌پور اسکندر صادقی بروجردی
نویسنده: گلنار نیک‌پور اسکندر صادقی بروجردی
Lasting peace is only possible with active popular participation
The twelve days of war brought unexpected results. Iran's internal cohesion was preserved, despite chronic economic crises and social divisions...Peaceful protests in various countries, Iranian immigrants' support for the right...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: The Political-Executive Committee of The Organization of Iranian People’s Fedaian (Majority)
نویسنده: The Political-Executive Committee of The Organization of Iranian People’s Fedaian (Majority)
نه قیام، نه تسلیم؛ سکوت پیش از خیزش یا تدبیری برای فردا؟
بخش بزرگی از جامعه با آگاهی دریافته‌اند که تغییر رژیم، بدون آمادگی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، می‌تواند تنها به بازتولید شکلی دیگر از همان استبداد منجر شود. مردم ایران بارها...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: بهروز ورزنده
نویسنده: بهروز ورزنده
زندان اوین نماد مقاومت و مبارزه بود
روی زندان قرچک حتی نمی‌شود اسم «زندان» گذاشت. یک سری سلول‌اند که به اندازه‌ی سلول‌های ۲۰۹ پنجره ندارند. هوا؟ نزدیک محل سوزاندن زباله است؛ هوایی آلوده و فاجعه‌بار. آب؟ آب...
۸ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: ویدا ربانی
نویسنده: ویدا ربانی

پیام بی رسالت تهدید

عموم رویدادهای دو روزۀ بین تنفیذ و تحلیف پیام مطلقاً روشن و بی ابهامی را برای خامنه ای و احمدی نژاد در برداشتند و آن این که پیام مطلقاً روشن و بی ابهام آنان، یعنی پیام تهدید، از رسالت خود بازمانده است.

هستند تحلیلگرانی که احمدی نژاد را مهره ای در دست خامنه ای می دانند و کردار سیاسی او را حرکاتی مقدمتاً در انطباق و یا برای انطباق با “منویات رهبر” تلقی می کنند. هستند همچنین تحلیلگرانی که خامنه ای را در محاصرۀ سپاه می دانند و هر آنچه را که او در دوران پس از “انتخابات” ۲۲ خرداد [و پیش از آن] برای به کرسی نشاندن احمدی نژاد انجام داده است، فرمودۀ فرماندهان سپاه ارزیابی می کنند. و نیز هستند تحلیلگرانی که کردار این دو را کلاً منفک و مستقل از هم، که موقتاً همسوئی یافته اند، به شمار می آورند.
ممکن است هر یک از این نظریات قراینی را در واقعیت برای تأئید خود بیابد، اما از تمام تجربۀ ۴ سال گذشته در مناسبات میان احمدی نژاد و خامنه ای که بگذریم، “قضیۀ مشائی” آشکار کرد که نزدیکتر به واقعیت این است که هیچ کدام از این دو عبدوعبید دیگری نیست و هر یک منافع و علایق خود را، سوای دیگری، دارد. حداقل این قدر هست که خامنه ای برکناری مشائی را، پس از مقاومت بسیار احمدی نژاد در برابر اعتراضات دیگران، از او بخواهد و احمدی نژاد هم مشائی را به گونه ای که آشکارا نشانۀ نارضایتی و نافرمانی نسبی او است، از پست معاونت ریاست جمهوری برکنار کند و به پست ریاست دفتر خود برگمارد.
اما سوی دیگر مناسبات خامنه ای و احمدی نژاد این است که خامنه ای اکنون سرنوشت سیاسی خویش را به سرنوشت سیاسی احمدی نژاد پیوند زده است و از ۲۲ خرداد به این سو گره های محکم و محکمتری را به این پیوند افزوده است. اعلام پیش از وقت پیروزی احمدی نژاد در “انتخابات” توسط خامنه ای، برآمد تمام قد او به نفع احمدی نژاد در نخستین نماز جمعۀ پس از انتخابات، صدور مکرر فرمان سرکوب اعتراضات مردم و اپوزیسیون به تقلبات انتخاباتی و … “جلوه هائی” از پایبندی خامنه ای به عقد خویش با احمدی نژاد و حامیان اویند. این همه در حالی است که از پس از ۲۲ خرداد هرچه جلوتر آمده ایم، اعتراض و انتقاد در درون نظام و از جانب حامیان تاکنونی خامنه ای و احمدی نژاد ابعاد بیشتری یافته و در روزهای منتهی به مراسم تنفیذ احمدی نژاد تا مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم نیز پیش رفته بوده است.
پس، این نه فقط به عهدۀ احمدی نژاد بلکه به عهدۀ خامنه ای نیز بوده و هست که به مصاف با مجموعه مسائل قدعلم کرده در برابر حاکمیت برآید. از همین رو بود که تنفیذ ریاست جمهوری احمدی نژاد توسط خامنه ای می بایست نقطه اختتامی بر پاره ای از این مسائل باشد. حداقل این که این مناسبت می بایست آغازی باشد تا مخالفتهای درون جناحی را پاسخ و خاتمه دهد، در درون اصلاح طلبان شکاف اندازد، برای سرکوب گرایشهای راسخ در مخالفت با ریاست جمهوری احمدی نژاد در میان اصلاح طلبان زمینه چینی کند و این همه را دستمایه ای برای مهار اعتراضات مردم سازد. شاید اگر این همه مقصود حاصل آید، آن گاه برای مسائل خارجی گریبانگیر حاکمیت نیز بتوان چاره ای یافت.
به همین انگیزه ها بود که خامنه ای تم “انتخابات و خواصی که در آن مردود شدند” را برای سخنان خود در مراسم تنفیذ برگزیده بود. او با ارجاع به الله و اکبرهای شبانۀ مردم، آن را کاریکاتوری از انقلاب ۵۷ توصیف کرد و به “دشمنان” نسبت اش داد. دست زدن به تقسیم مخالفان به دو دسته، یعنی “مخالفان عصبانی و زخم خورده، که در چهار سال آینده به معارضه ادامه خواهند داد” و “منتقدانی که با نظام و رئیس جمهور دشمنی ندارند و باید دیدگاه ها و نظرات آنها را مورد توجه قرار داد”، شاه بیتهای سخنان خامنه ای برای حصول به اهداف پیشگفته بودند.
جلسۀ نخست دادگاه بعضی از اصلاح طلبان و “اعترافات” آنان، در حالی که حتی برخی از اصولگرایان پیشاپیش اعترافات احتمالی دستگیرشدگان را فاقد ارزش و اعتبار اعلام کرده بودند، تنها ۲ روز پیشتر از مراسم تنفیذ و به گونه ای نامنتظر از تلویزیون پخش شده بود. روزنامۀ کیهان در فردای روز “اعترافات” در تیتر اول اش از محرز شدن خیانت موسوی و خاتمی نوشته بود. شبهه افکنی در مورد اعتبار دادگاه هم جرم اعلام شده بود. اینها همه آرایش صحنۀ مراسم مذکور را تکمیل می کردند. همۀ تعبیه ها فراهم آمده بودند تا در مراسم تنفیذ یک پیام مطلقاً روشن و بی ابهام به معترضان انتخابات ۲۲ خرداد ابلاغ گردد: پیام تهدید.
اما این پیام ابداً قادر به انجام رسالت خود نشد و پیام ناکامی از کار درآمد. جدا از این واقعیت که عدم حضور خاتمی، رفسنجانی، موسوی، کروبی، حسن خمینی و … “تنفیذ” را تا حد مراسم افلاس جلوه داد، اعتراض خیابانی مردم در زمانی که مراسم جریان داشت و در ساعات پس از آن، درونۀ تهی آن را برملا کرد.
رویدادهای بعدی نیز کمکی به اثربخشی مورد انتظار از پیام نکردند. تنها ساعاتی پس از مراسم تنفیذ، روزنامۀ “جمهوری اسلامی” که صاحب امتیاز آن شخص خامنه ای است، در سرمقالۀ خود دادگاه پیشگفته را “کارگاه حذف و رفع” خواند و در خطابی مستتر به خامنه ای خواهان آن شد که “این کارگاه حذف و رفع را مثل بازداشتگاه شرم آور کهریزک تعطیل کنیم”. سرمقالۀ مذکور نه تنها اعتبار دادگاه معترضان به انتخابات را به تردید کشید، بلکه با طرح این سؤالات که “آیا قرار است افرادی که دارای سوابق درخشان خدمت به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی و کشور و مردم هستند به جرم اعلام نارضایتی محاکمه شوند؟” و “آیا قرار است کسانی را که نه سابقه ای در انقلاب دارند و نه نقشی در شکل گیری نظام جمهوری اسلامی دارند و نه امام را می شناسند و نه امام آنها را می شناخت، همه کاره کشور کنند؟” به گونه ای نیمه مستقیم خامنه ای را خطاب می کند و او را مورد انتقاد قرار می دهد. حتی، با توجه به موضع روزنامۀ “جمهوری اسلامی” نسبت به مصباح یزدی، اشارۀ سرمقالۀ “جمهوری اسلامی” به همه کارۀ کشور کردن “کسانی که نه سابقه ای در انقلاب دارند و …” متوجه او است و این سؤال هشداری به خامنه ای: این هشدار که “تو را نیز نوبت خواهد رسید”.
کاظم جلالی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، در فردای روز تنفیذ از سمت خود به عنوان رئیس کمیتۀ ویژه مجلس برای پیگیری وضعیت بازداشت شدگان استعفا خواست. او دلیل استعفای خود را “موانع موجود بر سر راه فعالیت مؤثر کمیته، به خصوص جلوگیری از دسترسی اعضای آن به بسیاری از بازداشت شدگان و بازداشتگاه ها” اعلام کرد. در همین روز امامی کاشانی، از اعضای مجلس خبرگان و شورای نگهبان و از اصولگرایان شاخص، در سخنانی در مسجد جمکران “نور ولایت فقیه را کم سو” و ناتوان از حل مسائل دانست و دست به دامان امام زمان برای ظهور عاجل شد.
استعفای جلالی در رسانه های داخل کشور بازتاب چندانی نیافت و با تأئید یکی و تکذیب دیگری در پرده ای از ابهام پیچیده شد. گفتۀ امامی کاشانی نیز، که می تواند به تدارک حذف خامنه ای تعبیر گردد، توجه چندانی را جلب نکرد. اما این هر دو مورد، راه دراز و سنگلاخی را که احمدی نژاد و خامنه ای برای “به سقف کوبیدن سر” مخالفان و آن هم تازه در درون جناح شان در پیش رو دارند، آشکار کردند.
مراسم تحلیف ریاست جمهوری توسط مجلس شورای اسلامی در روز چهارشنبه انجام شد. عدم حضور غایبان نامدار مراسم تنفیذ و بیش از ۸۰ درصد نمایندگان فراکسیون اقلیت مجلس و عدم حضور یا حضور ضعیف دیپلماتهای خارجی در آن، فضای داخلی مراسم را رقم زدند و اعتراضات ده ها هزار نفرۀ مردم، که از بدو مراسم تا ساعاتی پس از آن در نقاط گوناگونی در اطراف مجلس جریان داشتند، فضای بیرونی مراسم تحلیف را زیر سیطرۀ خود گرفتند.
عموم رویدادهای دو روزۀ بین تنفیذ و تحلیف پیام مطلقاً روشن و بی ابهامی را برای خامنه ای و احمدی نژاد در برداشتند و آن این که پیام مطلقاً روشن و بی ابهام آنان، یعنی پیام تهدید، از رسالت خود بازمانده است.

تاریخ انتشار : ۱۴ مرداد, ۱۳۸۸ ۱۰:۰۵ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

ادامه »
سرمقاله

اسراییل در پی تحقق رؤیای خونین «تغییر چهرۀ خاورمیانه»!

دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»‌اند.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

سیمور هرش: آنچه به من گفته شده است در ایران اتفاق خواهد افتاد.

یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامه‌ریزی‌شده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاه‌های سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونت‌آمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه می‌کنند، مقابله کرده‌اند.

مطالعه »
یادداشت

در نقد بیانیه فعالین مدنی بشمول برندگان نوبل صلح درباره جنگ…

آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.

مطالعه »
بیانیه ها

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

مطالعه »
پيام ها

پیام به کنگرهٔ بیست‌وششم حزب کمونیست آلمان

ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایه‌داری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بی‌پناه نباشد، اگر چپ در خیابان‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و مناطق جنگ‌زده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه می‌کنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.

مطالعه »
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟

ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم

#سوزنبان

وارث شکست‌خورده و پرچم!

Lasting peace is only possible with active popular participation

نه قیام، نه تسلیم؛ سکوت پیش از خیزش یا تدبیری برای فردا؟