بعد از گذشت ٢٨ سال، کشتار سال ۶٧ با انتشار فایل صوتی آیت الله منتظری وسیعأ به حوزه عمومی و رسانه ها راه یافت، سپهر سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار داد و به عنوان بزرگترین جنایت در حیات جمهوری اسلامی در تاریج تثبیت گردید. این جنایت سهمگین دیگر غیرقابل انکار است. سکوت سرگردگان رژیم در طی نزدیک به سه دهه گذشته، نتوانست این فاجعه ملی را به کنج فراموشی بسپارد. با وجود اینکه چند هفته از انتشار فایل صوتی می گذرد، فاجعه ملی هنوز موضوع روز است و حکومتگران هم چنان برای توجیه جنایت خود در تلاشند.
فایل صوتی چنان سند گویائی بود که سرکردگان رژیم نتوانستند به انکار کشتار ۶٧ بپردازند. آن ها اعدام ها را تنها به مجاهدین نسبت دادند، سخنی از کشتار نیروهای چپ به میان نیآوردند و لشکرکشی مجاهدین و سیاست های دیروز و امروز آن سازمان را وسیله توجیه کشتار زندانیان سیاسی قرار دادند. در حالی که زندانیان نه در لشکرکشی مشارکت داشتند و نه به اقدامی دست زده بودند که از نظر قوانین جمهوری اسلامی حکم اعدام را داشته باشند. آن هائی که در بیدادگاهای رژیم حکم اعدام گرفته بودند، مدت ها قبل از مرداد و شهریور سال ۶٧ حکم شان به اجرا گذاشته شده بود. هزاران زندانی که توسط هیئت مرگ به چوبه های دار سپرده شدند، محکوم به اعدام نبودند. عده زیادی از آن ها محکومیت های سبک داشتند و یا دوره محکومیت خود را سپری کرده بودند.
گرچه بیشترین اعدام ها در سال ۶٧ از سازمان مجاهدین خلق بود، اما صدها تن از نیروهای چپ اعدام و بیش از ١۵٠ تن از اعضاء سازمان ما اعدام شدند. آن ها نه به اقدام مسلحانه دست زده بودند و نه به آن باور داشتند. کشتار آن ها به خاطر عقاید و دفاع از موضع سیاسی شان بود. سردمداران رژیم عامدانه در مورد کشتار نیروهای چپ سکوت می کنند تا این جنایت را به حمله سازمان مجاهدین نسبت دهند.
توطئه سکوت در مورد نیروهای چپ و تلاش برای طرح نشدن آن ها در رسانه ها، سیاست وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه است. آن ها به حساب اینکه با فروپاشی اتحاد شوروی و سرکوب شدید احزاب و سازمان های سیاسی چپ، جریان چپ در ایران از صحنه سیاسی کشور حذف شده و یا چندان تاثیرگذار نیست، جلو طرح نیروهای چپ در رسانه ها را می گیرند. در مورد کشتار ۶٧ نیز همین سیاست را در پیش گرفته اند.
در حالی که بیشترین فعالیت در افشاء کشتار دسته جمعی زندانیان، زنده نگهداشتن یاد قربانیان، برافراشتن پرچم دادخواهی و مراجعه به مجامع بین المللی توسط نیروهای چپ صورت گرفته است. خاوران به همت خانواده قربانیان نیروهای چپ به مدرک جنایت هولناک جمهوری اسلامی تبدیل شده است. چگونه می توان با وجود خاوران، در مورد اعدام شدگان چپ توطئه سکوت را در پیش گرفت.
حکومتگران با توطئه سکوت نمی توانند برکشتار صدها تن از نیروهای چپ سرپوش بگذارند. هم چنانکه قادر نشدند کشتار ۶٧ را کتمان سازند و بالاخره با انتشار فایل صوتی بعد از ٢٨ سال به این اقدام هولناک اعتراف کردند. به باور ما، نیروهای چپ از تاریخ و از صحنه سیاسی کشور حذف شدنی نیستند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
٩ شهریور ١٣٩۵ (٣٠ اوت ٢٠١۶)
