مسعود بارزانی اخیرا اعلام کردە است کە در روابط اقلیم با آمریکا تجدیدنظر خواهد شد. این اعلام در پی عدم پشتیبانی آمریکا از رفراندم ٢۵ سپتامبر کردستان و نیز نشان دادن چراغ سبز آمریکا بە نیروهای عراقی برای بازپس گیری مناطق مورد مناقشە با کردها مطرح می شود. اما آیا توقع بارزانی از آمریکا، بویژە در پشتیبانی از رفراندوم توقعی بجا و معقول بود؟ با نگاهی گذرا بە موقعیت منطقە و منافع آمریکا، باید گفت کە این توقع هیچگونە پایە منطقی ندارد. از جملە بە دلایل زیر:
ـ رفراندوم بمنزلە تغییر ژئوپولیتیک منطقە خاورمیانە بود، برای یک چنین تغییری، کە بمنزلە انقلاب سیاسی بزرگیست، باید چنان منافعی نصیب آمریکا می گردید کە بر منافعی کە از طریق کشورهای دیگر منطقە از جملە عراق و ترکیە داشت ارجعیت پیدا می کرد،
ـ منافع آمریکا با دولت عراق بر منافعش با اقلیم ارجعیت داشت، از جملە بخاطر عدم برانگیختن اعتراض کشورهای عربی در صورت تجزیە عراق نسبت بخود،
ـ استراتژی آمریکا در قبال ایران استراتژی تقابل تا سرحد تحریک ایران از طریق تغییر ژئوپولیتیک منطقە نیست. بویژە اینکە هم اکنون مسئلە حفظ برجام و پیشبرد آن در این کشور مطرح است،
ـ شرکای اروپائی آمریکا مایل بە تشدید مناقشات و دشواری های منطقە نیستند،
ـ آمریکا علیرغم دشواری های سیاسی اخیر با ترکیە، کماکان با این کشور روابط گستردەای دارد و بە آن بعنوان متحد استراتژیک خود می نگرد،
ـ نهایتا اینکە شیوە نادرست بارزانی در ادارە اقلیم (از جملە تعطیل کردن پارلمان، فساد مالی گستردە، ادامە غیرقانونی ریاست بارزانی بر اقلیم در دو دورە)، آمریکا را عملا در مقابل موضوع مشروعیت قدرت بارزانی و حزب متبوعش قرار داد.
پس با این حساب باید گفت کە بارزانی در محاسبات خود مرتکب خطای استراتژیکی مهمی شد. در حقیقت انتظار او انتظاری غیر واقع بینانە و از اساس نادرست بود. آمریکا با تجزیە عراق چە بدست می آورد کە در صورت عدم تجزیەاش نمی توانست بدست بیاورد؟
