در اواخر قرن نوزدهم نهضتی از سوی جماعت پراکنده یهودیان در اقصی نقاط جهان پا به عرصه فعالیت گذارد تا سرزمین قدیم قوم یهود (فلسطین) را به مثابه وطن ملی به یهودیان بازگرداند. با گسترش موج یهود ستیزی در اروپا ِ دهه سی، مدافعان تحقق این پروژه، به تکاپوی گسترده تری دست زدند و با سازماندهی سراسری جمعیت قابل توجهی دست زدند و با سازماندهی سراسری، جمعیت قابل توجهی از یهودیان را به فلسطین اعزام داشتند. اما از آنجائی که انگلستان از سوی سازمان ملل قیمومیت فلسطین را بر عهده داشت، مانع اجرایی شدن این طرح و گسیل بی حد و مرز مهاجران یهودی از اروپا به فلسطین گردید.
با شعله ور شدن جنگ جهانی و قتل عام یهودیان، فلسطین از زیر چتر حمایت بین المللی و دولت انگلیس خارج شد و موانع ورود به فلسطین از پیش پای یهودیان اروپایی برداشته شد. از آن پس یهودیان به آسانی امکان مهاجرت به فلسطین را بدست آوردند و سیل مهاجران یهودی به فلسطین سرازیر شد.
با اسکان هرچه گسترده تر یهودیان در فلسطین و سرمایه گذاری روی خرید زمینها، مزارع و خانه های اعراب فلسطین، اندک اندک جمعیت یهودیان بطرز غیرقابل تصوری فزونی گرفت.
با خروج نیروهای انگلیسی از فلسطین و درهم شکسته شدن مقاومت ملت فلسطین، شورای امنیت سازمان ملل با تصویب قطعنامه ای، مقدمات تقسیم فلسطین و تشکیل نخستین کابینه اسرائیل را در سال ١٩۴٧ فراهم ساخت. شش ماه بعد با اعلام رسمی موجودیت دولت اسرائیل، پروژۀ سیاسی این نهضت به مرحلۀ اجرا در آمد.
گروهی از مبتکرین این نهضت که نبض اقتصاد آمریکا را در دست داشتند و از نیرومندترین گروه های فشار در دستگاه دیپلماسی آمریکا به شمار می روند، اگرچه به هدف نهائی خود در برپائی دولت اسرائیل نائل آمده اند، اما هیچ گاه از تکاپو برای تثبیت دولت اسرائیل باز نمانده اند. امروزه نیز، تلاش متمرکز لابی اسرائیل در سیاست گذاری های دولت ایالت متحده آمریکا، همچنان برجسته است.
مسئولین جمهوری اسلامی، این نفوذگران و دولت برآمده از آن نهضت را « صهیونیست » می نامند. اصل ستیز و مخالفت جمهوری اسلامی با دولت اسرائیل نیز مرتبط با این حرکت و محتوای سیاسی آن است.
از این رو نباید مقابله حکومت اسلامی و دیگر جریانات تندرو با اسرائیل را، از زاویه « یهودی ستیزی» دید. زیرا که آئین قوم یهود یکی از « ادیان ابراهیمی » است که از سوی همۀ علمای دین، مقدس اعلام شده است.
بنابراین ضدیت جمهوری اسلامی با اسرائیل، نباید با تفکر یهودی ستیزی یک سان قلمداد شود. مخالفت جمهوری اسلامی با موجودیت اسرائیل از وجه سیاسی و امنیتی آن قابل تعریف است و نه وجه دینی آن!
اظهارات اخیر احمدی نژاد چه در ایران و چه در عربستان سعودی، همگی آگاهانه ایراد شده اند؛ زیرا که حکومت اسلامی، قبل از تشکیل اجلاس سران کشورهای مسلمان در عربستان، اطلاع یافته بود که برخی از کشورهای شرکت کننده قصد دارند هیأت های نمایندگی را تشویق به صدور قطع نامه ای مبنی بر به رسمیت شناختن اسرائیل نمایند. از همین رو احمدی نژاد به نمایندگی از حکومت، بیانات شدیدالحنی در چند مرحله علیه اسراییل ایراد داشت تا از طریق تأثیرگذاری بر افکار عمومی مردم منطقه، امکان صدور قطع نامه را منتفی سازد.
٢۵ دی ١٣٨۴
