سالها پیش در زمان دورە ریاست جمهوری اوباما، در استراتژی امنیتی و دفاعی این کشور تغییر بوجود آمد و از خاورمیانە بە شرق دور انتقال یافت. کە هدف از آن در واقع مهار چین بعنوان قدرت روبەگسترش و رقیب اصلی ایالات متحدە بود. جیمز متیس هم پارسال بود کە دوبارە روی همین نکتە تاکید کرد و مقابلە با چین و روسیە را تکرار کرد.
با آمدن ترامپ ظاهرا تغییری جزئی در این استراتژی بوجود آمد. ترامپ با برجستە کردن دوبارە خطر ایران و مهار آن، جانی تازە بە استراتژی قدیمی آمریکا بخشید و دوبارە نگاهها را بە خاورمیانە برگرداند.
با نگاهی بە میزان بودجە نظامی کشورها کە اخیرا اعلام شدە و آمریکا و چین و عربستان در صدر آن قرار دارند، و البتە روسیە با کاهش ٢٠ درصدی، می توان تا حدود زیادی بە چگونگی ماجرا پی برد.
طبق این گزارش، آمریکا ۶١٠ میلیارد دلار در سال ٢٠١٧، چین ٢٢٨ میلیارد دلار و عربستان با افزایش ٧٠ میلیارد دلاری در مقام سوم در همان سال.
هنگامیکە چین بە این اندازە بودجە نظامی خود را افزایش می دهد، معنایش این است کە بشدت احساس خطر می کند کە این احساس خطر از جانب آمریکاست. عربستان سعودی هم کە از ترس گسترش نفوذ ایران بشدت بە ترامپ نزدیک شدە است، با افزایش بودجە نظامی خود نشان می دهد کە می خواهد بە آمریکا بگوید نگران نباشد و تنها بە شرط اینکە آمریکا حمایتشان کند، عربستان بودجەهای نظامی در منطقە علیە ایران را بنوعی تقبل خواهد کرد.
بنابراین آمریکا با پول خود علیە چین می ایستد و با پول عربستان علیە ایران. استراتژی امنیتی آمریکا کماکان بر شرق دور متمرکز است و با نزدیکی بە کشورهائی همانند عربستان، و سیاست مهار ایران را نیز از یاد نبردەاند.
ظاهرا روسیە کمی خیالش راحت است! چرا؟ شاید بە این علت کە کماکان از گرایش و علاقە نیمە نهانی ـ نیمە علنی شخص ترامپ بخود (از جملە بە شخص پوتین) اطمینان دارد.
