گردهم آیی درمقابل نمایندگی جمهوری اسلامی در فرانکفورت، به مناسبت ۱۰ دسامبرروزجهانی حقوق بشر ! در طی گردهم آیی، شرکت کنندگان در یک حرکت نمادین، هریک، یک دستکش سفید آغشته به رنگ قرمز به دست خواهند کرد، که درپایان تلاش می شود تا به نمایندگان رژیم اسلامی پس داده شود. با شرکت گسترده در گردهماییهای روز جهانی حقوق بشر، ۱۰ دسامبر، در سراسر جهان دور تازه ای از تلاش جهانی علیه سرکوب واعدام در جمهوری اسلامی را آغاز کنیم! این گردهم آیی به دعوت انجمن پویا/کلن، پشتیبانان دموکراسی وحقوق بشر/اسن، جمعیت پشتیبانی از مبارزات دموکراتیک مردم ایران/کلن، جمعیت کردهای مقیم کلن، جوانان و دانشجویان موج سبز/کلن، چپ دموکراتیک آذربایجان/کلن، جوانان مستقل/کلن، حامیان مادران پارک لاله/کلن، مادران صلح دورتموند، خانه همبستگی مهر/کلن، کمیته جمعی از ایرانیان نوردراین وستفالن، گروه همبستگی بامادران پارک لاله/فرانکفورت، و تشکل کوردیشه واچ، چاک، و با پشتیبانی جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران/کلن ونیز انجمن زنان ایرانی/آلمانی /کلن برگزار می گردد.
***********************************************************************
چه در میدان کاج در تهران و چه در خارج از ایران، بی تفاوتی در مقابل جنایت در حق انسانها محکوم است و در خارج از ایران، قطعا بسیار مذموم تر! بی تفاوتی در خارج از ایران، آن هم در مقابل جنایات جمهوری اسلامی در حق میلیونها انسان در سراسر ایران در بیرون و داخل زندان، منجمله در حق آزادیخواهان و تظاهر کنندگان دربندی که از اعتراضات خیابانی آنان تا چندی پیش پشتیبانی وسیعی می کردیم، به مراتب مذ موم تر از بی تفاوتی ناظران کشته شدن یک انسان در میدان کاج در تهران، یک ماه قبل، است که به حق موجی از اعتراض برانگیخت. اکنون فرا رسیدن ۱۰ دسامبر روز جهانی حقوق بشر فرصتی مناسب برای پایان دادن به سکوت در این مورد است!
********************
برای شرکت در این گردهمایی در صورت امکان، لطفا دستکش سفید آغشته به رنگ قرمز به همراه داشته باشید! در این گرد همایی در یک حرکت نمادین شرکت کنندگان، هریک، یک دستکش آغشته به رنگ قرمز، به نشانه اعتراض به اعمال وحشیانه جمهوری اسلامی، مانند قطع دست حداقل ۸ انسان در سال گذشته، سنگسار و اعدام بر دست خواهند کرد، که در پایان سعی می شود تا به نمایندگان این رژیم داده شود و یا به سوی ساختمان کنسولگری پرت خواهند شد! بنایی که نمایندگی حاکمیتی درأن مستقر است، که بعد از کشتار و سرکوب ۱۸ ماه اخیر، آشکارا حتی از پشتیبانی اکثریت آن اقلیت همیشه پشتیبانش هم در ایران، دیگر بی بهره است! مکان: فرانکفورت-رایموند اشتراسه. مقابل کنسولگری جمهوری اسلامی زمان: جمعه ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۱ صبح حرکت از کلن: ۱۰ دسامبر، ساعت ۸ و۱۵ دقیقه صبح از پشت بانهوف کلن، برسلایر پلاتز. پرداخت هزینه رفت و آمد الزامی نیست! این حرکت برای بیست وسومین سال متوالی است که به این مناسبت برگزار می گردد. به همراه داشتن هر نوع پلاکارد و پرچم و نیز بیان نظرات به هر زبان، با در نظر داشتن محدودیت زمان، آزاد است! این گردهمایی به دعوت ۱۴ کانون مدافع آزادی و دموکراسی در ایران و با پشتیبانی جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران/کلن برگزار می گردد. روز شنبه ۱۱ دسامبر ساعت ۴ بعداز ظهر نیز در کلن مقابل ایستگاه مرکزی قطار، طرف کلیسای دم یک گردهمایی برگزار می گردد. جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران-کلن ۱۵ آذر ۱۳۸۹ ************************************************************************
پس از ۲۳ سال! شبحی رو به گسترش به نام حقوق بشر در فضای ایران در چرخش است که نشان از آغاز دوران به فرجام رسیدن مبارزه طولانی مردم ایران در راه آزادی، دموکراسی و حقوق بشر دارد و حضور نسل تازه دربندان مبارز در راه حقوق بشر در ایران، بهترین نشانه آغاز این دوران است که باید در راه نجات و آزادی آنان و نیز سایر دربندان حداکثر تلاش ممکن را کرد! ۲۳ سال پیش، اکثریت بیش از ۲ هزار تن هم میهن ایرانی که در ۱۰ دسامبر ۱۹۸۸، پس از اعدام هزاران زندانی سیاسی به دستور روح الله خمینی درهمان سال، در شهر بن در آلمان غربی آن زمان، در خیابان پوپلزدورف آله، علیه نقض خشن حقوق بشر در جمهوری اسلامی تظاهرات کردند (احتمالا این گردهمایی اولین گردهمایی ایرانیان به مناسبت این روز بود)، شاید در آن روز بار نخست بود که از وجود روزی به نام روزجهانی حقوق بشر و یا تاریخ تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر اطلاع پیدا کردند. دربندان در ایران که جای خود داشتند، و اکنون بعد از ۲۳ سال بنابر آماری که دکتر لاهیجی فعال حقوق بشر، چند روز پیش ارایه داد، اکثریت فعالین در بند به خاطر فعالیتهای حقوق بشری است که در جمهوری اسلامی در زندانند و اضافه بر آن اکنون شاهد آنیم که جمهوری ضد حقوق بشراسلامی خود را مجبور می بیند که در اوج سرکوب و اعدام، لوحه معروف کوروش، پادشاه ۲۵۰۰ سال پیش ایران را که شاید نخستین بیانیه حقوق بشری تاریخ بشر در حد زمان خود باشد، را در تلاشی عبث برای نزدیک شدن با جوانان متنفر از این رژیم، در موزه تهران به نمایش بگذارد، لوحه ای که یک بدل آن نیز چند دهه قبل در زمان دبیر کلی اوتانت در بنای سازمان ملل در نیویورک قرار داده شده است که هم اکنون نیز در آن ساختمان قرار دارد. آشکار است که حتی اگر اکثریت دربندان سیاسی در ایران هوادار حقوق بشر نمی بودند، نیز تغییری در ضرورت دفاع از آنان داده نمی شد، اما این که بخش وسیعی، اکثریتی، از این دربندان را معتقدان به آرمانهای حقوق بشری تشکیل می دهند، بیانگر این حقیقت است که به ویژه دفاع از جان و آزادی این عزیزان نه فقط انجام یک وظیفه حقوق بشری، بلکه کمک به حفظ نیروی ارزشمندی است که برای بنای یک جامعه برمبنای دموکراسی، آزادی و حقوق بشردر ایران به آن نیاز مبرم است! پیگیرانه تلاش کنیم تا با همان شور و گستردگی روزهای اوج این جنبش، در این دوران سخت به یاری همه آزادیخواهان در بند و همه مردم دربند در سراسر ایران بشتابیم!