ژنو، ۲۵ خرداد ۱۳۹۱ (۱۴ ژوئن ۲۰۱۲) سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی – حملات به کسب و کار بهائیان در ایران که به تازگی شدت گرفته، بیش از پیش نشان از عزم مقامات ایرانی برای سد کردن امکان رشد اقتصادی بهائیان آن کشور، صرفاً بر مبنای باورهای دینی آنها دارد.
«جامعۀ جهانی بهائی» اطلاع یافته که در ۸ خرداد (۲۸ مه)، مأموران وزارت اطلاعات به دو کارخانۀ تحت مالکیت کلی یا جزئی بهائیان ساکن شهر سمنان در شمال مرکز ایران یورش بردند و آنها را تعطیل کردند. در یکی از کارخانه ها که در آن پردههای نواری تولید می شد، ۵۱ نفر شاغل بودند که ۳۶ نفر از آنها بهائی نیستند. مورد دیگر که یک کارخانۀ تولید لنز بود، هشت کارمند داشت که فقط دو نفر از آنها بهائی هستند.
دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، گفت:«بستن این کارخانه ها، تمایل مقامات ایرانی را به حذف جامعۀ بهائی از ایران به عنوان موجودیتی زنده نشان میدهد و این که مقامات ایرانی درتلاش مداومشان به منظور ایجاد خفقان اقتصادی برای بهائیان، از مواجه کردن دیگر کارکنان، از جمله مسلمانان شیعه، با سختیهای اقتصادی پروائی ندارند.»
در سال ۱۳۸۷ (اواخر ۲۰۰۸)، اتاق بازرگانی سمنان همراه با ۳۹ اتحادیۀ تجاری عضو تصمیم گرفت از صدور پروانۀ کسب و جواز مدیریت برای بهائیان خودداری و پروانه های موجود را دیگر تمدید نکند. پروانه ها و جوازهای کسب متعلق به بهائیان لغو و توقیف شد. از آن زمان حداقل ۱۵ کارخانه و مغازۀ متعلق به بهائیان شهر تعطیل شده که ده ها خانواده را از کسب درآمد محروم کرده است. بانکها از تمدید زمان پرداخت وامهای بهائیان خودداری کرده اند، کشاورزان بهائی مورد آزار قرار گرفته اند و شهروندان برای قطع هرنوع دادوستدی با تاجران بهائی تحت فشار هستند.
این اطلاعات هم زمان با پایان یافتن کنفرانس سالانۀ سازمان بین المللی کار (ILO) در ژنو منتشرشد. سازمان بین المللی کار نهاد میان دولتی اصلی برای ترویج و تأمین حق اشتغال و آموزش فنی و حرفه ای است.
این سازمان در موقعیت های متفاوت در سالهای اخیر از حکومت ایران خواسته به آزار بهائیان پایان دهد. برای مثال در سال ۲۰۱۰ کمیتۀ کارشناسان این سازمان برای اجرای میثاقها و پیشنهادها، اکیداً از حکومت ایران خواست «به منظوراقدام جدی علیه تبعیضها و نگرشهای قالبی، فعالانه در جهت ترویج احترام و مدارا [نسبت به بهائیان] حرکت کند تا اطمینان یابد که مقامات و مردم می دانند تبعیض علیه اقلیتهای دینی، به ویژه بهائیان، تحمل نخواهد شد.»
خانم علائی گفت: «متأسفانه مقامات ایرانی هیچ نشانه ای از توجّه به چنین تقاضاهای جدی و فوری سازمان بین المللی کار و دیگر سازمانهای بین المللی نشان نمی دهند.»
«مسئلۀ بهائی»
حملات اخیر در سمنان نمونۀ روشنی از اجرای برنامههائیست که در یکی از اسناد حکومتی ایران در سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) برای رسیدگی به آنچه «مسئلۀ بهائیان» نامیده شد، مطرح گردیده است. این سند که به تصویب رهبر عالی ایران، آیت الله خامنه ای، رسیده، خواهان سد راه پیشرفت و توسعۀ بهائیان است.
افزون بر آن دستگیری، بازجویی و زندانی کردن خودسرانۀ بهائیان در سمنان شدت یافته است. خانه ها و اموال، از جمله «گورستان بهائی» – موردحملات آتشافروزی، و تخریب قرار گرفته و از دیوار- نوشته های آمیخته به نفرت پوشیده شده است. حملات مشابهی در سراسر ایران علیه بهائیان و اموال آنان انجام شده است.
خانم علائی گفت: «وضعیت این شهر یک نمودار موردی است که نشان می دهد مقامات ایرانی چگونه درصدند تا جای ممکن بهائیان را سرکوب وراه پیشرفت آنها را سد کنند.»
او گفت:«عناصر رسمی و نیمه رسمی، از جمله پلیس، دادگاه ها، مأموران محلی و روحانیون، همه تجهیز شدهاند که یک اقلیت صلحجو در کشور را با فشار اقتصادی از جامعه بیرون کنند.»
