سه روز گذشته – ۲۳ تا ۲۵ تیرماه ۱۳۸۵ – کارزار پردامنه‌اى در اعتراض به سیاست‌هاى سرکوب‌گرانه جمهورى اسلامى و با خواست آزادى زندانیان سیاسى، عقیدتى و مدنى برپا بود. هزاران نفر در این کارزار شرکت جستند و آنرا با اعتصاب غذا، گردهمایى، سخنرانى، امضاء طومار و پوشش‌دهى خبرى همراهى کردند.
در درونمرز، چندین تشکل سیاسى دموکراتیک، ده‌ها تشکل مدنى و صنفى، و بسیارى از شخصیت‌هاى دموکرات سرشناس کشور و گروه کثیرى از آزادی‌خواهان و فعالان سیاسى، با پذیرش انواع خطرها، فشارها و محرومیت‌ها از سوى حکومت سرکوب‌گر، فراخوان براى کارزار سه روزه را به گرمى استقبال رفته و همگامى و همبستگى تحسین‌برانگیزى را در مبارزه براى آزادى و دموکراسى به نمایش گذاشتند.
در برونمرز نیز، بیش از ده کشور اروپایى، چندین شهر در آمریکا، کانادا و استرالیا، شاهد تحصن‌ها، راهپیمایی‌ها، اعتصاب غذا، مصاحبه‌هاى مطبوعاتى و رادیو تلویزیونى، تحویل نامه به نهادهاى بین‌المللى و دریافت ده‌ها پیام از احزاب و نهادهاى مدافع حقوق بشر بودند.
این کارزار گسترده که مى‌توانست ابعاد بیشترى به خود بگیرد و طنین باز هم فزونترى بیابد اگر که از یک‌سو با سعه صدر بیشترى در جریان سازماندهى همراه مى‌شد و از سوى دیگر با تردیدها و انفعال‌هاى بخشى از اپوزیسیون نسبت به این حرکت عمومى مواجه نمى‌گردید، اما در همان حد برگزارشده نیز همگامى و اتحاد عمل امیدبخش در میان آزادی‌خواهان را به نمایش گذاشت. در این کارزار، چشم‌گیرترین موضوع، همگامى فعالان سیاسى آزادی‌خواه و دموکرات داخل کشور و بخشى از اپوزیسیون دموکرات خارج کشور با همدیگر بود.
این نخستین‌بار بود که این دو بخش از اپوزیسیون دموکرات جمهورى اسلامى موفق شدند اقدام سیاسى مشترک و همزمان در چنین گستره‌اى را سامان دهند و هم‌پیوندى ذاتى خود را شکل داده و متجلى کنند. این کارزار مشترک، به برخى تردیدهاى نابجا در میان بخش‌هایى از اپوزیسیون در زمینه همگامى داخل و خارج، نقطه پایان نهاد و راه را براى اشتراک‌عمل‌هاى بعدى و مسلماً فراتر و بیشتر گشود.
با این ابتکار، اپوزیسیون دموکرات با پشت‌سرنهادن بخش دیگرى از قید و بندهاى ناشى از نقشه‌هاى تفرقه‌افکنانه حکومت، از یک پیچ دیگر در راه اتحاد گسترده دموکراتیک گذر کرد. مهمترین و مرکزی‌ترین دست‌آورد این کارزار در همین همگامى اپوزیسیون درونمرز و برونمرز بود، بی‌آنکه اهمیت دیگر دست‌آوردهاى این کارزار نادیده گرفته شوند.
در این حرکت مشترک، آزادی‌خواهان مبارز همدیگر را در عمل بازیافتند و در جریان کار مشترک، هم‌پیوندی‌هاى خود را استحکام بخشیدند. این کارزار، چهره سرکوب‌گران حاکم را براى افکار عمومى جهان، در مقیاس وسیع‌ترى به نمایش گذاشت. این کارزار، با انگشت‌گذاشتن نمادین بر چند زندانى سیاسى سرشناس متعلق به بخش‌هاى کارگرى، دانشجویى و روشنفکرى کشور_ که البته همانگونه که در فراخوان سازمان ما تاکید شده بود میتوانست دامنه بیشترى نیز بیابد _و با تأکید بر زندانیان حرکات اعتراضى زنان، آذربایجانی‌ها به نشانه نمادى از دیگر ملیت‌هاى محروم کشور، ضرورت پیوند‌یابى مبارزات مؤلفه‌هاى اجتماعى گوناگون با یکدیگر را، در عملى مشترک تجلى داد.
این کارزار، که ایده اولیه آن از آقاى گنجى بود اما بی‌آنکه در انحصار تشکل و یا حزب و سازمان سیاسى مشخص و یا این یا آن آزادی‌خواه سرشناس باشد، توسط همه آنانى سازماندهى شد و پیش رفت که بر امر برقرارى آزادی‌هاى سیاسى و رعایت حقوق بشر و استقرار دموکراسى در کشور تأکید دارند، حاکمیت جمهورى اسلامى را آزادی‌ستیز، ناقض حقوق بشر و ضد دموکرات مى‌دانند و خواهان جایگزینى یک جمهورى دموکراتیک و سکولار به جاى آن هستند.
اکنون در پایان این همگامى کامیاب که عینیت و تحقق عملى اتحاد عمل در چارچوب دموکراسى را نشان داد، باید نقش همه آنانی‌را که در این کارزار شرکت کرده و یا از آن پشتیبانى به عمل آوردند، ستود و ارج نهاد و در همان‌حال خاطرنشان نمود که این همگامى، به تداوم نیاز دارد. باید گفت و تکرار کرد که ضرورت استقرار دموکراسى در ایران بسیج نیروى وسیع دموکراسى است و چنین بسیجى، تنها در میدان عمل و به اتکاى مایه‌گذارى عملى میسر خواهد بود. با گام‌هاى مشترک و مشخص است که میتوان راه دراز و ناهموار نیل به دموکراسى در ایران را هموار و کوتاه کرد.
ما به سهم خود این کارزار ۳ روزه را یک کامیابى سیاسى براى اپوزیسیون دموکرات تلقى مى‌کنیم و با درود به هر همراه این کارزار، از همه دموکرات‌ها و آزادی‌خواهان دعوت مى‌کنیم که به ادامه و گسترش چنین کارزارهایى برخیزند. تداوم کارزار براى آزادى زندانیان سیاسى و مبارزه علیه نقض خشن و هرروزه حقوق بشر در کشور توسط سرکوب‌گران جمهورى اسلامى، به حضور همه آزادی‌خواهان در میدان عمل‌هاى مشترک نیاز دارد.
یار و یاور همدیگر باشیم و این کارزار را حلقه نخست در زنجیره‌اى ممتد از اقدامات مشترک تلقى کنیم.
هیئت سیاسى – اجرایى سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
۲۶ تیرماه ۱۳۸۵
