کنگره فوق العاده سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در روزهای دوم تا پنجم مهر سالجاری برگزار شد. کنگره های نوبتی سازمان، مطابق کارپایه تشکیلاتی آن، هر ۲ سال یکبار برگزار می شوند. این کنگره، اما، یکی بخاطر تغییرات آشکار شده در وضع مردم نسبت به حاکمیت و بطور خاص نسبت به اصلاح طلبان حکومتی در جریان انتخابات شوراها در اسفندماه سال گذشته، دیگری وضع جمهوری اسلامی در پهنه جهانی و بویژه حدت یافتن مناسبات ایران و آمریکا، و سرانجام جستجوی طرق عمل هماهنگ ارگان های مرکزی در درون خود و در ارتباط با یکدیگر، بیش از ۶ ماه زودتر از موعد مقرر بطور فوق العاده برگزار شد. تحولات پیشگفته و سرعت این تحولات سیاستگزاری مشخص و مجددی را در این موارد ایجاب می کرد.
شورای مرکزی منتخب کنگره هفتم سازمان دستور زیر را به کنگره پیشنهاد کرده بود:
1_ بررسی عملکرد ارگان های مرکزی سازمان
2_ تصویب خط مشی سیاسی سازمان در دور آتی فعالیت آن
3_ تصویب طرحهای مدیریتی
4_ موارد ضرور اساسنامه ای
5_ تصویب قرارها
6_ انتخابات شورای مرکزی و هیات رسیدگی به شکایات و داوری
در جریان تدارک کنگره کار تدارکاتی قابل توجهی برای تقریبا¨ تمامی موضوعات دستور پیشنهادی انجام یافته بود، که در سطور آتی به هر مورد اشاره خواهد شد.
برگزاری کنگره فوق العاده قریب ۷ ماه پیش از برگزاری آن پیشنهاد شده و پس از نظرسنجی از تشکیلات از تصویب شورای مرکزی گذشته بود. پس از آن کار تدارک آغاز گردید. مجموعه تدارک ارائه شده به کنگره به قرار زیر بود:
_ گزارش عملکرد ارگان های مرکزی؛
_ پیش نویس خط مشی سیاسی سازمان در دور آتی فعالیت آن، مصوب کمیسیون مربوطه، همراه با ۳ طرح بدیل؛
_ طرح مدیریتی ناظر بر چگونگی انتخاب شورای مرکزی و هیات سیاسی ـ اجرایی، مصوب کمیسیون مدیریت و سازماندهی؛
_ طرح موارد ضرور اساسنامه ای شامل الف: گروه بندی های درون سازمانی، ب: هیات رسیدگی به شکایات و داوری، ج : همه پرسی. این طرح واجد پیشنهادی برای تعداد اعضای شورای مرکزی نیز بود؛
در راستای تدارک انتخابات ارگانهای مرکزی، کمیسیون مدیریت و سازماندهی مراجعه نسبتا¨ وسیعی نیز به اعضای سازمان کرده و آمادگی ها و علاقمندی های آنان را صورت برداری کرده بود.
تدارکات پیشگفته به فراخور و حتی الامکان پیش از کنگره انتشار بیرونی یا درونی یافته و به بحث گذاشته شده بودند.
کنگره در روز و ساعت مقرر توسط هیات رئیسه شورای مرکزی هفتم گشایش یافت. کنگره که در پانزدهیمن سالگرد کشتار زندانیان سیاسی توسط جمهوری اسلامی و مقارن با روزهای خونین این جنایت عظیم و فراموش ناشدنی برگزار می شد، کار خود را با اعلام یک دقیقه سکوت به احترام همه جانباختگان فاجعه ملی سال ۱۳۶۷ و تمام قربانیان سیاست های شکنجه، زندان واعدام رژیم طی بیست و پنج سال حاکمیت آن و به یاد رفقایی که جایشان در کنگره خالی است و دیگر در میان یاران نیستند، آغازکرد.
سپس هیات رئیسه سنی در جایگاه ریاست کنگره قرار گرفت و با استماع گزارش مسئول شعبه تشکیلات از روند تدارک اجرایی، تعداد نمایندگان حاضر، تعداد آراء وکالتی و… رسمیت کنگره را اعلام کرد. متعاقبا¨ ۵ نفر بعنوان هیئت رئیسه دائمی کنگره انتخاب شدند و کار هدایت کنگره را بعهده گرفتند.
هیات رئیسه مقدمتا” به تصویب دستور کار کنگره اقدام کرد. دستور پیشنهادی شورای مرکزی دوره هفتم بدون تغییری مورد تائید کنگره قرار گرفت. اما این تفاهم وجود داشت که موضوع خط مشی سیاسی سازمان در دور آتی فعالیت آن اولویت نخست کنگره است و با تصویب آن هیات رئیسه مجاز است به فراخور روند کنگره انتخابات ارگان های مرکزی را در دستور بگذارد. با این حال کنگره در جریان ۴ روز کار فشرده و به یمن کار تدارکاتی انبوهی که پیشتر صورت گرفته بود، موفق شد به کل دستور مصوب رسیدگی کند. شرح رسیدگی به تک تک موضوعات در دستور در ادامه این گزارش بدست داده خواهد شد.
در نخستین روز کنگره، با اطلاع از اعلام اعتصاب غذای یکروزه در ایران در حمایت از دانشجویان زندانی و عموم زندانیان سیاسی، که دو روز پس از خاتمه کنگره برگزار می شد، قراری به کنگره ارائه شد که پیشنهاد می کرد شرکت کنندگان با دست زدن به اعتصاب غذا در آخرین روز کنگره، با این حرکت و با دانشجویان و دیگر زندانیان سیاسی همبستگی کنند. این قرار با تائید قاطع کنگره روبرو شد و به این ترتیب آخرین روز کنگره، از نخستین لحظات آن تا پایان، در اعتصاب و با حس عمیقی از همبستگی با زندانیان سیاسی معترض به استبداد و ارتجاع و با همه آنهایی که شجاعانه در زیر سیطره نظام حاکم با دست زدن به اعتصاب غذا اعتراض خود را به زندانبانان به نمایش می گذارند، برگزار شد. به این مناسبت پیامی نیز توسط کنگره به «همه آزادگان در بند جمهوری اسلامی» صادر شد .
چنان که مرسوم کنگره های سازمان است، در این کنگره نیز هیات ها و نمایندگانی از سازمان ها و احزاب سیاسی ایرانی و خارجی، تعدادی از شخصیتها و صاحبنظران سیاسی یا فرهنگی کشورمان و تعدادی از فعالان سیاسی به عنوان میهمان حضور داشتند. همچنین عده ای از کادرها و اعضای پیشین و نیز دوستداران سازمان میهمان کنگره بودند.
هیات ها یا نمایندگان سازمان ها و احزاب سیاسی حاضر در کنگره عبارت بودند از: حزب توده ایران، حزب دمکرات کردستان ایران، حزب دموکراتیک مردم ایران، حزب کمونیست عراق، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران (کومله)، سازمان جمهوریخواهان ملی ایران، سازمان های جبهه ملی ایران در اروپا و آمریکا، کمیته همبستگی نروژـ ایران، نشریه نگرش.
علاوه بر این احزاب زیر که امکان حضور در کنگره را نیافته بودند، به آن پیام داده بودند: جبهه متحد چپ اسپانیا، حزب چپ سوئد، حزب سبزهای فرانسه، حزب سوسیالیست فرانسه، حزب کمونیستهای ایتالیا، حزب کمونیست فرانسه.
تعدادی از نیروهای مدعو به دعوت پاسخی نداده بودند.
نمایندگان احزاب و سازمان های سیاسی و سایر تشکل ها امکان یافتند پیام تشکل خود را به کنگره ابلاغ کرده و پیرامون گره های کار کنگره اظهار نظر کنند. پیام حزب کمونیست عراق که حاوی گزارشی از وضع حاضر در عراق و توضیح مواضع این حزب در قبال این وضع بود مورد توجه ویژه کنگره قرار گرفت.
عموم میهمانان کنگره حق داشتند در مباحث کنگره شرکت کنند و حول این مباحث به کنگره و ارگانهای آن پیشنهاد دهند.
آخرین نکته قابل ذکر در مورد جریان کنگره پخش زنده بخش اعظم مباحث آن از طریق اینترنت در اتاق اینترنتی سازمان بود. این کیفیت، که از کنگره پیشین سازمان عملی شده است، همراه با توضیحات تکمیلی دست اندر کاران کنگره، امکان تعقیب زنده کار کنگره را برای علاقمندان آن فراهم آورده است. از این قرار دوستان و رفقای حاضر در اتاق اینترنتی سازمان توانستند مباحث سیاسی، نظری در زمینه تشکیلاتی، نطق های پیش از دستور، پیام احزاب و دیگر تشکلها را همزمان با کنگره دریافت داشته و با کنگره ارتباط داشته باشند.
چنان که پیشتر گفته شد، بررسی عملکرد ارگان های مرکزی سازمان در فاصله دو کنگره، تصویب خط مشی سیاسی سازمان در دور آتی فعالیت آن، تصویب طرحهای مدیریتی و سازماندهی، تصویب موارد ضرور اساسنامه ای، رسیدگی به قرارهای پیشنهادی به کنگره و انتخاب ارگان های مرکزی موضوعات دستور کار کنگره را تشکیل می دادند. در پایان نیز مراسمی برای تودیع ارگان های دوره هفتم و خوشامد گویی به ارگانهای منتخب کنگره فوق العاده پیش بینی شده بود. در سطور آتی کار رسیدگی به این موضوعات به تفکیک گزارش شده است.
چنان که گفته شد این تفاهم در کنگره وجود داشت که این موضوع اولویت نخست کنگره است و از این رو نخستین کار مضمونی کنگره نیز تعیین سند پایه برای خط مشی سیاسی بود. کمیسیون سیاسی منتخب شورای مرکزی هفتم طرحی را زیر عنوان « برای استقرار یک جمهوری دموکراتیک، لائیک و فدرال، بجای جمهوری اسلامی» برای کنگره آماده کرده بود. علاوه بر این طرح، طرحهای بدیل زیر نیز به کنگره ارائه شده بودند:
_ « در راه برکناری جمهوری اسلامی و برای سعادت مردم ایران»، از رفیق آزاد
_ « برای برپایی جمهوری به جای حکومت اسلامی»، از رفیق بیژن اقدسی
_ « ائتلاف فراگیر دموکراسی برای ایران، همبستگی وسیع سیاسی برای سرنگونی رژیم اسلامی»، از رفیق کیانوش توکلی.
(تمامی طرحهای نامبرده پیشتر در نشریه کار شماره های ۳۰۹ و ۳۱۰ انتشار یافته اند).
تعیین سند مبنا با اظهار نظر عمومی نمایندگان حول مختصات یک سند پاسخگوی وضع حاضر و موافقت یا مخالفت با این یا آن طرح جریان یافت. سپس روی طرح ها رای گیری شد. نتیجه رای گیری به قرار زیر بود:
سند کمیسیون: ۵۷ درصد آراء
سند رفیق آزاد: ۱۴ درصد آراء
سند رفیق اقدسی: ۱۴ درصد آراء
سند رفیق توکلی: ۶ درصد آراء
به این ترتیب سند کمیسیون سیاسی منتخب شورای مرکزی هفتم بعنوان سند پایه کنگره و برای کار تکمیلی تصحیحی بر روی آن انتخاب شد. متعاقبا¨ کمیسیونی که بایست روی سند کار می کرد توسط خود کنگره انتخاب شد. این کمیسیون ۷ نفره و مخبر آن رفیق بهزاد کریمی بود.
کار انتخاب سند پایه خط مشی سیاسی و کمیسیون آن در همان روز اول به انجام رسید و از آن پس کار کمیسیونی بر روی سند آغاز گردید. نمایندگان کنگره با ارائه بیش از ۱۳۰ پیشنهاد تکمیلی و تصحیحی برخورد بسیار فعالی را با کار کمیسیون و موضوع خط مشی سیاسی سازمان ابراز داشتند. در سومین روز کنگره و پس از رسیدگی کمیسیون به انبوه پیشنهادها، طرح نهایی شده برای تصویب به کنگره ارائه شد. اجلاس عمومی به پیشنهادهایی که کمیسیون نپذیرفته بود و نیز تغییراتی که در سند پایه وارد شده بودند رسیدگی کرد و پس از بحث موافق و مخالف کلیات طرح، آن را به رای گذاشت. نتیجه رای گیری به قرار زیر بود:
موافق کلیات سند: ۶۸ درصد
مخالف: ۲۳ درصد
ممتنع : ۹ درصد
آئین نامه کنگره حداقل ۶۰ درصد آراء در موافقت با اسناد پایه ای را حد نصاب برای پذیرش اسناد پایه ای بعنوان سند کنگره قرار داده است. به این ترتیب سند خط مشی سیاسی با احراز ۶۸ درصد آراء در موافقت با آن، بعنوان مصوبه و سند کنگره فوق العاده در مجموعه اسناد سازمان ثبت گردید.
پس از تعیین سند پایه برای خط مشی سیاسی و انتخاب کمیسیون آن، کنگره به بررسی عملکرد ارگانهای مرکزی در فاصله کنگره هفتم و فوق العاده نشست. «ارزیابی از فعالیت هیات رئیسه شورا و شورای مرکزی سازمان»، «ارزیابی عملکرد هیات سیاسی اجرایی»، گزارش عملکرد قریب به اتفاق گروههای کار و کمیسیونهای دائمی، و نیز گزارش فعالیت هیات رسیدگی به شکایات و داوری، پیشتر تهیه شده و در پوشه کنگره در اختیار حاضران در کنگره قرار گرفته بودند. کار بررسی عملکرد ارگانها شامل پرسش از مسئولان و پاسخ اینان، اظهار نظر عمومی کنگره پیرامون عملکرد ارگانها و سرانجام پاسخگویی نهایی مسئولان می شد.
دعوت از مردم به شرکت در انتخابات شوراها، اعلام حمایت از قطعنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد ایران، و نیز کیفیت اجرای تصمیم کنگره هفتم دایر بر اینترنتی کردن نشریه کار، از زمره مکررترین مواردی بودند که سخنرانان در موافقت یا مخالفت با آن ها صحبت کردند.
پس از مراحل فوق قرار بر این شد که نمایندگان قرارهای پیشنهادی خود پیرامون عملکرد ارگان های مرکزی را در اختیار هیات رئیسه کنگره بگذارند تا در زمان رسیدگی به قرارها به آن ها رسیدگی شود. در مورد عملکرد سیاسی ارگان های مذکور تنها یک قرار ناظر بر شرکت در انتخابات شوراها پیشنهاد شد که با توجه به اظهار نظر «ارزیابی عملکرد هیات سیاسی اجرایی» در انطباق با قرار مذکور، دهندگان پیشنهاد منظور خود را تامین شده دانسته و از به رای گذاشتن پیشنهاد خود منصرف شدند.
زیر این عنوان، در جریان تدارک کنگره کمیسیونی انتخاب شده بود که وظیفه مرکزی آن جستجوی طرق عمل هماهنگ ارگان های مرکزی در درون خود و در ارتباط با یکدیگر، و ارائه طرح به کنگره در این باره بود. این کمیسیون همچنین می بایست آمادگی ها و علاقمندی های اعضای سازمان را برای عضویت در ارگان های مرکزی و پذیرش مسئولیت در آن ها، صورت برداری کند.
کمیسیون مذکور نتیجه کار خود در بخش اول را پیش از برگزاری کنگره به تشکیلات ارائه کرده و آن را به دوری از بحث نیز گذاشته بود. در این مورد، جز در خصوص تعداد اعضای شورای مرکزی، پیشنهاد بدیلی ارائه نشده بود.
کنگره کار خود در این موضوع را با اظهار نظر عمومی و نیز بحث موافق و مخالف برای تعیین سند پایه آغاز کرد. سپس روی طرح بعنوان سند پایه رای گیری شد. نتیجه آراء :
موافق: ۵۸ درصد
مخالف: ۲۳ درصد
ممتنع : ۱۹ درصد
پس طرح کمیسیون بعنوان سند پایه مورد تائید کنگره قرار گرفت. آنگاه کمیسیونی به انتخاب کنگره برای کار بعدی روی آن تعیین شد. تعداد اعضای این کمیسیون ۵ نفر و مخبر آن رفیق حسن جعفری بود. این کمیسیون نیز نتیجه کار خود را، پس از رسیدگی به پیشنهادهای رسیده از سوی نمایندگان و وارد کردن بخشی از آن ها در طرح نهایی، در سومین روز کنگره به آن ارائه داد.
از آنجا که در جریان کار کنگره و به هنگام رسیدگی به موضوع «موارد ضرور اساسنامه ای» تصمیم این شد که همین کمیسیون، رسیدگی به موارد اساسنامه ای را نیز بعهده گیرد، در اینجا گزارش را با کار کنگره در موضوع اخیر ادامه می دهیم.
زیر این عنوان رسیدگی به ۳ مورد اساسنامه ای، که با توجه به هم تحول اوضاع بیرونی، که الزام تصمیم گیری های عمومی عاجل را برای سازمان پیش کشیده است، و هم مناسبات درونی تشکیلات، اهمیت یافته اند، مطرح بود:
* گروه بندی های درون سازمانی (فراکسیون ها)، که انتظام دادن به مناسبات گرایش های موجود در سازمان موضوع آن بود،
* هیات داوری، که عهده دار رسیدگی به شکایات اعضا و ارگانهای سازمان از یکدیگر و داوری دراین باره خواهد بود،
* همه پرسی، که باید کار مراجعه به عموم اعضای سازمان برای اخذ تصمیمات مهم یا تائید آنها را آئین مند کند.
پیش از کنگره طرحی در این موضوعات توسط سازمانگر تدوین اساسنامه سازمان، رفیق بیژن اقدسی، در مشاورت با رفقایی که در این موضوعات پیشنهادهایی داده بودند، تهیه شده بود. طرح بدیلی وجود نداشت.
کنگره کار تعیین سند پایه را بر مبنای همان طرح ارائه شده پیش برد. با توجه به ناهمجوهری سه موضوع پیشگفته قرار شد که در مورد پایه بودن هر یک از آنها جداگانه تصمیم گیری شود. پس ازاظهارنظر عمومی و بحث موافق و مخالف در هر باره، رای گیری برای تعیین طرح پایه انجام شد. نتایج رای گیری:
در مورد گروه بندی های درون سازمانی :
موافق: ۲۸ درصد
مخالف : ۴۲ درصد
ممتنع : ۳۰ درصد
در مورد هیات داوری :
موافق : ۷۲ درصد
مخالف : ۱۰ درصد
ممتنع : ۱۸ درصد
در مورد همه پرسی:
موافق ۹۴ درصد
(مخالف و ممتنع رای گیری نشده است).
پس، موضوع نخست، یعنی «گروه بندی های درون سازمانی» بعنوان پایه پذیرفته نشد و از طرح حذف شد. دو موضوع دیگر با رای موافق قابل توجهی بعنوان طرح پایه مورد تائید کنگره قرار گرفتند. در زمان تشکیل کمیسیون کنگره پیشنهاد دایر بر این که کاربعدی روی این موضوعات به همان کمیسیون منتخب کنگره در موضوع مدیریت و سازماندهی سپرده شود، را پذیرفت و از این پس کمیسیون نامبرده کار بر روی تمام طرحهای تشکیلاتی را، که بعنوان پایه پذیرفته شده بودند، پیش برد.
کمیسیون نتیجه کار خود را در سومین روز کنگره برای تصویب به آن ارائه داد. اجلاس کنگره با رسیدگی به پیشنهادهای پذیرفته نشده توسط کمیسیون و سپس رای گیری روی کلیات سند، به کار خود در این زمینه خاتمه داد. نتیجه رای گیری روی کلیات سند به قرار زیر بود:
موافق: ۸۲ درصد
مخالف : ۸ درصد
ممتنع : ۱۰ درصد
به این ترتیب این سند نیز با اکثریت بالای آرای موافق تصویب شد و وجوه اساسنامه ای آن، یعنی هیات داوری و همه پرسی، بعنوان وجوهی از اسناد پایه ای سازمان ثبت شدند.
انتخاب ارگان های مذکور در این کنگره نه بعنوان آخرین موضوع دستور بلکه پیش از رسیدگی به قرارها صورت گرفت و تنها یک قرار، که نتیجه آن می توانست در نتیجه انتخابات مؤثر افتد، پیش از انتخابات رسیدگی شد. این قرار مربوط به سهمیه بندی برای رفقای زن برای حضور در شورای مرکزی می شد و پیش بینی می کرد که شورای مرکزی ای که کنگره فوق العاده انتخاب می کرد می بایست حداقل شامل ۲۵ درصد اعضای زن باشد. قرار به رسیدگی گذاشته شد و چند پیشنهاد دیگر نیز در ارتباط با میزان سهمیه ارائه شدند. پس از بحث موافق و مخالف، ابتدا اصل سهمیه بندی به رای گذاشته شد. نتیجه رای گیری:
موافق : ۷۰ درصد
(در این رای گیری و رای گیری های بعدی به اخذ آراء موافق اکتفا شده و یا تعداد کم آراء برای اعلام «تصویب نشد» کفایت می کرده است).
با تصویب اصل سهمیه بندی، رای گیری روی تک تک پیشنهادهای ناظر بر میزان سهمیه انجام شد. نتیجه رای گیری ها:
پیشنهاد دایر بر ۵۰ درصد سهمیه زنان : موافق ۴ درصد
پیشنهاد دایر بر حداقل ۲۵ درصد سهمیه زنان: موافق ۱۴ درصد
پیشنهاد دایر بر حداقل ۲۰ درصد سهمیه زنان : ۵۶ درصد
پیشنهاد دایر بر حداقل به نسبت تعداد اعضای زن در تشکیلات : ۴۲ درصد
پیشنهاد دایر بر حداقل به نسبت تعداد نمایندگان حاضر در کنگره: « تصویب نشد»
پس پیشنهاد دایر بر حداقل ۲۰ درصد سهمیه زنان تصویب شد.
متعاقب آن نیز پیشنهادی از تصویب کنگره گذشت، که به موجب آن رفقای زن برای عضویت در شورای مرکزی باید حداقل ۳۰ درصد آراء را کسب کنند (توضیح: این قید تاکنون بدون تفکیک برای رفقای زن و مرد و برابر حداقل ۵۰۰ درصد آراء بوده است).
سپس لیست کاندیداهای عضویت در شورای مرکزی تنظیم و قطعی شد و هر کاندیدا فرصت یافت تا اطلاعاتی را در باره احوال شخصی و فعالیتهای سیاسی، اجتماعی، … و نیز علایق و آمادگی هایش برای کار در شورا به اطلاع اجلاس برساند.
سرانجام رای گیری به صورت مخفی انجام شد. کنگره تصویب کرده بود که هر کس حداکثر به ۱۳ نفر می توانست رای دهد. از میان ۳۳ کاندیدا، ۲۰ نفر در همان نوبت اول رای گیری به عضویت شورای مرکزی درآمدند و در نوبت تکرار رای گیری به علت برابری آراء دو نفر یک رفیق دیگر نیز به عضویت شورا پذیرفته شد.
در ترکیب جدید شورا ۵ رفیق زن، بدون استفاده از «سهمیه بندی» حضور دارند، و بیشترین آراء نیز به یک رفیق زن داده شده است. ۷ رفیق در شورای پیشین عضویت رسمی نداشته اند و هر ۷۷ نفر آنان برای نخستین بار است که به عضویت شورای مرکزی در می آیند.
پس از انتخاب شورای مرکزی، نوبت به انتخاب هیات داوری رسید. ترکیب این هیئت شامل ۳ نفر است و حضور کاندیداهای عضویت آن در کنگره الزامی نیست. برای عضویت در این ارگان ۶۶ رفیق کاندیدا بودند. در این مورد هر کس می توانست به تا ۳ نفر رای دهد و کسانی به عضویت هیات در می آمدند که حداقل ۳⁄۲ آراء را کسب کرده باشند. براین قرار، پس از دو نوبت رای گیری سه رفیق به عضویت نهاد داوری انتخاب شدند.
با تفکیکی در قرارهای سیاسی و تشکیلاتی، دو قرار سیاسی به کنگره ارائه شده بودند: ۱- قرار در محکومیت طرح دولت شارون برای اخراج یاسرعرفات از فلسطین. این قراراعلام می کند:” کنگره طرح دولت شارون برای اخراج یاسرعرفات، رئیس جمهور منتخب و رهبرخلق فلسطین ازسرزمین های اشغالی را محکوم و از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در این رابطه حمایت می کند”. ۲- قرار در مورد اتحادها. دراین قرار، با استقبال از شکل گیری «اتحاد جمهوریخواهان» و «سمینار پاریس»، تمامی احزاب و سازمان های سیاسی جمهوریخواه دموکرات به تشدید تلاش برای اتحاد گسترده جمهوریخواهان دمکرات دعوت شده اند. کنگره پس از تصویب قرار اتحادها همچنین در مورد صدور پیامی به همه نیروهای دموکرات جمهوریخواه تصمیم گرفت .
علاوه بر این، با توجه به کوششی که در کنگره برای ارائه قطعنامه ای پیرامون اوضاع جهانی مرتبط با منطقه و ایران انجام یافته بود، کنگره شورای مرکزی منتخب خود را موظف کرد که در اسرع وقت قطعنامه ای حاوی موضوعات مذکور را تدوین کند و به نام خود انتشار دهد.
سایر قرارها، که عموما¨ شورای مرکزی منتخب کنگره را برای انجام اقدامات معین تشکیلاتی مخاطب گرفته بودند، طی قرار واحدی، که از تصویب کنگره گذشت، جهت رسیدگی و اقدام ضرور به شورای مرکزی منتخب سپرده شدند. مورد استثناء قراری در مورد زمان کنگره آتی سازمان بود که به موجب آن کنگره آتی سازمان باید در خلال ۲ سال آینده برگزار شود. این قرار نیز در کنگره طرح و تصویب شد.
به این ترتیب کنگره فوق العاده سازمان با رسیدگی به تمام موضوعات در دستورش واخذ تصمیمات ضرور در هر باره با موفقیت به کار خود پایان داد. تقدیر از رفقایی که با زحمات سنگین شان در دوره نسبتا¨ کوتاه تدارک و در جریان کنگره به کسب این موفقیت کنگره در شرایط بسیار حساس برگزاری آن کمک شایانی کرده بودند، قرار پایانی بخش رسمی کنگره بود.
پس از آن، مطابق پیش بینی قبلی، مراسم تودیع از ارگان های پیشین و خوشامدگویی به ارگان های منتخب کنگره با جشن و سرور و سرود، و رضایت مشهود ناشی از توفیق کنگره برپا شد.
تلاش چهار روزه کنگره فوق العاده اینک در سند خط مشی سیاسی مصوب آن، در عزم اعلام شده اش برای آن که نیروی پیگیر پی ریزی اتحاد وسیع جمهوریخواهان دمکرات باشد، و در گام استوارش برای تعمیق دموکراسی درون سازمانی، به ثبت رسیده است. این موفقیت تواما¨ تعهدی است از جانب سازمان نسبت به جنبش ترقیخواهانه و دموکراتیک مردم میهمان، و نیز از جانب ارگان های رهبری آن نسبت به تمامی نیروهای سازمان. امیدها برای آن که سازمان این تعهد را سربلندانه بجا آورد بسیارند.
