برگزاری چهارمین نشست حضوری پروژه وحدت چپ مصادف است با ٨ مارس روز جهانی زن. ما این همزمانی را به فال نیک می گیریم و ٨ مارس را به زنان کشورمان و به رفقای عزیز شادباش می گوئیم. آرزومندیم که کشور ما از تبعیض جنسیتی، از قوانین زن ستیز و از فرهنگ مردسالاری رها یی یافته و زنان کشورمان به حقوق برابر با مردها دست یابند.
ما چند سال است که پروژه وحدت چپ را پیش می بریم و اکنون در مرحله نهایی تحقق نقشه راه هستیم. هدف این پروژه غلبه بر پراکندگی چپ دمکرات و سوسیالیست ایران است.
چپ دمکرات و سوسیالیست عمیقا علیه تبعیض جنسیتی است و برابر حقوقی زن و مرد یکی از ارزشهای بنیادین و از مولفه های اصلی برنامه آن است.
مبارزه برای تامین حقوق زنان همواره بخشی از مبارزه ی چپ ها ی سوسیالیست بوده و هست. چنانچه برای اولین باردر کنگره بین المللی سوسیالیست ھا در سال ١٩١٠ (کپنھاگ) به پیشنھاد کلارا زتکین، (از حزب سوسیال دموکرات آلمان) ھشت مارس به عنوان روز همبستگی جھانی زنان به تصویب کنگره رسید. از آن تاریخ تا کنون زنان و نیروهای چپ و سوسیالیست در کشورهای مختلف دراین روز با پربایی جشن وسخنرانی از مطالبات حقوقی واجتمایی زنان دفاع کرده و به سازماندهی جنبش زنان یاری میرسانند.
مبارزه زنان در کشور ما هم عمری بس دراز دارد. زنان ایرانی همواره در جنبش های ضداستبدادی شرکت فعال داشتند ولی پس از پیروزی سهمی نسیب ان ها نشد در انقلاب اسلامی زنان نقش برجسته ای داشتند ولی نه تنها به حقوق بیشتری دست نیافتند، بلکه حقوقی را هم که داشتند از دست دادند. حکومت اسلامی با لغو قوانین حمایت از خانواده مصوب ۱۳۵۴که با تلاش ومبارزه زنان وتاثیر عوامل تاریخی اجتمایی تا حدودی به تساوی جویی زن مرد در امور خانواده یاری میرساند مخالف شرع اعلان کرد و آن را ملغی کرد و با تدوین قانون مجازات اسلامی، چهره زن ستیز خود را آشکار ساخت. اما هزاران تن از زنان آگاه و روشنفکر ایرانی بمناسبت روزجهانی زن در سال ١٣۵٨ به خیابان ها آمده و در مقابل حکومت برآمده از انقلاب اسلامی برخاستند. اگر چه زنان در ان روز مورد سرکوب رژیم قرار گرفتند ولی پی گیری وعزمشان در این راه سبب تعمیق وپختهتر شدن دیدگاههایشان شد.
تبعیض جنسیتی، حجاب اجباری، تنظیم قانون خانواده بر اساس فرهنگ مرد سالاری، جداسازی جنسیتی،، ایجاد موانع قانونی برای حضور زنان درعرصههای فرهنگی و آموزشی و هنری و ورزشی ازابتدای انقلاب در صدر سیاستهای رژیم اسلامی قرار داشت. رژیم با این اقدامات میکوشید حضور اجتماعی زنان را در عرصه های مختلف، حذف و یا کم رنگ سازد. جنبش زنان با وجود موانع بسیار، دچار افت خیز شد ولی این موانع نتوانست فعالین زن را از حرکت باز دارد و جنبش مصمم تر و قوی تر از قبل به حرکت خود تداوم بخشید.
ما برگزار کنندگان این سمینار از جنبش فمینیستی ایران دفاع می کنیم و معتقدیم که نیرومند شدن چپ در ایران به دستیابی زنان به حقوقشان یاری خواهد رساند. ما با باور به جدائی دین و دولت، آزادی، عدالت اجتماعی، دمکراسی و سوسیالیسم و برابر حقوقی زن و مرد و با قبول اعلامیه جهانی حقوق بشر که بر نفی تبعیض تاکید نموده، ضمن حمایت از جنبش زنان، خواهان لغو قوانین ضدزن و پیوستن ایران به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان که در ١٨ دسامبر ١٩٧٩ میلادی تصویب شده هستیم.
