در ایران
مبارزات مردم برای آزادی، عدالت اجتماعی و دموکراسی گسترش می یابند
ما، سه سازمان چپ ایرانی امسال نیز یک غرفه مشترک در جشن اومانیته بر گزار کرده ایم. با شرکت خود در این گردهمایی و جشن بزرگ، با مردم و کارگران و زحمتکشان فرانسوی و تمامی آنانی که امروزه در سراسر جهان برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی مبارزه می کنند، همبستگی عمیق خود را اعلام می داریم.
۱- امیدهای بهار عربی دیری نپائیدند و آینده منطقه خاورمیانه و جهان عرب مبهم و پر خطر به نظر می آیند. مصر به سرنوشت غم انگیزی دچار شده است. در تونس، «که بر که» ادامه دارد و از همزیستی، احترام به غیر و ظرف دموکراتیک برای حضور همگان هنوز اثر تعیین کننده ای نیست و سرنوشت غم انگیز مصر می تواند در اینجا نیز رقم بخورد. وضع لیبی بر کسی پوشیده نیست. و از همه دردناک تر سرنوشت مردم سوریه است که مبارزات مسالمت آمیزشان برای دموکراسی به جنگ داخلی تمام عیاری تبدیل شده است. این شرایط، با تبهکاری خاندان اسد و وابستگانش و در نتیجه پشتیبانی دولت های ایران و روسیه از استبداد حاکم و نیز دخالت های قدرت های مرتجع منطقه ایجاد شده است. کار به جایی کشیده شده است که مردم سوریه با بمب های شیمیائی مورد قتل عام جمعی قرار می گیرند. این جنایت از نظر افکار عمومی جهان محکوم است و بسیاری به حق، خواستار عدم تکرار چنین وحشی گری هایی می باشند.
در این شرایط خطرناک برای منطقه، ما مانند سایر نیروهای دموکرات و چپ منطقه اعلام می کنیم که:
- از مبارزات نیروهای چپ، دموکرات و طرفدار جدائی دولت و دین و تمامی مبارزین دموکراسی خواه در سوریه حمایت می کنیم.
- از تنش میان سنی و شیعه در منطقه و در کشاکش های سوریه ابراز خطر می کنیم.
- از راه حل سیاسی مسئله سوریه حمایت می کنیم و باور داریم که سوریه راه حل نظامی ندارد.
- مداخله جمهوری اسلامی ایران در سوریه و حمایت نظامی این رژیم از بشار اسد را شدیداٌ محکوم می کنیم.
- هر گونه دخالت نظامی و کمک های مختلف به طرف های درگیر را محکوم می کنیم.
۲- طی یک سال گذشته، در کشور ما ایران، وضع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی برای مردم مشقت بارتر گشته است. تورم روز افزون و ۶۰%، سقوط بیش از ۵۰ درصد ارزش پول ایران نسبت به ارزهای بین المللی و نرخ ۲۵% بیکاری نشانه هایی از این وضعیت می باشند. اقتصاد بیمار، پر از فساد و رانتی، بحران بیکاری و تورم را به بار آورده بود. بر شدت این بحران، تحریم های اقتصادی شورای امنیت سازمان ملل و قدرت های بزرگ در مجازات اقتصادی ایران افزوده اند. رشد اقتصادی به پائین ترین سطح خود و به ارقامی منفی رسیده است. موسسات اقتصادی بسیاری تعطیل می شوند. مایحتاج حیاتی، شبیه دارو روز به روز نایابتر می گردند. این تحریم ها و مجازات های اقتصادی، واکنش غرب نسبت به مناقشات هسته ای با ایران می باشد. ما مسئولیت این بحران را بر عهده رژیم اسلامی ایران می دانیم و خواهان حل این مناقشات می باشیم که منوط به شفاف سازی و پاسخ به پرسش های باقیمانده آژانس بین المللی انرژی اتمی می باشد. در عین حال اعلام می داریم که مجازات های اقتصادی و تحریم های بین المللی بیش از پیش بر دوش جامعه فشار وارد می کند و مردم را از پا در می آورد. بخش عمده ای از مردم ایران در مقابل شرایط بحرانی، علیه رژیم و سیاست های آن دست به مبارزه زده اند. زنان، جوانان، روشنفکران، مزد و حقوق بگیران، روزنامه نگاران، گرایشات مختلف ملی و قومی و مذهبی و فرهنگی همگی به این یا آن شکل مخالفت خود را اعلام داشته اند. پاسخ رژیم به این مخالفت ها تشدید سرکوب و ایجاد جو خفقان و میدان دادن هر چه بیشتر به نیروهای نظامی و امنیتی بوده است. فعالین سیاسی، سندیکایی، مدنی، مطبوعاتی، فرهنگی و طرفداران حقوق بشر توسط نیروهای مخفی امنیتی و دادگاه های نمایشی به زندان و حتی عده ای به اعدام محکوم می شوند. ما خواهان آزادی تمامی زندانیان سیاسی، عقیدتی و لغو احکام اعدام هستیم.
امروزه مهم ترین مطالبات مردم ایران رفع بیکاری و تورم، تنش زدائی بین المللی و از میان برداشتن مجازات های اقتصادی علیه کشور، و رفع جو خفقان و سرکوب و احترام به حقوق و آزادی های مدنی است. مردم ایران، ضمن قدردانی از حمایت های بین المللی تاکنونی، کماکان به پشتیبانی افکار عمومی بین المللی از مبارزات ضد استبدادی و عدالت خواهانه خود نیاز وافر دارد.
۳- موازین و مقررات اعلامیه جهانی حقوق بشر، کماکان در ایران مورد نقض حکومت و دستگاه قضائیه تحت امر «رهبر» حکومت اسلامی است. احکام خودسرانه زندان و اعدام کماکان صادر می شوند. سپتامبر امسال مصادف است با بیست و پنجمین سال روز فاجعه ملی قتل و کشتار زندانیان سیاسی که طی مدتی کوتاه بیش از چهار هزار زندانی سیاسی با حکم «رهبر» آن زمان، آیت الله خمینی اعدام شدند. در آن فاجعه، قتل ۴۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر زندانی سیاسی، پنهانی و بدون هیچ دادگاه عادلانه ای و بنا به فرمان رهبر رژیم صورت گرفته و مقتولین را در قبرها ی دسته جمعی به خاک سپرده اند. این اقدام از نظر بسیاری جنایت علیه بشریت می باشد. رژیم برای پوشاندن این جنایت خود، بیست پنج سال است که از پاسخ به پرسش ها و خواسته های ساده و انسانی خانواده های مقتولین سرپیچی می کند این خواسته ها عبارتند از:
- اعلام دلیل اعدام و ارائه پرونده هر یک از مقتولین.
- اعلام تاریخ اعدام هر یک از زندانیان.
- ارایه‌ى وصیت نامه‌ى زندانیان به خانواده‌ها‌شان.
- اعلام محل دقیق خاک سپارى اعدام شدگان.
- حفظ خاوران (محل قبر های جمعی) و حق تردد به آن.
۴ – در ماه ژوئن امسال، انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در ایران برگزار شد و حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور منتخب اعلام شد. او که از کارگزاران قدیمی در ساخت قدرت دولت اسلامی است، با شعار اعتدال گرائی وعده هایی را در فعالیت های پیش از انتخابات داده است: تنش زدائی در روابط بین الملل و حل بحران هسته ای، زمینه سازی رفع مجازات های اقتصادی، حل معضلات اقتصادی به خصوص تورم و بیکاری و بالاخره رفع جو امنیتی. اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات، به روحانی رای دادند. بدیهی است که مقررات قانونی و قواعد حاکم بر این انتخابات، آن را انتخاباتی غیر آزاد و غیر دموکراتیک نموده بود. اپوزیسیون هیچ حقی برای حضور در این انتخابات نداشت. از این فراتر بسیاری از کاندیداها از جمله زنان توسط شورای نگهبان حامی رهبر نظام اسلامی، حذف شدند. در این انتخابات، میلیون‌ها نفر از مردم شرکت نکردند. هم چنین بخش بزرگی از مخالفین و منتقدین از جمله سه سازمان ما بعنوان بخشی از اپوزیسیون جمهوریخواه طرفدار دموکراسی و جدائی دولت و دین، این انتخابات را تحریم و یا از شرکت در آن خود داری کردند.
پیش بینی می شود که در شرایط کنونی، مبارزات مردم برای آزادی، عدالت اجتماعی و دموکراسی گسترش یابند.
جشن اومانیته کورنو (حومه پاریس)
۱۳ سپتامبر ۲۰۱۳
۲۲ شهریور ۱۳۹۲
