دانشجویان عزیز امضاء کننده دو نامه در خطاب به احزاب سیاسی!
درود و احترام ما را بپذیرید. نامه سرگشاده مورخه دهم آبان ماه شما را که نامه ای دلسوزانه و مسئولانه بود، خواندیم و وظیفه خود دانستیم که پاسخ سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) را که جزو مخاطبان فراخوان شما بود با شما در میان نهیم. این جوابیه در پاسخ به نامه اول شما تهیه شده بود و در آستانه انتشار قرار داشت که نامه سرگشاده دوم شما در ۱۹ آبان ماه منتشر شد. آنچه که شما اکنون ملاحظه می کنید به ناچار بازنویسی شده متنی است که از سوی ما در پاسخ به نامه اول شما تهیه شده بود و اینک به ناگزیر تأثرات ما از نامه دوم شما را نیز در بر دارد. نامه نخست شما با زبانی متین، احساس مسئولیت شما را بازتاب می داد و آرزوی صمیمانه و درخواست دموکراتیک شما در امر تحقق اتحاد گسترده نیروهای دموکرات میهن مان را باز می نمایاند. نامه دوم شما اما برخلاف نامه اولیه تان متأسفانه رنگ تحکم و تهدید به خود گرفته و به اتهام زنی آلوده شده است. لحن و کلام این نامه از پرنسیب ها و الزامات یک دعوت سیاسی خیرخواهانه برای تحقق هدف اتحاد گسترده نیروهای دموکراتیک در مبارزه علیه حکومت دینی حاکم فاصله گرفته و برخواست دموکراتیک شما خدشه وارد آورده است. ما اما علیرغم تأثر و تأسف مان از پیشداوری های شتاب ورزانه و بروز تناقضاتی بین توصیه ها و رفتارتان در فاصله بسیار کوتاه دو نامه تان، مبنای پاسخ خود را همچنان زبان و مضمون نامه اول تان قرار می دهیم و از نامه دوم تان تنها بر این نقطه قوت و امتیاز آن تأکید می نهیم که احزاب سیاسی دیگری از اپوزیسیون را نیز مخاطب قرار داده و برخلاف نامه نخست، آنها را از قلم نینداخته است. فعالان دانشجویی گرامی!
ما نیز با شما هم نظریم که کشور ما زیر حاکمیت جمهوری اسلامی اکنون در یک بزنگاه تاریخی سرنوشت ساز قرار دارد و باید بتواند از پیچ تاریخی حساس کنونی بگونه ای بگذرد که هم با استبداد حاکم وداع کند، هم با متوقف کردن چرخه استبداد مانع از جایگزینی نظامی ضد دموکراتیک به جای دیکتاتوری دینی کنونی شود و هم اجازه ندهد که قدرت های خارجی به جای مردم ایران دربارۀ سرنوشت کشورمان تصمیم بگیرند. ما با شما موافقیم که چنین امر خطیری، گردآمدن همه نیروهای دموکرات اپوزیسیون با افق های دیدگاهی متنوع و برنامه های اجتماعی متفاوت را ایجاب می کند. مسلماً شکل گیری یک بلوک قدرتمند از احزاب سیاسی دموکرات و فعالان سیاسی آزادی خواه می تواند یک کانون امید جدی برای میلیونها ایرانی باشد که متکی بر تجربه ای سنگین جمهوری اسلامی را نمی خواهند و در پی استقرار نظامی هستند که در آن همه ارگان های حکومت و دولت منتخب آنان باشند و خود را در برابر آنان پاسخگو بدانند و قدرت سیاسی در کشورمان مشروعیت خود را نه از دین، مکتب و میراث که تنها از شهروندان کسب کند. و ما با شما هم عقیده ایم که در این آزمون تاریخی، مسئولیت بزرگی بر دوش پیشروان راستین دفاع از حقوق مردم ایران سنگینی می کند و آنها همین امروز و در فردای تاریخی باید در برابر این وظیفه سترگ پاسخگو باشند.
شما در پرسش های خود از اپوزیسیون که آنها را نمونه سؤالاتی تکرار شده از سوی آحاد ملت ایران دانسته اید، عملکرد اپوزیسیون مترقی را زیر سؤال برده اید. تا آنجا که به این حد از تفرقه و ضعف جدی راهکارها در تأمین اتحاد گسترده مربوط می شود، مسلماً حق با شما است. هر جریان یا فردی که بخواهد اینهمه پراکندگی در اپوزیسیون را – که در بخش بخش آنان موارد اشتراک نظر و سیاست بسیار بیشتر از اختلافات تاریخی و سیاسی آنهاست ولی همچنان فاقد اراده عمل مشترک هستند – توجیه کند فقط و فقط برای ابقاء وضع دردآور کنونی و توجیه انزواطلبی خود است که سخن می گوید. اما پایداری جریان های اپوزیسیون طی ۲۷ سال گذشته و علیرغم فشار مرگباری که آنان از سوی استبداد دینی متحمل شده اند و توانسته اند که با گذر از زیر رگبارهای گلوله، توطئه و تفرقه افکنی جمهوری اسلامی همچنان پرچم ایستادگی در برابر آن را برافراشته نگهدارند و کانون امید مقاومت را حفظ کنند – که امروز توجه شما به آن جلب شده است – بیانگر اهمیت سیاسی موجودیت همین اپوزیسیون است. شاید بسیاری از شما دانشجویان عزیز امضاء کننده فراخوان، به لحاظ اقتضای سنی تان از دهه خون و جنایت دهشتناک شصت اطلاع دقیقی نداشته باشید، اما مفید است که بدانید بخش بزرگی از این اپوزیسیون بازمانده آن دوران سیاه هستند که در آن تصمیم حکومت بر نابودی کامل و مطلق مخالفان خود بود. ولی باز تکرار می کنیم که ماندن و ایستادن کفایت نمی کند و همه ما را به حرکت و حرکت متحد نیاز است. ادامه ایستادگی تاکنونی در برابر حکومت جبار فقه و دین، اتحاد گسترده برای پایان دادن به آن و استقرار یک جمهوریت دموکراتیک در کشور است. دانشجویان گرامی!
اتحاد را اراده نیاز است ولی با اراده گرایی به آنمی توان رسید. برای مردم دلسوخته و زیر جور جمهوری اسلامی، استنتاج از این حرف درست که چون اتحاد امری ضرور و مفید است و لذا همه مخالفان حکومت باید با هم متحد شوند، بسیار ساده و روشن است؛ اما آنکه در کار نقشه و برنامه سیاسی برای اتحادهای ممکن و متضمن مقصود است با یک عمل بغرنج و با یک راه گام به گام روبرو است. سازمان ما نیز بمثابه یک سازمان سیاسی با سی و پنچ سال تجربه غنی، می کوشد تا وسیع ترین اتحاد سیاسی در اپوزیسیون برای استقرار یک نظام دموکراتیک به جای جمهوری اسلامی شکل بگیرد و در این کوشش خود، راهکارها را با بردباری و با رعایت اصل تلاش متضمن مقصود پیش برد. برای ما هر اتحاد عمل و هر اتحاد یا ائتلاف سیاسی، تنها در وجه مخالفت آن با حکومت سرکوبگر، آزادی کش و ضددموکراتیک معنی پیدا نمی کند، بلکه همزمان و همراه آن باید معطوف به تقویت و تحقق دموکراتیسم باشد. ما وفاداری خود به امر اتحاد بین نیروهای دموکراسی را در فعالیت سیاسی مان آنجا نشان می دهیم که با هر اقدام و تلاشی که از سوی هر مجموعه دموکراتیک برای متحد و متشکل شدن صورت می گیرد همراه می شویم و آنرا یاری می رسانیم. پاسخ ما به فراخوان شما نیز در چارچوب این سیاست دیرینه ما معنی پیدا می کند. ما به عنوان یک سازمان سیاسی چپ دموکرات که استقرار یک جمهوری دموکراتیک و سکولار به جای جمهوری اسلامی را در چشم انداز خود قرار داده ایم، می کوشیم همه نیروهای سیاسی خواهان تحول دموکراتیک در کشور با این چشم انداز با هم متحد شوند و از نظر ما، با شکل گیری این اتحادهای سیاسی است که زمینه برای اتحاد این اتحادها در یک بلوک سیاسی نیرومند فراهم می آید. اپوزیسیون جمهوریخواه دموکرات و سکولار در این مسیر گام های ارزنده ای برداشته است ولی هنوز به اقدامات و تلاش های بسیار بیشتری نیاز دارد. از نظر ما، ایجاد یک نهاد نیرومند و پایدار هدایتگر برای جمهوریخواهان دموکرات و سکولار که در آن بر زمینه اشتراکات سیاسی، تفاوت های برنامه ای و سیاسی جریان های متشکله آن امکان زیست و هم زیستی می یابند، دارای اهمیت کلیدی در گذار ایران از جمهوری اسلامی به یک نظام دموکراتیک است. بر همین اساس، ما صرف انرژی جمهوریخواهان دموکرات و سکولار در امر اتحادها را در میدانی دیگر از جمله اتحادجویی با مشروطه طلبان پادشاهی نادرست و حتی به زیان اتحاد وسیع می دانیم. این سیاست اتحادهای ما، اما نه تنها اتحاد عمل های موردی در طیف وسیع اپوزیسیون بر سر دفاع از آزادی های سیاسی و مخالفت با نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی را نفی نمی کند، بلکه بر ضرورت آنها پای می فشارد. ما در عین حال همواره بر اهمیت گفتگوی سیاسی بین همه جریان های سیاسی کشور تأکید ورزیده ایم و همچنان بر آن تأکید و تصریح داریم. ما این مهم را برای نهادینه شدن فرهنگ دموکراسی در کشور کاملاً ضروری می دانیم. بر این پایه هم است که ما از پیشنهاد شما دانشجویان گرامی برای برگزاری جلسات تبادل نظر بین احزاب و سازمان های سیاسی اپوزیسیون استقبال می کنیم و آماده گی خود را برای تصریح نقطه نظرات مان در عرصه اتحادها در هر جمعی اعلام می داریم. ما امیدواریم که در چنین جلساتی که می تواند به همت شما جوانان شاداب و پر انرژی تشکیل شود، همه آنچه که شما آرزو و درخواست کرده اید مورد تبادل نظر و بحث عمومی قرار گیرد و از اینطریق نیز مسئولیت پذیری هر جریان دموکرات در محک آزمون گذاشت شود. بگذار در این میزگردها و چنین سمینارهایی، هر موضوع مربوط به اتحادها و از جمله آنچه که شما به عنوان “نهاد”، “شورا” و “پارلمان” مدّنظر دارید مورد بررسی قرار گیرد. شما می توانید روی سازمان ما به عنوان یک سازمان سیاسی دلسوز و حساس نسبت به امر تأمین وسیع ترین اتحادهای سیاسی در مبارزه علیه جمهوری اسلامی و برای رسیدن به نظامی دموکراتیک در ایران حساب کنید و می توانید مطمئن باشید که هر تلاش ما در این راستا در خدمت استقرار جمهوری دموکراتیک و سکولار در ایران به جای جمهوری اسلامی خواهد بود. دست تک تک شما را به گرمی می فشاریم.
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
۱۹ آبان ماه ۱۳۸۴