در حالی که به پایان سال ۹۵ خورشیدی نزدیک می شویم، مسئله افزایش دستمزد در سال جدید از مهمترین دغدغه های کارگران بشمار می رود. نظر به این که داشتن یک زندگی شایسته و شرافتمند، حق مسلم هر انسانی است، از این رو افزایش هرچه بیشتر حقوق و دسترنج کارگر نقش مهم و اساسی بازی می کند. در این رابطه و بر اساس قانون کار که مبتنی بر اصل سه جانبه گرایی (نمایندگان کارگران، کارفرماها و دولت) هر ساله در اسفند ماه کمیته دستمزد در این باره تصمیم می گیرد. تصمیمی که تاثیر بسیار مهمی در زندگی و معیشت کارگران بجا می گذارد. در قانون کار این افزایش دستمزد باید مبتنی بر دو اصل مهم و اساسی باشد. اول این که، افزایش حقوق کارگران باید بر اساس میزان تورم واقعی که مبتنی بر منابع آماری مختلفی باشد، صورت گیرد و نه فقط بر اساس آمارهای دولتی. دوم، دستمزد مصوب در کمیته دستمزد، باید بالاتر از خط فقر افزایش یابد. خط فقری که در حال حاضر، حتی بر اساس آمارهای دولتی و بانک مرکزی بالاتر از ۴میلیون تومان است. در این میان از مهمترین نگرانی های ما کارگران این است که: ۱- کارگران در ایران فاقد تشکلهای خودساخته کارگری ومستقل اند تا بتوانند از حقوق و زندگی آنها دفاع کنند، ۲- کارگران فاقد حق قانونی اعتصاب جهت دفاع از حقوق طبقاتی خود اند، ۳- ما اعلام می کنیم که تشکل دولتی خانه کارگر که در کمیته دستمزد به عنوان نماینده بخش کارگری حضور دارد، به هیچ عنوان نماینده ما کارگران محسوب نمی شود و در سالیان اخیر، بجز مماشات با کارفرماها و سرمایه داران و تضییع حقوق کارگران هیچ دستاوردی برای ما نداشته است. ما با صدای بلند اعلام می کنیم که خانه کارگر نماینده ما کارگران نبوده و نیست. ۴- در مسئله افزایش دستمزد، هدف ما دست یافتن به یک زندگی انسانی است. این که بتوانیم بدون دغدغه و اضطراب ناشی از مسائل معیشتی نظیر خوراک، پوشاک و مسکن، آنهم با داشتن فقط یک شغل زندگی کنیم. از این رو اعلام می کنیم که تعیین دستمزد باید طبق همان دو اصلی که در قانون کار ذکر گردیده است، صورت گیرد؛ یعنی این افزایش هم باید بر اساس نرخ تورم وهم حقوق دریافتی باید بالاتر از خط فقر باشد. در سالهای اخیر در بهترین حالت ممکن، افزایش حقوق فقط براساس نرخ تورم صورت می گرفت و دولت هم چشم خود را بر اصل دومی که مهمتر است می بست. اکنون هم از جمله نگرانی های ما این است که، با توجه به آمارهای دولتی که نرخ تورم امسال را تک رقمی اعلام نموده اند، افزایش حقوق کارگران هم در آن حد باشد. در چنین صورتی، زندگی انسانی که پیشکش، زندگی بخورونمیر هم میسر نمی شود.
ما اعلام می کنیم از فقر خسته شده ایم. از اضطراب و دغدغه های معیشتی خسته شده ایم. در حالی که مدیران دولتی با حقوقهای نجومی چندصدمیلیون تومانی در ماه، شاهانه روزگار می گذرانند، خسته شده ایم از این که وقتی نوبت به کارگران می رسد آنچنان قطره چکانی و نکته سنجی و ریزبینی بخرج می دهند و مو را از ماست جدا می کنند و بخل می ورزند که البته نتیجه اش هم چیزی بجز فقر و فلاکت نمی تواند باشد. خسته شدیم از این که کارفرماها به بهانه های واهی، با تأخیرهای مکرر و فراوان در پرداخت همین چندرغاز حقوق زیر خط فقر، موجب به خطر افتادن زندگی ما کارگران می شوند. ما خسته شدیم از این که همیشه خدا در مقابل خانواده، شرمنده باشیم. ایضاً خسته شدیم از این که هرگونه حق خواهی و عدالت طلبی کارگران در مقابل کارفرماها و سرمایه داران نتیجه اش چیزی جز زندان، اخراج و شلاق نیست.
با آرزوی نیل به یک زندگی انسانی و با عزت برای تمامی کارگران جهان و از بین رفتن تمامی مظاهر تبعیض!
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
اسفندماه ۱۳۹۵
