ایران یکی از حساسترین مقاطع تاریخی خود را سپری میکند. مسئولین جمهوری اسلامی ایران همچنان گوش به روی شنیدن خواستههای مردم بستهاند و هرگونه انتقادی در کشور ما همچنان تحت عنوان محاربه سرکوب میگردد. سیاستهای خارجی افراطیگرانهی مسئولین کشوری، ایران را با فشارهای جدی و احتمال جنگ و دخالت نظامی رو در رو ساخته است. عدم بحث بر روی مسائل و حتی انکار وجود آنها و در نتیجه عدم چاره یابی مسائل، آینده ای پر از تضاد و حتی جنگهای داخلی را برای کشور به ارمغان خواهد آورد. در این میان عدم چاره یابی مسائل ملی و بهخصوص مسئلهی کرد و وجود برخوردها و عملکردهای شدیدا امنیتی نسبت به حقوق ملی مردم کردستان، فضایی همچنان خشونتبار در مناطق کردنشین حاکم گردانیده است.
نظام حکومتی کمترین امکان مخالفت دموکراتیک را برای مردم کردستان روا نمیدارد. برخوردهای خشونتبار دستگاههای امنیتی و نظامی همراه با سیاستهای مداوم دولت در زمینهی اشاعهی بیشتر فقر اقتصادی و نابهنجاریهای اجتماعی در مناطق کردنشین، عملا مردم را در برابر دو گزینهی قیام مسلحانه و یا قبول تسلیم در برابر سیاستهای دولت قرار میدهد. اما آنچه که برای ما مردم کردستان لازم است برقراری دموکراسی است. برقراری دموکراسی خود به فرهنگ دموکراتیک نیاز دارد که در طی مبارزه برای حصول حقوق و آزادیها شکل میگیرد. راهکار مبارزاتی هرچه میخواهد باشد اما قطعا دموکراسی از ارادهی مردمی برمیخیزد که حق مشارکت، مدیریت و بازخواست را به خود میدهند. ما بهعنوان دانشجویان کرد در سرتاسر ایران، پرسش و بازخواست را گام اول، مهم و بسیار جدی در راه ایجاد اراده و فرهنگ مبارزهی دموکراتیک در میان مردم کردستان و همهی ایران میدانیم. سالهاست که مردم کردستان به طور مداوم با دروغهای شاخدار و تبلیغات بیپایهی مسئولین حکومتی مواجه هستند. جو پر از فریب و دروغ بهخصوص در شرایط انتخابات بسیار حاکم میگردد. در انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی نظر به اهمیت زمانی مسئله و همچنین لزوم بازنگری جمهوری اسلامی ایران در سیاستها و عملکردهای خود نسبت به مناطق کردنشین و مسئلهی کرد، ما بهعنوان دانشجویان و جوانان کرد این حق را از آن خود میدانیم که نظام و مسئولین آن را با حقایق کردستان و مردم آن رو در رو سازیم. ما تصمیم به آغاز مبارزاتی دموکراتیک بر مبنای پرسش و بازخواست از نظام و مسئولین آن گرفتیم. در شرایطی که استیضاح در مجلس شورای اسلامی بهعنوان وسیله ای برای رقابتهای جناحی درون نظام درآمده است، ما بهعنوان بخشی از مردم کردستان تصمیم به استیضاح و بازخواست مسئولین از جانب مردم گرفتهایم. به همین مناسبت ما دانشجویان و جوانان کردستان جنبشی تحت عنوان «جنبش پرسیار»(جنبش پرسش) را آغاز و اعلام میکنیم. این جنبش در تمام مناطق کردستان ایران، مسئولین را با پرسشهایی از این قبیل روبرو میسازد:
ـ چرا آمدهاید؟
ـ آیا بهطور جدی قصد تغییر و اصلاحات در سیاستهایتان را دارید؟
ـ چه شناختی از کردستان و به خصوص منطقهای که به آن آمدهاید دارید؟
ـ آیا از فقر و معضلات این منطقه تا چه درجه آگاه و بدان معترفید؟
ـ آیا آمدهاید تا تنها از مواهب نظام حکومتی برای مردم بگویید؟
ـ آیا معترف به وجود فشارها و سرکوبهای امنیتی در کردستان(بهخصوص عملکرد نهادهایی همانند اطلاعات و سپاه پاسداران) هستید؟
ـ آیا به این معترف هستید که بخش بزرگی از مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مردم کردستان از سیاستها و عملکردهای حکومت مرکزی نشأت میگیرد؟
و پرسشهای بسیار دیگر. این جنبش طبیعتا از ارائهی تقاضانامه و عجز و لابه در برابر مسئولین دوری خواهد گزید. ما بهعنوان جوانان کرد به حقوق ملتمان واقفیم و به شیوهای مصرانه همهی این حقوق را خواستاریم. از آنجایی که دانشجویان و دوستان کرمانشاهیمان آغازگر عملی چنین اقدامی تحت عنوان «ئهرای چه هاتی؟» بودند، ما همچنان این دوستانمان را بهعنوان پیشگامان این جنبش شناخته و ضمن ابراز تشکر از این اقدام شجاعانهشان، دانشجوی شهید کرمانشاهی «محمدجواد پرنداخ» را بهعنوان نماد جنبش خود اعلام میداریم.
در پایان همهی دانشجویان، جوانان، روشنفکران و دیگر اقشار مردم کردستان را تحت لوای «پرسش، آزادیست» به مشارکت در چنین جنبشی فرامیخوانیم.
فعالین جنبش پرسیار
۸ آبان ۱۳۹۰
