Welcome to نشریه کار | ارگان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)   برای قرائت متن وسیله هوش مصنوعی کلیک کنید! Welcome to نشریه کار | ارگان سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

شنبه ۱۳ بهمن ۱۴۰۳ - ۰۳:۲۵

شنبه ۱۳ بهمن ۱۴۰۳ - ۰۳:۲۵

انقلاب؛ افسانه و آسیب خلقی شدن
در میان افسانه های سیاست در دوران مدرن کمتر افسانه ای به جذابیت و فراگیری و ویرانگری «خلقی شدن» است. تجربه های انقلابی قرن بیستم همه با محوریت خلق انجام...
۱۲ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: سیبستان
نویسنده: سیبستان
چرا رهبری جنبش نباید از پیش تعیین شود؟ نقدی در ادعای جعلی آقای رضا پهلوی
خیراً آقای رضا پهلوی در سخنرانی خود در “باشگاه ملی مطبوعات آمریکا”، در ادامه مسیر متوهمانه خود، با بی‌پروایی تمام و با اعتمادبه‌نفسی مثال‌زدنی، خود را نماینده و رهبر مردم...
۱۲ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: بهروز ورزنده
نویسنده: بهروز ورزنده
خُور
له و لورده شده بود، بوی چکر* می داد. بوی لجن، بوی شاش و خوزوک* از چارگوش بدنش داشت همین طور شر و شر خون میآمد. با دست کوفت توی...
۱۲ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: کاوە داد
نویسنده: کاوە داد
چگونه ایرانی، دلنشین ترامپ و ترامپیست هاست؟
از زمان استقرار جمهوری اسلامی تا کنون هیچ  رهبر، دولت و دستگاه حکومتی در ایران موافق دولت های آمریکا نبوده زیرا آنها اکثرا در تلاش برای سرنگونی و از پای...
۱۱ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: طهماسب وزیری
نویسنده: طهماسب وزیری
مهاجران: «کیسه‌های زباله» یا پیشقراولان جهان بی‌مرز؟
وزیر امنیت کشور در کابینه ترامپ، با حضور در جریان دستگیری به گفته وی یک مهاجر مجرم و در حالی که جلیقه ضدگلوله برتن داشت در «اکس» نوشت: «اکنون عملیات...
۱۱ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: بهمن پرستویی
نویسنده: بهمن پرستویی
مخالفت سلطنت طلبها و براندازها با مذاکره بین امریکا و جمهوری اسلامی
جریان برانداز و در راس آن سلطنت طلبها و شخص رضا پهلوی از اینکه جمهوری اسلامی بتواند با دولت ترامپ وارد مذاکره شود و و این مذارکرات احیانا منجر به...
۱۱ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: کامران
نویسنده: کامران
مرگ اپوزیسیون‌های وارداتی؛ زایش مقاومت‌های خودبنیاد از خاک جامعه
در جهانی که مبارزه سیاسی دیگر به بودجه‌های بیگانه یا حمایت‌های مقطعی گره نخورده، تحولی خاموش در حال رخ دادن است: اپوزیسیون‌های وابسته به منابع خارجی، جای خود را به...
۱۱ بهمن, ۱۴۰۳
نویسنده: حمید آصفی
نویسنده: حمید آصفی

درنگی کوتاه بر بیانیه” قطع فوری اعدامهای سیاسی”

به نظر می رسد در تنظیم متن دوستان تصمیم گیرنده، از این هدف دور شده، شعار "همه با من" را راهنمای خود قرار داده اند. به باور من همراه شدن افراد با افکار متفاوت تنها زمانی عملی است که اولا اشتراکات مبنای تنظیم بیانیه قرار گیرد. بدین معنا که سیاست و شعاری مغایر پرنسیپ های امضاکنندگان در آن گنجانده نشود ثانیا اشتراکات آنقدر مهم باشند که همراهی و همگامی صاحبان افکار متفاوت را مقرون به صرفه و الزامی کند

اخیرا متن بیانیه ای با امضای گروهی از فعالان سیاسی و فرهنگی در اعتراض به اعدام های اخیر منتشر شده است که به رغم برخی نکات مثبت، دارای نواقصی است که برخورد با آن را، از زاویه درک قانونمندی های فعالیت مشترک، ضروری یافتم.

جانمایه این بیانیه در مقدمه آن به صورت حکمی بسیار روشن و درست و قابل دفاع، چنین بازتاب یافته است:

” ما امضا کنندگان این فراخوان بر این باوریم که اعدام مجازاتی غیر انسانی است. صدور هر حکم اعدام صدور یک فرمان برای ارتکاب قتل است”

به نظرمن با این حکم، عموم فعالان سیاسی و فرهنگی موافقند. امروز کمتر فرد یا جریانی را می توان یافت که ادعای آزادیخواهی داشته باشد، اما لغو حکم اعدام را نپذیرد. اگر این حکم مبنای تنظیم متنی کوتاه قرار می گرفت بسیاری از گرایشات فکری در اپوزیسیون جمهوری اسلامی را می توانست علیه اعدام همگام کند. با تاسف “بیانیه” به این هدف پایبند نمانده و با ورود به تحلیل حاکمیت و عناصری از مشی سیاسی، راه همگامی را، برای مخالفان این تحلیل، بسته است. برای من این ابهام هنوز وجود دارد که چرا تنظیم کننده یا تنظیم کنندگان بیانیه کوشیده اند خواسته های یک گرایش معین را، که در تضاد با افکار و عقاید گرایشات دیگر است، وارد متن کنند. گاهی پیش آمده است که موضوعی در یک متن به سهو و در نتیجه کم دقتی وارد شود. اما زمانی که پیش از انتشار یک متن، تصمیم گیرندگان از ابعاد حساسیت روی برخی احکام مطلع می شوند و باز برای گنجاندن نظر و تحلیل خود پافشاری می کنند، آنگاه باید تصمیم را آگاهانه دانست. این حق هر فرد و یا جریانی است که نظر خود و یا گرایش خود را تبلیغ و منتشر کند. این کار نه تنها نکوهیده نیست، ارزشمند نیز هست. چون تلاشی است برای بیان نظر و به چالش کشیدن دیدگاههای دیگر. اما زمانی که هدف فراتر رفتن از این یا آن گرایش در دستور گذاشته می شود، آن زمان گنجاندن نظر یک گرایش و دیدگاه در متنی که برای نیروهای گسترده تنظیم می شود، نقض غرض است. بدون شک، تلاش برای تنظیم چنین متن هائی برای همگام کردن ایرانیان با دشواری زیادی روبروست. افرادی که همت به جمع آوری امضا می کنند انرژی و وقت قابل توجهی را صرف می کنند و زحمات زیادی می کشند. این کار ارزشمند و قابل تقدیر است. وظیفه ماست که بکوشیم حتی المقدور از ایرادات جزئی درگذریم و بیشترین روحیه همکاری و همیاری را با آنها نشان دهیم. اما این زحمات نباید پرده ای روی ضعف ها و تلاش برای کم دامنه کردن آنها بکشد. هر عمل و اقدامی با هدف و حاصل کار آن اندازه گیری می شود. در عین حال تلاش دست اندرکاران یک اقدام جمعی زمانی به بار می نشیند که منطق کار جمعی درک و فهم شود. این بیانیه، بر اساس متنی که برای امضا کنندگان ارسال شده بود، جمع آوری وسیع امضا با مشارکت طیف های گوناگون اپوزیسیون مخالف اعدام را، به عنوان هدف، در برابر خود قرار داده بود. به نظر می رسد در تنظیم متن دوستان تصمیم گیرنده، از این هدف دور شده، شعار “همه با من” را راهنمای خود قرار داده اند. به باور من همراه شدن افراد با افکار متفاوت تنها زمانی عملی است که اولا اشتراکات مبنای تنظیم بیانیه قرار گیرد. بدین معنا که سیاست و شعاری مغایر پرنسیپ های امضاکنندگان در آن گنجانده نشود ثانیا اشتراکات آنقدر مهم باشند که همراهی و همگامی صاحبان افکار متفاوت را مقرون به صرفه و الزامی کند. با رعایت این دو اصل، باز هم هستند افرادی که به دلایل تاریخی و بعضا واهی از همراهی بگریزند. اینگونه افراد را عمل ما جذب یا دفع خواهد کرد. ما نیازمندیم صف همگامان خود را پرشمارتر کنیم نه اینکه آتش به خرمن زمینه های مناسب نیز، بزنیم و توجیه و بهانه ای برای تنگ تر کردن تنفس تنگ نظران به دست دهیم .

متاسفانه بیانیه که در مخالفت با اعدام تنظیم شده، از چنین روشی پیروی کرده است. چشم بر جانمایه مثبتی که در مقدمه انعکاس یافته فرو بسته و با ورود به حوزه تحلیل حاکمیت و مشی سیاسی از دو اصل فوق فاصله گرفته است. از چشم چه کسی پنهان است که برخی از جریانات سیاسی سرکوب و اعدام را نتیجه سیاست این یا آن فرد و یا این یا آن نهاد در جمهوری اسلامی نمی دانند. کل جمهوری اسلامی را با محوریت دستگاه ولایت و شخص خامنه ای مسئول این جنایات می شناسند. بنا براین تاکید بر عدم اعتماد به قوه قضائیه در حالی که امروز بیشترین جریانات بر مسئولیت کل نظام در رابطه با این اعدامها انگشت می گذارند برای چیست؟ طرح این حکم که :

“ما به دستگاه قضائی جمهوری اسلامی ایران کوچک ترین اعتمادی نداریم و آن را ابزاری در دست نهادهای نظامی و امنیتی می شناسیم. دستگاه قضائی امنیت را از تک تک شهروندان ایران سلب کرده است.”

به چه معناست؟ در کشور ما ایران، بر اساس قانون اساسی و ساختار واقعی قدرت، قوای مقننه و مجریه و قضائیه چندان استقلال رای ندارند. استقلال این قوا فقط در آنجائی است که مطابق و در موافقت با منافع کل نظام تصمیم می گیرند. به محض خروج از خط قرمزهای نظام، کارت قرمز خواهند گرفت و تصمیم آنها وتو خواهد شد. قوه قضائیه از قضا از وابسته ترین و گوش بفرمان ترین آنهاست. در اعدام های اخیر نیز به دلیل حساسیت روی اوضاع سیاسی، تصمیم را از بالای سر این ارگان گرفته اند. این تصمیم قضائی نبود، سیاسی بود. برای یک تصمیم سیاسی حتی در کشورهائی نظیر فرانسه نیز، هر چند به نادرست، در مواردی دیده شده است که ارگان های سیاسی در امر قضائی، دخالت کنند. در کشوری مثل ایران خرابی بیش از این هاست. استقلالی وجود ندارد که دخالت معنا پیدا کند. سیاسی بودن این تصمیم در بیانیه هیئت سیاسی-اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت) چنیین بازتاب یافته است:

“اعدام جانباختگان فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان، تصمیم سیاسی بالاترین مقامات رژیم ولایت فقیه بود که با واکنش مشترک منتقدان و مخالفان حکومت روبرو شد”

از این جریان بدین خاطر نقل قول آوردم که کادرهای سازمان اکثریت در تنظیم این نامه نقش داشته اند. به لحاظ شمار امضا کنندگان، باز اعضای این سازمان ثقل سنگینی دارد و بالاخره جریانی است که پیرامون مضامین این بیانیه پیش از این، موضع خود را اعلام کرده است.

اکنون جدا از نادرستی موضع “بیانیه” پیرامون نقش قوه قضائیه در اعدام های اخیر، سئوالم از امضا کنندگان این متن این است که چه لزومی داشت پیرامون این مساله موضع گیری شود. دلیل نادیده گرفتن تذکر دیگران پیش از انتشار متن، که به حذف گرایشات دیگر انجامید، چه بود؟ آیا اکنون با حذف گرایشات دیگر به هدف خود رسیده اید؟ توجه داشته باشید که منظورم این نیست که در “بیانیه” می بایست تحلیل ما وارد شود. نه چنین چیزی را درست نمی دانم. سخن این است که در اینگونه بیانیه های سیاسی که همگامی حاملان اندیشه های مختلف هدف اصلی آن است، لزومی به وارد شدن در تحلیل سیاسی نیست. ورود به این مباحث با مشارکت وسیع در تناقض است. این دو در دو مسیر سیر می کنند. هر چه به تحلیل و مشی سیاسی نزدیک شویم دامنه همکاری کوچکتر خواهد شد و تعداد حذف شدگان افزون تر.

تصمیم گیرندگان جمع آوری امضا و تنظیم کنندگان بیانیه، در جان و تن آن روحیه یک مشی سیاسی و نگاه به حاکمیت از دید یک گرایش را تزریق کرده اند و احکام را با آگاهی از نتایج آن در متن گنجانده اند. برای نمونه نوشته اند: “این اعدام ها را اقدام علیه وحدت ملی” می دانیم. این حکم برای چه گنجانده شده است؟ شکی نیست حکومت ضد ملی جمهوری اسلامی می خواهد علیه وحدت ملی اقدام کند. اگر بداند این اقدامات به وحدت ملی آسیب می زنند آن را پرشمارتر هم خواهند کرد. اما واقعیت غیر از این است. این جنایات ملت را متحدتر کرد. مگر اینکه کسی این حکومت را بخشی از ملت بداند. در این حالت است که می توان نتیجه این اعدام ها را علیه وحدت ملی دانست. در حالت دیگری نیز می توان این ادعا را پذیرفت. یعنی در حالتی که نگران تجزیه طلبی ملیت های دیگر باشیم و حکومت را هم نماینده فارس ها تصور کنیم. در چنین حالتی اعدام ها علیه وحدت ملی خواهند بود. چون فارس ها کردها را کشته اند!!

با این حکم نیز نه تنها بخشی از گرایشات اپوزیسیون موافق نیستند، حتی شماری از امضا کنندگان نیز مواضع متضادی با آن داشته اند. هیئت سیاسی- اجرائی سازمان اکثریت در این باره در بیانیه خود پس از اعدامهای اخیر اعلام نمود که:

” اکنون صفبندی ضد استبدادی را فراختر مییابیم و افق را برای شکل گیری اتحاد ملی، روشنتر.”

دوست عزیزم بهزاد کریمی یکی از کادرهای موثر اکثریت و از امضا کنندگان بیانیه نیز به درستی می گوید:

“فردا که بر کتاب تاریخ این سرزمین، صفحه مرگ جانگداز فرزاد کمانگر- این آموزگار دلسوخته را صمد بهرنگی ها- و جهار جانباخته دیگر نوزدهم اردیبهشت سال ۱۳۸۹ گشوده شود، بر بالای آن، تیتر را چنیم خواهند خواند: مرگی که دروازه را برای تحکیم همبستگی ملی فراختر کرد”

این ها احکام درست و قابل دفاعی است. اما پرسش من این است که چگونه دو موضع متضاد با یکدیگر قابل جمع شدند ؟ خصوصا امضا کنندگان این دو متن بهتر است دلایل این مواضع ناهمخوان را توضیح دهند. باز پیشنهاد ندارم در این متون عمومی وارد تحلیل شویم. تاکیدات گرایش ما و گرایش مخالف ما در جای خود می تواند طرح شده و پیرامون آنها گفتگو سازمان داده شود. جای این نظرات در این متون نیست. در اینجا هدفم طرح این مبحث است که برای کار جمعی باید روحیه آن را داشت. مگر کسی به عمد کار مشترک با طیفی از اپوزیسیون را مضر به حال مشی سیاسی خود و برنامه آتی مورد نظر خود بداند.

تاریخ انتشار : ۶ خرداد, ۱۳۸۹ ۱۰:۳۷ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

کارزار رفع حصرِ پیشگامان جنبش سبز، گامی مثبت و تقویت کنندۀ جامعۀ‌ مدنی

ما خوشحالیم که اراده‌ای مستحکم در داخل کشور شکل گرفته است که با برشمردن مشکلات معیشتی، سیاسی و اجتماعی، برخورداری از زندگی‌ای بهتر، حقوق اولیه و اعتراض را حق شهروندی مردم ایران دانسته و در اولین گام برای پایان دادن به ستم پانزده‌سالۀ حصر، با عزمی جدی به میدان آمده است

ادامه »
سرمقاله

عفریت شوم جنگ را متوقف کنیم! دست در دست هم ندای صلح سردهیم!

مردم ایران تنها به دنبال صلح و تعامل و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با تمام کشورهای جهان‌اند. انتظار مردم ما در وهلۀ اول از جمهوری اسلامی است که پای ایران را به جنگی نابرابر و شوم نکشاند مردم ما و مردم جنگ‌زده و بحران زدۀ منطقه، به ویژه غزه و لبنان، از سازمان ملل متحد نیز انتظار دارند که همۀ توان و امکاناتش را برای متوقف کردن اسراییل در تداوم و تعمق جنگ و در اولین مرحله برقراری فوری آتش‌بس به کار گیرد.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

به بهانه قتل علی رازینی و محمد مقیسه (ناصریان)، قضات بیدادگاه های جمهوری اسلامی

جنایت کاران و متجاوزان به حقوق اساسی مردم، فارغ از مقام و درجه‌ای که دارند، باید در دادگاه‌های علنی و با رعایت کامل قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی و داخلی محاکمه و پاسخگو شوند. از همین منظر، هرگونه ترور و قتل‌های اراده‌گرایانه نیز باید به‌طور قاطع محکوم شود.

مطالعه »
یادداشت

نه به اعدام، نه به پایانی بی‌صدا و بی‌بازگشت!

همه ما که در بیرون این دیوارها زندگی می‌کنیم برای متوقف کردن این چرخه خشونت و نابرابری مسئولیت داریم و باید علیه آن اعتراض کنیم. سنگسار، اعدام یا هر مجازات غیرانسانی دیگر صرف نظر از نوع اتهام یا انگیزه و اعتقاد محکومان، چیزی جز نابودی و ظلم نیست و باید برای همیشه از دستگاه قضایی حذف شود.  نه به اعدام، نباید فقط شعاری باشد، بلکه باید به منشوری تبدیل شود که کرامت انسانی و حقوق برابر را برای همه، فارغ از جنسیت و جایگاه اجتماعی، به رسمیت بشناسد.

مطالعه »
بیانیه ها

کارزار رفع حصرِ پیشگامان جنبش سبز، گامی مثبت و تقویت کنندۀ جامعۀ‌ مدنی

ما خوشحالیم که اراده‌ای مستحکم در داخل کشور شکل گرفته است که با برشمردن مشکلات معیشتی، سیاسی و اجتماعی، برخورداری از زندگی‌ای بهتر، حقوق اولیه و اعتراض را حق شهروندی مردم ایران دانسته و در اولین گام برای پایان دادن به ستم پانزده‌سالۀ حصر، با عزمی جدی به میدان آمده است

مطالعه »
پيام ها

پیام گروه کار روابط عمومی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) به مناسبت برگزاری دهمین کنگرهٔ سراسری حزب اتحاد ملت ایران اسلامی!

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) تلاش‌های مؤثرحزب اتحاد ملت ایران اسلامی در جبههٔ اصلاحات برای ایجاد تغییر در اوضاع اسفناک کشور را ارزشمند می‌داند. حضور پررنگ زنان در شورای مرکزی حزب شما، گامی شایسته در راستای تقویت نقش زنان در عرصهٔ سیاسی کشور است.

مطالعه »
برنامه
برنامه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
اساسنامه
اساسنامه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
بولتن کارگری
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

انقلاب؛ افسانه و آسیب خلقی شدن

چرا رهبری جنبش نباید از پیش تعیین شود؟ نقدی در ادعای جعلی آقای رضا پهلوی

چگونه ایرانی، دلنشین ترامپ و ترامپیست هاست؟

مهاجران: «کیسه‌های زباله» یا پیشقراولان جهان بی‌مرز؟

مخالفت سلطنت طلبها و براندازها با مذاکره بین امریکا و جمهوری اسلامی

برای قرائت متن وسیله هوش مصنوعی کلیک کنید!