سرکوب زندانیان سیاسی زن بشدت و با خشونت تمام ادامه دارد. روز سه‌شنبه ۹ آبان ۱۳۹۱ نیروهای گارد یگان حفاظت زندان اوین با حمله به بند زندانیان سیاسی زن با هتک حرمت و آزار ایشان همراه بود. حمله‌کنندگان که حدود ۲۰ زن از نیروهای گارد یگان حفاظت زندان اوین بودند با ورود به حریم خصوصی و شخصی، این زندانیان را به نحو توهین آمیزی بازرسی بدنی نمودند. پس از این حادثه ۱۰ تن از زندانیان در اعتراض به این اقدام توهین‌آمیز اعتصاب غذا کردند و ۳۳ تن از زندانیان سیاسی زن در نامه‌ای به رئیس زندان اوین، ضمن اعتراض به این رفتار، خواستار عذرخواهی رئیس زندان و تعهد او در بارهٔ عدم تکرار چنین رفتاری با زنان زندانی و عودت وسایل خصوصی شان شده‌اند. اعتصاب کنندگان، بهاره هدایت، نازنین دیهیمی، ژیلا بنی یعقوب، شیوا نظرآهاری، مهسا امرآبادی، حکیمه شکری، ژیلا کرم زاده مکوندی، نسیم سلطان بیگی و راحله زکایی و محبوبه کرمی به برخورد غیر انسانی صورت گرفته با خود اعتراض دارند. در این میان خانم محبوبه کرمی که بر اثر اعتصاب غذا دچار مشکل جسمی شده بود، به بهداری اوین منتقل شده است.
اعتصاب غذای نسرین ستوده، این بار به همراه دیگر زندانیان سیاسی زن صورت می گیرد. او پیش از این نیز بارها به دلیل اعتراض به شرایط بد خود در زندان و عدم امکان ملاقات با همسر و فرزندانش دست به اعتصاب غذا زده بود. اما اعتصاب غذای او تاکنون نه تنها از شدت سرکوب دستگاه های قضایی جمهوری اسلامی نکاسته، بلکه سختگیری ها در قبال او و سایر زندانیان سیاسی زن افزایش یافته است. حمایت های جهانی از نسرین ستوده، از جمله اهداء جائزه ساخاروف از سوی پارلمان اروپا به خانم نسرین ستوده و آقای جعفر پناهی خاری در چشم دستگاه قضایی جمهوری اسلامی و انگیزه ای برای تشدید فشارها علیه این وکیل وظیفه شناس و مدافع حقوق و آزادی متهمین سیاسی بوده است.
جمهوری اسلامی از آغاز استفاده از زور را تنها وسیله حل مشکلات جامعه دانسته است و به این ترتیب به جای حل معضلات، همواره آنها را با مشکلاتی عظیم تر جانشین ساخته است. رژیم امروز با معضلات روی هم انباشته شده ای روبروست که از یافتن راه حل های مناسب برای آنها عاجز است ولی همچنان تصور می کند که می تواند با حربه زور با آنها مقابله نماید. این رویه در داخل با اعمال زور بیشتر، تشدید خفقان و سرکوب و در سیاست خارجی در تهدیدهای پوچ و بی اساس تا اظهاراتی که نشان از استیصال کامل رژیم دارد، شکل گرفته است. متاسفانه ضرر این سیاست های نابخردانه متوجه مردم ایران و کشور شده و می شود.
اعتصاب غذا و اعتراض زنان زندانی ضمن اینکه مقاومت در برابر پایمال شدن حقوق زندانیان است، پیامی به همه زنان ایران برای مبارزه علیه زن ستیزی رژیم حاکم، حرکتی برای نشان دادن لزوم مبارزه برای تحقق حقوق و آزادیها به مردم ایران و همچنین اقدامی برای جلب حمایت جهانیان از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران است.
ما خواستار آزادی بدون قید شرط کلیه زندانیان سیاسی، بویژه زندانیان سیاسی زن میباشیم. ما از تمامی مردم ایران، کلیه سازمانهای مدافع حقوق بشر و اپوزیسیون انتظار داریم که با تمام قوا و یک صدا به دفاع از حقوق زندانیان سیاسی زن و نماد مقاومت ایشان خانم نسرین ستوده برخیزند.
باید هرگونه ناامیدی در مبارزه علیه حکومت جهل را از خود دور کنیم و مطمئن باشیم که با افزایش فشارهای مدنی به استبداد حاکم، خواهیم توانست به استقرار یک حکومت ملی متکی به آرا مردم که حافظ و ضامن حقوق و آزادیهای کلیه آحاد ملت باشد، نائل آئیم.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
۱۳ آبان ۱۳۹۱ برابر ۳ نوامبر ۲۰۱۲
