روز یکشنبه ۱۴ مارس، سمیناری در رابطه با “جنبش سبز و دیدگاه ها” در شهر دلفت هلند برگزار گردید.
در این سمینار نمایندگان سازمانهای ذیل شرکت کرده بودند:
آقای محمود جعفری از جبهه ملی ایران – اروپا
آقای فریدون ابراهیمی ازحزب توده ایران
آقای صادق زرزا از حزب دمکرات کردستان ایران
خانم ناهید بهمنی از حزب کومله کردستان ایران
آقای رئوف کعبی از سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
آقای علی پورنقوی از سازمان فدائیان خلق ایران اکثریت
خانم شیرین قهرمانی عضوی از کمیته ندای ایران
آقای وحید شعبانی از داشنجویان فعال
این سمینار به سبک جدیدی برگزار شد. مجریان سمینار برنامه را در دو بخش مستقل تنظیم کرده بودند. ابتدا هر سخنران در ماکزیمم ۱۰ دقیقه به سوالات زیر پاسخ داد:
۱- جنبش سبز چگونه جنبشی است، چشم انداژ آن کدام است و حزب شما چه نقشی در این جنبش می تواند داشته باشد؟
۲- حزب یا سازمان شما قبل و بعد از انتخابات چه موضعگیریهائی کرده است؟
۳- نقش آقایان کروبی، موسوی و خاتمی را در جنبش سبز چگونه می بینید؟
۴- آیا تفاوتی بین اصلاح طلبان با دولنمردان کنونی هست؟
سخنرانان بترتیب حروف الفبا سخنرانی کردند.
بترتیب آقای ابراهیمی، آقای جعفری (قابل ذکر است که آقای ارس به نمایندگی از جبهه ملی نتوانست حضور بیابد؛ لذا آقای جعفری به نمایندگی از جبهه ملی در این سمینار شرکت نمودند)، خانم بهمنی، آقای پورنقوی، آقای زرزا، آقای کعبی، آقای شعبانی و خانم قهرمانی.
سخنرانان ضمن تبریک پیشاپیش سال نو و همچنین روز جهانی زن، ۸ مارس، به حضار و تمام مردم ایران سخنان خویش را آغاز نمودند. هرکدام از سخنرانان ضمن بیان دیدگاه ها و نظرات سازمانی خویش به روشن ساختن اذهان عموم نسبت به اساسی ترین مسئله روز ایران یعنی جنبش سبز و دیدگاه های احزاب برون مرزی پاسخ دادند.
نکات بسیار مشترکی در سخنان اکثر نمایندگان احزاب شنیده می شد. تمام احزاب و سازمانهای شرکت کننده حمایت خویش را از جنبش مردم ایران مطرح نمودند و اظهار داشتند جنبشی که اینک بنام جنبش سبز مطرح است متشکل از اقشار گوناگون مردم ایران با خواسته های متفاوت است و به همین خاطر هم می توان گفت که این جنبش رنگین کمانی از همه اقشار جامعه ایران است. در این جنبش اعتقاد به پلورالیسم یک حقیقت انکار ناکردنی است. جنبش سبز مردم ایران جنبشی چند وجهی است و دارای تحرک و پویائی فراوانی نیز هست. در حقیقت این جنبش تداوم مبارزات و تلاشهای ۱۲۰ ساله اخیر مردم میهنمان برای آزادی و دمکراسی است. این جنبش نشان دهنده خشم و نفرت فرو خورده مردم ایران از حکومت جمهوری اسلامی است که در ۳۱ سال گذشته سبعانه به سرکوب و نقض حقوق اجتماعی مردم ایران پرداخته است.
تقلب گسترده در انتخابات ۲۲ خرداد، کاسه صبر مردم ایران را لبریز کرد و آنان را وادار به اعتراض کرد. اعتراضاتی که بعد از یک دوره سکوت و رکود این پرده سیاه را دریدند. مردم که در ابتدا با شعار رأی من کو به میدان آمدند، اکنون خواسته ها ی دیگری مطرح می کنند. دامنه اعتراضات وسیع و مطالبات مردم ایران نیز گسترده شده است. مردم خواهان برگزاری رفراندم، انتخابات آزاد، احقاق حقوق شهروندی، آزادی زندانیان سیاسی و آزادیهای فردی و اجتماعی هستند. این بار مردم شخص رهبر و ولایت فقیه را نشانه گرفته و خواهان تعغیرات اساسی هستند.
آقای ابراهیمی معتقد بود که این اعتراضات اغاز پایان رزیم استبدادی است، ولی باید برای فردائی عاری از استبداد و پایمال شدن حقوق شهروندان از هر مذهب یا عقیده ای از هم اکنون تلاش مشترک و سازمان یافته ای را آغاز کرد.
آقای جعفری و خانم بهمنی به همراهی اصلاح طلبان در جنبش اشاره کردند و حضور آنان را برای جنبش مثبت دانستند. حضور اصلاح طلبان می تواند سپر امنی برای بدنه جنبش باشد و از سرکوب بیشتر و زیر ضرب رفتن جنبش بکاهد، گرچه خود این جنبش تاکنون کاملآ مسالمت آمیز بوده است.
تمامی سخنرانان به شرکت عظیم زنان و جوانان در جنبش سبز اشاره نمودند. آقایان کعبی و پورنقوی به پیشتاز بودن نقش زنان در این جنبش اشاره کردند. ایشان اظهار داشتند که زنان نه تنها همگام با مردان بلکه پیشاپیش و در صف مقدم جنبش حضور فعال دارند.
در مورد رنگ سبز، برخی جنبش را جنبش سبز نامیدند. برخی آنرا رنگین کمان نامیدند و برخی هم اسم جنبش سبز سکولار را پسندیدند.
آقای کعبی اظهار داشتند که رنگ نماد نیست، بلکه یک رقابت است. جنبش یا سبز است یا رنگین کمان. اگر کسی بگوید سبز و رنگین کمان این دو با هم در تناقض هستند.
در مورد رهبری جنبش، آقای پورنقوی اظهار داشتند که آقایان موسوی و کروبی و خاتمی مبین عقلانیت جمهوری اسلامی هستند و از آنان به عنوان رهبران نمادین جنبش نام بردند. آقای ابراهیمی معتقد بود که حضور پر شور و شجاعانه میلیون ها تن از مردم کشور در تظاهرات خیابانی و مقابله با گزمگان رژیم به موسوی و طرفدارانش این پشتوانه حمایتی را داده است که بتوانند حضور پررنگ و قابل تائیدی را در جنبش مقاومت توده ای داشته باشد. در صورتیکه آقایان جعفری، زرزا و کعبی به عدم رهبری مستقل در جنبش اشاره نمودند. اقای جعفری با پذیرش رهبری نمادین یا مدیریت جنبش توسط اقایان موسوی و کروبی معتقد به بدیل سازی رهبری از سوی نیروهای ایراندوست، دمکرات و سکولار بود. آقای زرزا رهبری نمادین جنبش را ضمن انتقاداتی به انها می پذیرفتند. آقای کعبی تأکید داشتند که احزاب بایستی خواسته های جنبشهای مختلف در جنبش سبز را بیشتر مطرح کنند.
در مورد نیروهای اجتماعی شرکت کننده در جنبش کنونی مردم ایران سخنرانان بر این باور بودند که این جنبش بیشتر متشکل ازطبقات میان شهری و مدرن جامعه است.
نمایندگان کرد شرکت کننده نیز بر حمایت احزاب متبوع خویش از جنبش آزادیخواهانه مردم ایران اشاره کردند. خانم بهمنی اظهار داشتند که حزب کومله کردستان ایران اولین حزبی بود که از جنبش سبز در کردستان حمایت کرد و در این مورد علاقمندان را به نوشته آقای عبدالله مهتدی رجوع دادند.
فعال دانشجوئی وحید شعبانی به مسئله خودی و غیرخودی اشاره ای تاریخی داشتند و تصریح داشتند که از سال ۵۳ شاه از مخالفان خود می خواست کشور را ترک کنند و گروه های مختلف سیاسی که مخالفین خود و حتی منشعبین از خود را تحمل نمی کردند و پس از انقلاب این امر نیز شدیدأ ادامه داشته است. ولی اکنون در جنبش، پلورالیسم وجود دارد که این مسئله بسیار با اهمیت است و امیدواریم که احزاب و سازمانهای فعال سیاسی سخنی را که خاتمی گفته بود “زنده باد مخالف من” ولی انجام نداده بود، بتوانند این کار را بکنند.
بعد از پایان بخش اول سمینار، پس از یک انتراکت ۱۵ دقیقه ای بخش دوم برنامه شروع شد.
بخش دوم مناظره و گفتگوی دونفره وجمعی بود.
شکل مناظره: مجریان از نمایندگان دو حزب دعوت می کردند تا روبروی هم قرار بگیرند. هر کدام از این دو نفر بمدت یک دقیقه در رابطه با فرضیه ای که توسط مجری مطرح می شد بحث می کرد. سپس روی همین فرضیه سه دقیقه با هم به بحث و گفتگو می کردند. افراد به جایگاه خویش بر می گشتند و سپس احزاب دیگر بمدت ۱۵ دقیقه روی همین فرضیه و سوالاتی که توسط مجریان مطرح می شد به بحث و گفتگو و تبادل نظر می پرداختند.
برنامه مناظره سه دور ادامه داشت و هر بار سوالات مختلفی مطرح شدند. از جمله سئوالاتی که مطرح شد این بود که نظر شما و حزب شما در رابطه با دخالت خارجی در امور ایران چیست؟ همه سخنرانان بلااستثناء دخالت خارجی از هر نوع آن به ویژه دخالت نظامی را محکوم کرده و مخالف آن بودند، ولی برعکس خواهان جلب توجه و حمایت علنی افکار عمومی جهانی و جریانات مترقی و آزادیخواه از مبارزات مردم ایران بودند و معتقد بودند که جریانات چپ و دمکرات در خارج از کشور باید بیشتر در این مورد همکاری کرده و نماینده یا نمایندگانی مستقل در مجامع جهانی و حقوق بشری در این مورد داشته باشند. همچنین از مجامع بین المللی تقاضا شود بجای مبذول داشتن توجه به برنامه اتمی جمهوری اسلامی، بیشتر به حقوق دمکراتیک مردم توجه کرده و علیه نقض حقوق بشر اقدامات لازم را انجام دهند.
لازم به توضیح است که این برنامه با مدیریت خانم طاهره خرمی و آقای محمد رضا اسکندری درشکل بسیار زیبائی برگزار گردید و در اواسط برنامه نیز به عنوان میان برنامه رقص بسیار زیبائی توسط خانم عاصفه اسکندری به نام آزادی زن اجرا شد. ضمنآ این برنامه توسط تلویزیونهای روژهلات و تیشک پوشش داده شد که علاقه مندان می توانند این برنامه را بصورت تصویری در سایتهای حزب کومله کردستان ایران و حزب دمکرات کردستان ایران مشاهده نمایند. برنامه با سخنان کوتاه یکی اعضای کمیته هماهنگی احزاب- سازمانها و تشکلهای ایرانی به پایان رسید.
برنامه در ساعت ۱۳:۰۰ شروع شد و راس ساعت ۱۸:۰۰ به پایان رسید.
