جشن اومانیته

روزنامه اومانیته متعلق به حزب کمونیست فرانسه، هفتادوچهارمین سال جشن خودرا امسال(۱۱،۱۲،۱۳ سپتامبر ۲۰۰۹) بمناسبت صد وپنجاهمین سال تولد ژان ژورس(JEAN JAURES)بنیان گذار این نشریه نام نهاد، تا بار دیگر از اندیشه واقدام وزایش دوباره و باز خوانی ایده های سوسیالیسم و مارکسیسم بالنده سخن گفته شود.این جشن همه ساله در دومین هفته ماه سپتامبر هر سال برگزار شده و نماد گردهمآئی و همبستگی بین المللی نیروها و جنبش های ترقیخواهان است که از اقصاء نقاط فرانسه ودیگر کشورها به این جشن روی میآورند تا بار دیگر بیان حاکمیت ملی خلقها، خلع سلاح وصلح ودوستی وسرنوشت مشترک برای جهانی بهتر را در سه روز با جشن برگزار نمایند. جشن اومانیته اما محدود به بیان مطلق سیاسی نیست بلکه تبادل اخبار وتجدید دیدار و مباحثات فرهنگی، ادبیات، سینما و ارائه انتشارات جدید نویسندگان هم میباشد.

از اولین روز جمعه حضور انبوه شرکت کنندگان بویژه جوانان در پارک تفریحی کورنوو، در حومه پاریس، نوید از جشن و شور و شوق دیگر را میداد که در چند سال اخیر بیسابقه بود. اعلام رسمی آمار فروش بیش از ششصد هزار بلیط ورودی(بدون احتساب ورود خارج از کانال رسمی) نشان از ناگزیر نبودن بحران، و مقاومت علیه “نظم جهانی” بحران زاست.در جای جای این جشن از مقاومت علیه سیاست دولت راستگرای فرانسه وتخریب ساختارهای اقتصادی و اخراج صدها کارگرومزدبگیران بحث میشد.ضرورت شکلگیری جبهه متحد چپ ومبارزه متحدانه علیه پروژه دولت و راههای غلبه بر آن محورگفتگوها بین شرکت کنندگان و سخنرانان فرانسوی بود.

غرفه مشترک سه جریان سیاسی چپ دموکرات:سازمان اتحادفدائیان خلق ایران، شورای موقت سوسیالیستهای چپ ایران وسازمان فدائیان خلق ایران ـ آکثریت برای دومین سال با نام “برای ایرانی آزاد، دموکراتیک جمهوری خواه و لائیک”نمادی ویژه داشت. زیرا جشن اومانیته امسال حدود سه ماه ازتقلب انتخاباتی در جمهوری اسلامی ایران و موج اعتراضات همگانی علیه نظام میگذشت. همچنین در کنار غرفه مشترک ما، “کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی ـ پاریس”، با غرفه مستقل خودحضور پر شوری داشتند .واین علاوه بر حضور همیشگی سایر جریانات سیاسی ایرانی بود که سالهاست به این مناسبت حضور پیدا میکنند.

درون غرفه مشترک شعارهائی مبیین آزادی زندانیان سیاسی ودانشجویان، آزادی اندیشه ومطبوعات، حمایت از جنبشهای ملی – قومی، کارگران وزنان، نفی قانون اعدام، پوسترهائی از خاوران با یادمان جانباختگان سالهای ۶۷، پوسترهای اعتراضات جنبش همگانی بعد از انتخابات، افشای دولت احمدی نژاد بر خاسته از تقلبات انتخاباتی و تقبیح عکسهای همراه احمدی نژاده وهوگو چاوز… تزئین شده بود.

در این فضا اما جای رفیق از دست رفته مان مریم یوسفی و یار رفیق شیدان وثیق سبز بود و هزار افسوس که در بین ما نیست تا بار دیگر با احساس گرم خود از جنبشها و جنبش زنان دفاع کند.عکس تزئین شده اش در جایگاه سال گذشته، ما را نظاره میکرد که مبارزه متحدانه را ادامه دهید.

توزیع وسیع اعلامیه مشترک به زبان فرانسه و نامه سرگشاده اعتراضی به احزاب ترقیخواه، که کشورشان با جمهوری اسلامی روابط ویژه دارند. این توزیع اما در روز افتتاح “دهکده جهانی” با سخنرانی آقای پاتریک لو هاریک، سردبیر نشریه اومانیته و با حضور نمایندگان ومهمانان خارجی و بویژه نمایندگان و معاونین ووزرای کشورهای کوبا و ونزوئلا قابل چشمگیر بود.این توجه بیش از هرچیز زمانی کوبنده بود که مدیر نشریه اومانیته بامحکوم کردن جمهوری اسلامی در سرکوب وشکنجه و کشتار اعتراضات علیه تقلبات انتخاباتی، همبستگی خود را با مردم ایران برای آزادی ودموکراسی در مبارزه علیه رژیم اعلام نمود.

اعلامیه با اشاره به حوادث ناگوار بعد از انتخابات وقرارگرفتن ایران در صدر اخبار جهان و متفاوت از موضوع هر از چند بار در مناقشات هسته ای ایران، یاد آور میشود که سرکوب بیسابقه ای بعد از انقلاب ۱۹۷۹ در اکثر شهرهای ایران علیه معترضین به نتایج دستکاری شده انتخابات اعمال میشود و حکومت ایران تلاش دارد تا نظم روحانیت و استبداد ونظم ارتجاعی ولایت فقیه را به هر وسیله ای در سراسر کشور حاکم کند و این در حالیست که میلیونها ایرانی شجاعانه و مسالمت آمیز برای آزادی و دموکراسی و احقاق حقوق خود مبارزه و مقاومت علیه ارتجاع مذهبی را ادامه میدهند.این مقاومت مردمی کثرت گرا و رنگین است که یک هدف دارد: آزادی، دموکراسی و جمهوری واقعی. در خارج از کشور تمام تلاش ما باید در راستای حمایت از مبارزه مردم ایران باشد و افکار عمومی بین المللی را جهت اعمال فشار به دولتهای خود تشویق نموده تا نسبت به تحریم سیاسی رژیم ایران اقدام نمایند و از به رسمیت شناختن رئیس جمهورش، احمدی نژاد اجتناب ورزند.ما خواهان انتخابات آزاد و دموکراتیک با نظارت سازمان ملل متحد هستیم.آزادی فوری زندانیان سیاسی، پایان دادن به اختناق وسرکوب از مطالبات ما میباشند. نظام ایران را در نهادهای بین المللی منزوی نمائید….. .

در نامه سر گشاده و اعتراضی به احزاب ترقیخواه کشورهائیکه دولتهایشان از نظام مذهبی و دیکتاتوری جمهوری اسلامی واحمدی نژاد حمایت میکنند آمده است: دوستان و رفقای گرامی ! بمناسبت جشن اومانیته که هر ساله با عنوان همبستگی بین المللی و دوستی خلقها برای آزادی، عدالت، دموکراسی و دنیائی بهتر گردهم میآئیم، این نامه را از صمیم قلب برای شما مینویسیم. دوستان و رفقای کشورهای ونزوئلا، نیکاراگوئه، بولیوی، روسیه و چین… این نامه را برای شما مینویسیم تا از دولتهای خود که روابط دیپلماتیک، سیاسی، اقتصادی و نظامی و… تنگا تنگ با رژیم اسلامی ایران دارند، بدانید که این رژیم یکی ازبدترین دیکتاتوری ها در جهان است… شما نا آگاه نیستید که دولتهای شما در سالهای اخیر توافقات مهمی را با رژیم ایران بسته اند که حاکی از حمایت و دوستی با رژیمی است که بیکاری و فقر مزمن، بویژه در نزد جوانان گسترده است و اختلافات طبقاتی بین ثروتمندان وفقرا شدید میباشد.تمامی ثروت کشورمان در دست یک گروه کوچکی از روحانیت و نظامیان بنیادگرا قرار دارد و بخش قابل توجهی از در آمدهای نفتی در گسترش وکمک به جنبشهای بنیادگرا اختصاص داده میشوند.ظاهرا دولتهای شما این روابطه با جمهوری اسلامی را فقط بر پایه مخالفت با ایالات متحده آمریکا بنا نهاده اند.اما بدانید که این مخالفت جمهوری اسلامی علیه دولت آمریکا بر پایه و منظر ترقیخواهی نیست، بلکه بر عکس بر پایه ارتجاعیست. مخالفت بنیادگرایان ایران در رٌاس آن علی خامنه ای و احمدی نژادعلیه اسرائیل و آمریکا و غیره از موضع ارتجاعی است.ضدغربی بودن این افراد نتیجه نفرتی است علیه اصول جهانشمول چون جامعه مدنی، آزادی، دموکراسی، آزادی تشکلهای سندیکائی مستقل… آنچه که بر شمردیم گوشه ای از ماهیت نظام جمهوری اسلامی است.بدین منظور مایل هستیم توجه شمارا به آنها جلب نموده تا در نزد دولتهای مطبوع خود حقایق را بازگو کنید و سیاست حمایت از نظام جمهوری اسلامی را محکوم کنید و دولت احمدی نژاد را به رسمیت نشمارید…. .

جمع آوری صدها امضاء در نامه ای خطاب به کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد چشمگیر بود.دراین نامه آمده است:

– تشکیل کمیته ویژه تحقیق نسبت به جنایات صورت گرفته در ایران بعد از انتخابات ۱۲ ژوئن ۲۰۰۹ علیه مخالفین واعتراضات خیابانی؛

-آزادی فوری زندانیان سیاسی و پایان دادن به سیاست سرکوب و اختناق.

–

فعالیتهای سه روزه دوستان و رفقا به این اقدامات پر ارزش محدود نشد، بلکه در فرصتهای مغتنم هر یک از رفقای مسئول امور سیاسی با حضور در غرفه های گوناگون فدراسیونهای حزب کمونیست فرانسه، به تشریح بخشهائی از مسائل ایران پرداختند. همچنین در مباحثی که، در دو غرفه عمومی در باره “چالش هسته ای و ماجراجوئی نظام جمهوری اسلامی ایران” و “چه آینده ای برای ایران؟” ترتیب داده شده بود، نمایندگانی از طرف غرفه مشترک به عنوان سخنران، در باره هریک از موضوعات نامبرده به اظهارنظرپرداختند که مورد توجه قرار گرفت. مختصری از این اظهار نظرها را درذیل این گزارش، ملاحظه خواهیدکرد.

امسال نیز از صدها هزار نفر شرکت کننده، بخش قابل ملاحظهای به روال همیشگی، از “دهکده جهانی”، محل غرفههای احزاب خارحی و ازآن جمله غرفه مشترک، بازدید به عمل آوردند. با استفاده مناسب از این حضور چشمگیر، همه دستاندرکاران و فعالین درغرفه مشترک، مرکب از نسلهای گوناگون، علیرغم تلاشهای جند شبانه روزه و خستگی ناشی ازآن، توانستند مبارزات مردم را به خوبی منعکس کنند. روحیه همگرائی و همدلی برای پژواک صداهای حقطلبانه مردم آزاده ما، آنچنان فضائی را بوجود آورده بود که نظر همه بازدیدکنندگان را به خود جلب میکرد. شور وشوق ایرانیان و بازدید از غرفه ما، بار دیگر امیدها را در دل زنده نمود و نشان داد که اتحاد رمز پیروزیست.

با امید به اتحاد وسیع همه نیروهای آزادیخواه برای ساختن ایرانی آباد، دموکراتیک وآزاد .

کمیته مشترک بر گزاری جشن اومانیته

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران

شورای موقت سوسیالیستهای چپ ایران

سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)

——————————————————————————————————

چه آینده ای برای ایران؟

این موضوع بحثی بود که در غرفه بزرگ فدراسیون ” Haut de Seine ” ( یکی از مناطق بزرگ حومه پاریس) حزب کمونیست فرانسه ، ترتیب داده شده بود. دو تن از نمایندگان غرفه مشترک در آن به ایراد سخنرانی پرداختند. اهم اظهارات آنها به قرار زیر بود:

نماینده سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) اظهار داشت که هرچند انتخابات آزاد و دموکراتیک نبود وانتخاب کنندگان محدود به انتخاب از چهار کاندیدای تائید شده شورای نگهبان بودند اما با رای وسیع به دو کاندیداهای “اصلاح طلبان حکومتی” تمایل خود را به “نه” به علی خامنه ای رهبر نطام وکاندیدای مورد نظرش، احمدی نژاد به نمایش گذاشتند.اما نتایج انتخابات برای رهبر نظام مطلوب نبود وسران نظام تصمیم به دستکاری در نتایج انتخابات نمودند تا احمدی نژاد از صندوقهای رای “پیروز” در آید. این اقدام نظام نتیجه تحولات در ساختار سیاسی ای است که اتحاد اولیگارشی روحانیت و حزب پادگانی(سپاه پاسداران) را در چند سال اخیر به شدت همراه داشته است.ما در روزهای آینده شاهد حوادث ناگوار در ایران خواهیم بود.از جمله با بازگشائی دانشگاهها و تصفیه دانشگاهیان و دانشجویان معترض به نظام خواهیم بود.برای برون رفت از بحران قبل از هر چیز اتحادهمه نیروهای ترقیخواه و بویژه چپ در یک فوروم اجتماعی برای دستیابی یه آزادی و دموکراسی و برپائی نظامی مبتنی بر جدائی دین از دولت ضروریست و آنگاه میتوانیم از نیروهای ترقیخواه جهان از جمله حزب کمونیست فرانسه در حمایت از جنبش اعتراضی مردم ایران تقاضای همبستگی نمائیم.ما با دخالت نظامی به کشورمان به بهانه استقرار دموکراسی مخالفیم، اما خواهان تحریم سیاسی هستیم. ما جنبش اعتراضی را یک جنبش اصیل ایرانی میدانیم و بر خلاف عده ای محدود ، آنرا وابسته وهدایت شده دستان خارجی و امپریالیسم ارزیابی نمیکنیم.این جنبش رهبری واحد ندارد، اما آقایان موسوی و کروبی تا این لحظه در چارچوب قانون اساسی ایران در کنار معترضین هستند.

نماینده سازمان اتحادفدائیان خلق ایران تاکید کرد که مقابلۀ وحشیانه حکومت اسلامی ایران با خیزش اخیر مردم ، کشتار، سرکوب، دستگیری ، تجاوز،آزارو شکنجه های مرگباری که منجربه مرگ تعدادی از جوانان معترض شد، شیوه هایی است که از فردای استقرار این رژیم در کشور ایران جریان داشته است.این حکومت طی سی سال گذشته همواره به دستگیری ، سرکوب، شکنجه ، کشتار و اعدام معترضین و مخالفین خود پرداخته است. تصادفی نیست که« ندا» و چهرۀ خون آلوده او به سمبل مبارزات وخیزش اخیر مردم ایران تبدیل شده است. زنان ایرانی طی سی سال گذشته به وحشیانه ترین شیوه ها و در عرصه های مختلف خصوصی و اجتماعی مورد آزارو تحقیر، خشونت و تبعیض جنسی قرار گرفته اند اما مبارزات زنان ایرانی در راه آزادی و برابری و حضور در عرصه های فعالیت های اجتماعی طی سالهای گذشته همواره وبه اشکال مختلف ادامه داشته است.حضور فعال زنان در اعتراضات خیابانی اخیر، شهامت، ایستادگی و شجاعتی که در مقابله با نیروهای سرکوب از خود نشان دادند، گواه دیگری از مبارزه و تلاش آنان در راه دستیابی به آزادی، برابری و استقرار جامعه ای عاری از هر گونه ستم میباشد.

وی همچنین در پاسخ به سئوال چه آینده ای برای ایران مطرح کرد که علی رغم تحلیل های مختلفی که از چرایی و دلایل اعتراضات اخیر وجود دارد ،بخش قابل توجهی از مردم ایران و برخی از نیروها و جریانات سیاسی که در باور توهم انگیز تغییر نظام حکومتی ایران از درون بسر میبردند ، امروزه دریافته اند که برای دستیابی به جامعه ای آزاد ودمکراتیک چاره ای جز گذر از رژیمی که« جمهوری اسلامی ایران» نامیده می شود، ندارند. در چنین شرایطی سازمان ها ،جریانات سیاسی و همـۀ آنانی که در آروزی ایرانی آزاد ،دمکراتیک و لائیک و برخوردار از عدالت اجتماعی بسر می برند علی رغم اختلاف نظراتی که در برخی زمینه ها با هم دارند، بایستی با یکدیگر به گفتگو پرداخته و با همکاری های مشترک به پشتیبانی هر وسیع تراز مبارزات عمومی مردم ایران،که به شکل های گوناگون ومتنوع ، جریان دارد بپردازند. بدون شک پشتیبانی از جنبش های زنان، دانشجویی ، کارگری و…. که سالیان اخیر همواره مورد تهاجم وسرکوب قرار گرفته اند،از اهمیت ویژهای برخوردار است. درک این نکته که جنبش مردم ایران چون رنگین کمانی رنگارنگ است و تلاشهای انحصار طلبانه درجهت محدود کردن آن به یک رنگ و نشان، حاصلی جز ضربه به این جنبش ندارد، ضرورتی انکار ناپذیر است. جلب هر چه بیشتر پشتیبانی افکار عمومی و نیرو های مترقی از مردم تحت ستم ایران و مبارزات آنان، وظیفه همه ما بوده و خود عرصه ای از همکاری ها در خارج از کشور می باشد.

فعالیتهای هستهای

قابل ذکر است که در محل بحث عمومی ” دهکده جهانی” نیز نماینده ای دیگر از غرفه مشترک، در باره چالش هسته ای و ماجراجوئی نظام جمهوری اسلامی ایران در پوشش دستیابی به حق ایران در فن آوری هسته ای و عمده کردن آن جهت نقض فاحش حقوق بشر وآزادیهای مدنی، تلاش نظام در صدور ایدئولوژی بنیادگرائی در منطقه و تخریب روند صلح در منطقه خاورمیانه سخنرانی نمود.