دوشنبه ۳ دی ۱۴۰۳ - ۱۰:۳۱

دوشنبه ۳ دی ۱۴۰۳ - ۱۰:۳۱

چله ی زمستان
یلدا، شبِ قشنگ/ شبِ خاطره ها، و دوران زمان/ دوران دریائی دل،/ و دوستی ها و رفاقت ها
۱ دی, ۱۴۰۳
نویسنده: کاوە داد
نویسنده: کاوە داد
ماشین اعدام و سرکوب را متوقف و زندانیان سیاسی را آزاد کنید
حکومت جمهوری اسلامی،در این شرایط که در زمینه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و مسائل منطقه ای با نا کامی روبرو شده و به شدت در بن بست و بحران...
۳۰ آذر, ۱۴۰۳
نویسنده: جبهه ملی ایران
نویسنده: جبهه ملی ایران
گسترش مقاومت مردم، زمينه ساز گذار از جمهوری اسلامی به دموکراسی!
بیانیه جمهوری سکولار دموکرات در ایران: ابداع اشکال جديد مقاومت مدنی به‌ویژه توسط زنان که با شجاعتی کم نظیر و با خلاقیت خارق العاده صورت می گيرد، جهانیان را به تحسین...
۳۰ آذر, ۱۴۰۳
نویسنده: همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ايران
نویسنده: همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ايران
پلیس نیویورک در جریان اعتصاب تاریخی آمازون کارگران را دستگیر کرد!
"اگر بسته شما در تعطیلات به تاخیر افتاد، می توانید حرص سیری ناپذیر آمازون را سرزنش کنید. ما به آمازون مهلت مشخصی دادیم تا به پای میز مذاکره بیاید و...
۳۰ آذر, ۱۴۰۳
نویسنده: گودرز اقتداری
نویسنده: گودرز اقتداری
بەیاد رفیق از دست رفتە حامد هنرمند!
ما فقدان رفیق حامد را به خانواده، دوستان و همۀ فداییان و به ویژه  بە همسر گرامی‌اش جمیلە حمزەای و فرزندانش آریا، آرمان و باران از صمیم قلب تسلیت گفتە...
۳۰ آذر, ۱۴۰۳
نویسنده: دبیرخانهٔ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
نویسنده: دبیرخانهٔ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
بازی هنوز تمام نشده !
با توجه به شرایط جدید منطقه، نه تنها ایران عمق استراتژیک خود که همان دیوار دفاعی حفظ کشور ما در غربی ترین نقطه سوریه بود را ازدست داد بلکه شکست...
۳۰ آذر, ۱۴۰۳
نویسنده: محمود کرد
نویسنده: محمود کرد
حمایت 753 فعال سیاسی، مدنی و حقوق بشری از رضا خندان!
در مورخه بیست و سوم آذرماه سال ۱۴۰۳ خورشیدی، جمهوری اسلامی با بازداشت غیر قانونی و غیر موجه رضا خندان، فعال حقوق بشر ایرانی؛ برگ دیگری از دفتر ستم، سرکوب...
۳۰ آذر, ۱۴۰۳
نویسنده: سردبير ماه
نویسنده: سردبير ماه

حضورمستقل کارگران مهم ترین مشخصه روز کارگردرایران!

طنین گام های طبقه کارگر!

دریک عبارت فشرده می توان گفت که مراسم امسال روزکارگر نشان داد که اگرشکل گیری یک جنبش آزادیخواهانه وبرابری طلبانه، مطالبه محور، متکثروبا نقش آفرینی اکثریت بسیار بزرگ زحمتکشان و خالقین نعم مادی و معنوی را ازمبرم ترین نیازهای امروزجامعه خود بدانیم، اول ماه مه امسال را باید گام مهمی دراین راستا به شمارآورد

صحبتهای بسیاری در این رابطه که خبری از حضور فعال جنبش کارگری بعنوان حلقه مفقوده “جنبش سبز” نیست، رسانه های سیاسی و سوسیال دموکراتیک را فرا گرفته است. مگر این حضور فعال جنبش طبقه کارگر نبود که نظام پادشاهی را به زانو در آورد؟ جایگزین آن چه شد؟ آیا فقط حضور فعال طبقه کارگر در جنبشهای مردمی تضمین کننده این برامد می باشد که ما به سکولاریسم و دموکراسی خواهیم رسید؟ تجربه انقلاب ۵۷ فریاد می زند که خیر، این طور نیست.

به میدان آمدن فعال طبقه کارگر و اشتراک فعال آن در چالشهای سیاسی دموکراتیک، نه تنها لزوماُ به مفهوم رادیکالیزه و دموکراتیزه شدن جنبش نیست، بلکه بارها شاهد آن بوده و تجربه کرده ایم که که می تواند با ضربه های کوبنده خود نه تنها پادشاهان را از تخت به زیر بکشد، بلکه همزمان با آن می تواند “خمینی” ها را روی کار بیاورد. نظام ولایت فقیهی که نمایندگی اندیشه های نظام ولایی فقهی استوار بر شانه های سرمایه داری بازارهای سنتی در اتفاق با روحانیت بعنوان شبکه های سیاسی ایدئولوژیک آنها عملکرد داشته اند.

امروز همه به بازوهای توانمند کارگران نیازمندند، نه به اندیشه ها و برنامه های رادیکال کارگری. کسی صحبت از اندیشه ها و برنامه های سوسیال دموکراسی کارگری نمی کند، چون تک تک جریانهای سیاسی از لیبرال دموکراتها گرفته تا لیبرالیستهای اسلامی به بازوهای توانمند جنبش کارگری احتیاج دارند، تا باز هم یک قدرت سیاسی حاکم را از اریکه قدرت به زیر کشیده وبه دنبال آن قدرت سیاسی دیگری را جایگزین آن کنند. همه خواهان این هستند که جنبش طبقه کارگر نه پیشاپیش جنبشهای مردمی، بلکه پشت سر “لیبرالیستهای اسلامی” صف بندی کند.

بخش قابل توجهی از اشخاص و جریانهایی که در اندرون جنبش سوسیال دموکراسی جای دارند، از ضرورت حیاتی پیوستن جنبش کارگری به جنبش سبز صحبت کرده و از لزوم و تقویت اتحاد ملّی، از لزوم تشکیل صف واحد پشت سر رهبری واحد جنبش سبز حرف می زنند. این پیامها، در ذهن من ماه های آخر انقلاب ۵۷ را تداعی می کنند. انگار داریم همان شعارها را تکرار می کنیم . انگار دوباره از طبقه کارگر می خواهیم که بازوهای خود را به کار بیاندازد، نه اندیشه ها و برنامه های سیاسی اجتماعی رادیکالی را که به این طبقه می شود نسبت داد. گویا شکل گیری اندیشه های سوسیال دموکراسی و احتمال صف بندی طبقه کارگر پشت سر سازمانهای سوسیال دموکراتیک، اتحاد ملّی را بر هم خواهد زد.

خیلیها از برنامه حدّاقل خود و تقویت “سکولارهای اسلامی” و کمک به آنها در تعالی یافتن به سکولار دموکراسی صحبت می کنند. آنها از سکولارهای مذهبی صحبت کرده و عملاُ نقش و حتّی رسالت رهبری جنبش مردمی را می خواهند، و صد البته بازوهای توانمند کارگران را در خدمت چنین رهبری می طلبند. هر حرکتی در خارج چنین نگرشی را وحدت شکنانه ارزیابی می کنند. نمی دانم سکولاریسمی که “سکولارهای مذهبی” به کمک این دوستان برای ما به ارمغان می خواهند بیاورند، چه تفاوتهایی با نظام ولایت فقیه خواهد داشت؟ آیا جنبش ملیونی روشنفکرانی چون ندا آقا سلطان ها برازنده چنین نسخه مسخ شده ای از سکولاریسم می باشد؟ از کی و چه زمانی طرح ارائه برنامه سیاسی مستقل سوسیال دموکراسی به معنا و مساوی بوده با اتحادستیزی؟ این اندیشه و شعار خیلی کهنه متعلق به نیروهایی بوده است که عملاُ خواهان تحولات بنیادین در جامعه نبوده و به اصلاحاتی مختصر در چهارچوبه قانون اساسی کفایت کرده اند.

وقتی سوسیال دموکراسی از اتحاد کارگران، فرهنگیان، کارمندان، هنرمندان، کشاورزان، فعالین ملّی، جوانان و دانش پژوهان، زنان و دیگر اقشار دموکراتیک جامعه صحبت می کند، اتحاد فراگیر آنها حول برنامه تحول سیاسی اجتماعیی را مدّ نظر دارد که نه تنها خواسته های مشترک همه این اقشار و طبقات را در بر دارد، بلکه قابلیت ارائه آلترناتیو سیاسی اجتماعی لازم جهت ارتقاء جامعه به فاز مرحله ای بالاتر و بالنده تری را مطرح می کند. مرحله ای را که دموکراسی، مدرنیته، سکولاریسم و عدالت اجتماعی از بافتهای اصلی استخوانبندی آن را تشکیل می دهند. ارائه چنین آلترناتیوی کجایش وحدت شکنانه است؟ آیا آلترناتیوی که این دوسنان ارائه می دهند ما را مثل دفعات قبل به ناکجاآباد هدایت نمی کند؟

چرا نباید جنبش کارگری با یک برنامه فراگیر، رادیکال، پلورال، مدرن، دموکرات، سکولار و ضّد هرگونه تبعیض وارد میدان بشود؟ چرا جنبش طبقه کارگر فقط باید بازوی تحولات اجتماعی باشد، نه قدرتمند ترین و آگاهترین نیروی سیاسی آن؟ پیوند چنین برنامه وسیع و تحول آفرین با جنبشهای مردمی، در واقع پیوند اندیشه سوسیال دموکراسی نه فقط با طبقه کارگر، بلکه با وسیعترین اقشار و طبقات دموکراتیک اجتماعی را در بر می گیرد. لیبرالیسم لیبرالیستهای اسلامی در اندرون پلاتفورم سیاسی سوسیال دموکراسی می تواند جای بگیرد و می تواند در راستای لیبرالیسم سکولار تعالی پیدا بکند، ولی برعکس آن، یعنی تعالی جنبش سکولار دموکراسی زیر پرچم لیبرالیسم اسلامی خود فریبیی بیش نیست.

درست است که جنبش سوسیال دموکراسی از یک سری بیماریهای درونی رنج می برد. درست است که اتفاق نیروهای سوسیال دموکراسی زیر یک سقف نه تنها می تواند آن را از نظر کمّی به یک آلترناتیو قدرتمندی تبدیل بکند، بلکه از نظر ذهنی هم می تواند آنرا بیشتر به ارمانهای رادیکال سوسیال دموراسی نزدیکتر بکند. ولی علیرغم روشن بودن این واقعیتها، علیرغم خلاء کمّی و کیفی حضور سوسیال دموکراسی بعنوان یک آلترناتیو قدرتمند، بیماریهای ما با جان سختی نمی خواهند تن توانمند ما را رها کنند. بخشی از دوستان ما همچنان اصرار دارند تا در اندرون تارهای عنکبوتی که به دور خود تنیده اند، بمانند و حاضر به پاره کردن و گسستن این تارها نیستند تا با آغوشهای باز به پیوند با عمومیت سوسیال دموکراسی زیر یک سقف بپیوندند.

دوستان دیگر ما در روزهای چالشهای ملیونی مردمی در میدانهای کارزار سیاسی اجتماعی، هنوز از پیراهن عثمان کهنه سی سال پیش چسبیده و می گویند ” یک کلمه کافی نیست”. کافی نبودن “یک کلمه” برای قانع کردن این دوستان باید به قیمت عدم اتفاق آنها زیر پرچم واحد سوسیال دموکراسی و ایجاد پراکندگی در جنبش کارگری به هرز رفتن توانمندیهای نیروهای سوسیال دموکراسی تمام بشود. وقتی که ضعفهای اساسی در توانمندیهای سوسیال دموکراسی از نظر امکان ترویج آگاهی های سیاسی برنامه ای موجود است، وقتی که در کنار مشکل رادیکالیسم جنبش و موضوع رهبری آن، چالشهای روزانه طاقت فرسایی نیازمند است، این دوستان ما حاضر نیستند حصارهای بلندی را که به دور خود کشیده اند، ویران بکنند و زیر یک سقف بیایند؛ زیرا “یک کلمه” برای آنها کافی نیست. نمی دانم تا کی این دوستان قهرکرده ما در کنج حصارهای خود خواهند نشست، تا دیگران با “صدها کلمه” آنها را راضی بکنند که “بیایید دوستان زیر سقف واحد سوسیال دموکراسی جمع شویم.”

حلقه مفقوده جنبش مردمی اخیر، عدم حضور طبقه کارگر نبوده است، بلکه حلقه مفقوده جنبش، عدم حضور فعال طبقه کارگر زیر لوای برنامه و پلاتفورمی در خور و شایسته آن بوده است. عدم اهمیت دادن کافی به عنصر آگاهی صنفی سیاسی و اجتماعی طبقه کارگر، می تواند آن را به بازوی قدرتمند جنبش مردمی در دست دیگران قرار بدهد. این دیگران، در سال ۵۷ ، روحانیت و بازار سنتی زیر رهبری خمینی بودند. الان بعضی از دوستان ما این بازوی قدرتمند را زیر رهبری لیبرالیستهای اسلامی می خواهند.

طبیعی است که چالشهای سیاسی اجتماعی روندی پویا و پیچیده ای را شامل می شود که پدیده های اجتماعی در کشاکشی دیالکتیکی و تاثیر متقابل با همدیگر روند حرکت به پیش را می آفرینند. لزوماُ با گفتن پلاتفورم مستقل سوسیال دموکراسی و طرح مسئله رهبری سوسیال دموکراسی، کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که این پلاتفورم، وسیعترین اقشار و طبقات دموکراتیک اجتماعی را در بر خواهد گرفت. لزوما با حضور فعال کارگران متشکل چالشهای مردمی به سکولاریسم و دموکراسی منتهی نخواهد شد. هر تحولی بنیادی قبل از هر چیزی احتیاج به تئوری تحول دارد، بعد به نیروها و بازوهایی که قادرند راهگشای قدرتمند مسیر تحول باشند، و بالاخره پیشاهنگ سیاسی چراغ بدستی که در داخل تاریکیها، سمبل مقاوم تحول در وسیعترین و عمیقترین ابعاد آن باشد.

ورود حلقه مفقوده جنبش مردمی به صفوف درونی چالشهای سیاسی اجتماعی مردمی باید بموازات و همگام با اتفاق کمّی و کیفی جنبش سوسیال دموکراسی صورت بگیرد، تا این که جنبش اخیر بتواند میوه هایی را که قابلیت تولید آن را دارد به ثمر برساند. هیچ کدام از این دو بخش، بدون حضور بعد دیگر آن نمی تواند تاثیر لازم را در جنبش مردمی بگذارد. نه حضور جنبش کارگری بدون حضور و پیوند کمّی وکیفی سوسیال دموکراسی زیر سقف واحد و با پلاتفورم رادیکال تحول می تواند راه گشای ما به سکولار دموکراسی باشد، و نه حضور فعال جنبش سوسیال دموکراسی زیر پرچم لیبرالیسم اسلامی و چسبیدن به برنامه های حداقّل لیبرالیستهای اسلامی با ترس از حضور فعال طبقه کارگر.

تاریخ انتشار : ۱۷ اردیبهشت, ۱۳۸۹ ۵:۵۰ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

به پیشواز شب چلّه – پایداری در پیروزی نور و آزادی بر ظلمت و استبداد!

هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) از این که نخستین پیام خود پس از انتخابش را هم زمان با شب یلدا، پایان جان‌سختی شب و جشن آغاز بازگشت نور بر زندگی و طبیعت راهی خانه‌های هم‌میهنان خود می‌نماید، خرسند است. ما این هم‌زمانی امیدآفرین را ادامهٔ  راهی می‌دانیم که دیری‌‌است در همراهی با مردم سرزمین‌مان در پیکار دیرینه‌شان با شب و ظلمت و در پیوند با آزادی و نور، برگزیده‌ایم.

ادامه »
سرمقاله

عفریت شوم جنگ را متوقف کنیم! دست در دست هم ندای صلح سردهیم!

مردم ایران تنها به دنبال صلح و تعامل و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با تمام کشورهای جهان‌اند. انتظار مردم ما در وهلۀ اول از جمهوری اسلامی است که پای ایران را به جنگی نابرابر و شوم نکشاند مردم ما و مردم جنگ‌زده و بحران زدۀ منطقه، به ویژه غزه و لبنان، از سازمان ملل متحد نیز انتظار دارند که همۀ توان و امکاناتش را برای متوقف کردن اسراییل در تداوم و تعمق جنگ و در اولین مرحله برقراری فوری آتش‌بس به کار گیرد.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

دادگاه لاهه حکم بازداشت نتانیاهو، نخست‌وزیر؛ و گالانت وزیردفاع سابق اسرائیل را صادر کرد

دادگاه (لاهه) دلایل کافی برای این باور دارد که نتانیاهو و گالانت «عمداً و آگاهانه مردم غیرنظامی در نوار غزه را از اقلام ضروری برای بقای خود از جمله غذا، آب، دارو و تجهیزات پزشکی و همچنین سوخت و برق محروم کرده‌اند».

مطالعه »
یادداشت

رئیس جمهور پزشکیان، وعده‌هایش و انتظارات مردم…

قراین، شواهد و تحولات جاری در کشور حاکی ازآن است که در صورت مخالفت مسئولان نظام و افراطیون با خواست مردم و درک نادرست از تحولات داخلی، منطقه‌ای و جهانی، جامعه درگیر حوادث و اتفاقات بسیار ناگوار خواهد شد. با این چشم‌انداز از تحولات پیش رو ضروری است تا سازمان‌ها، احزاب، نهادهای مدنی و تشکل های صنفی- سیاسی، با ارزیابی از تحولات ناشی ازحوادث و اتفاقات احتمالی، برای ایفای رسالت تاریخی خود همراه و همسو شوند.

مطالعه »
بیانیه ها

به پیشواز شب چلّه – پایداری در پیروزی نور و آزادی بر ظلمت و استبداد!

هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) از این که نخستین پیام خود پس از انتخابش را هم زمان با شب یلدا، پایان جان‌سختی شب و جشن آغاز بازگشت نور بر زندگی و طبیعت راهی خانه‌های هم‌میهنان خود می‌نماید، خرسند است. ما این هم‌زمانی امیدآفرین را ادامهٔ  راهی می‌دانیم که دیری‌‌است در همراهی با مردم سرزمین‌مان در پیکار دیرینه‌شان با شب و ظلمت و در پیوند با آزادی و نور، برگزیده‌ایم.

مطالعه »
پيام ها
برنامه
برنامه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
اساسنامه
اساسنامه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
بولتن کارگری
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

چله ی زمستان

ماشین اعدام و سرکوب را متوقف و زندانیان سیاسی را آزاد کنید

گسترش مقاومت مردم، زمینه ساز گذار از جمهوری اسلامی به دموکراسی!

پلیس نیویورک در جریان اعتصاب تاریخی آمازون کارگران را دستگیر کرد!

بەیاد رفیق از دست رفتە حامد هنرمند!

بازی هنوز تمام نشده !