١٣ آذر روز مبارزه با سانسور است.
روزی که بیش از هرچیز حکومت تبهکارانی را به یاد میآورد که جز سرکوب و اعمال زور، سیاست دیگری برای بقای خود در پیش ندارند.
رژیم حاکم بر ایران از این دست حکومتهای نابکاراست. اما اگر در بسیاری از کشورهای جهان، سانسور عمدتا وسیلهای برای ناآگاه نگاه داشتن جامعه از اندیشههای پیشرو و انسانی است، در ایران امروز، بنا به بیانیه کانون نویسندگان در ایران، سانسور سیاستی است برا ارعاب جامعه و جا انداختن حاکمیتی که گستره سانسور را به همه ابعاد زندگی اجتماعی مردم کشانده و دامنهى آن در هر کوچه و خیابان گسترش یافته و به گونهیى سراسر جامعه را فرا گرفته است.
«اکنون، سانسور به محدودیتهایى که درعرصه نشر کتاب یا اکران فیلم واجراى تئاتر وجود داشت، دستگیرى روزنامهنگاران و تعطیلى روزنامهها، شیوههاى تازهى تحریف خبرها و جلوگیرى ازانتشار آزادانهى اخبارمانند فیلترینگ سایتهاىاینترنتی، تهدید و بازداشت وبلاگنویسان، ارسال پارازیت برروى امواج ماهوارهاى ونظایراینها نیزافزوده شده است.»
و این، دیگر معنای سنتی سانسور نیست؛ بلکه نوعی سیاست حکومتی برای باقی ماندن رژیمی ا ست که سلطه خود بر جامعه را از دست داده است و با درندگی ویژهای که ناشی از ترس و درماندگی ست میکوشد با توسل به نیروی سرکوب، آب رفته را به جوی بازگرداند.
کانون نویسندگان ایران، «با درک تأثیر ویرانگرى که سانسور و فقدان آزادی بیان در عرصههاى اندیشه و ادب و هنر به جا میگذارد، سال گذشته سیزدهم آذر را روز مبارزه با سانسور اعلام کرد، و این حرکت با حمایتى گسترده روبهرو شد که ضرورت توجه بیشتر به این مسئله را نشان داد. این روز، روز همه کسانى است که براى الغاى سانسور و دفاع از آزادى اندیشه و بیان میکوشند»
در همین راستا، کانون در تبعید، بازوی بیرونی کانون نویسندگان ایران، میکوشد با دفاع از آزادی اندیشه و بیان و افشای سانسور و سرکوب خفقانی که در ایران جریان دارد، توجه همه مردم آزاده جهان را به امر خطیر این مبارزه جلب کند و از همگان بخواهد که در دفاع از آزادی اندیشه و بیان روز ١٣ آذر را گرامی بدارند.
