امروز، یکشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۶، هشتمین کنفرانس بین‌المللی “بودجه‌ریزی بر مبنای عملکرد، با تاکید بر تحقق اقتصاد مقاومتی” کار خود را در تهران آغاز کرد. این کنفرانس تا فردا ادامه خواهد داشت. به واقع این هشتمین کنفرانس بین المللی “بودجه ریزی بر مبنای عملکرد” است، که در این نوبت به قید “با تأکید بر تحقق اقتصاد مقاومتی” نیز مزین شده است، بی آن که لختی بر نتایج کنفرانسهای پیشین و کلاً این دست “کنفرانسهای بین الملی” درنگ شود.
بی تردید از این کنفرانس نیز، به عنوان اقدامی بیهوده برای ساماندهی به وضع کنونی اقتصاد ایران، باید گذشت. اما مکثی بر یک گوشه از اظهارات علی لاریجانی در مورد وضع اقتصاد ایران بیهوده نیست. او پس از مروری بر عقب افتادگیهای اقتصاد ایران سرانجام می گوید: ” نتیجه تمامی این موارد این می‌شود که تقریبا حدود ۹۰ درصد بودجه مصوب امسال صرف امور جاری شده، یعنی پول نفت می‌گیریم تا هزینه برای بودجه جاری کنیم.”
معمولاً انتقاد از میزان بالای هزینه های جاری در دولتهای مختلف، هدف کوچک کردن دولت را تعقیب می کند. مضرابهای مکرر سخنان لاریجانی نیز “امور دیوانی” اند و “بزرگ شدن دولت” و “افزایش کارآمدی”. اینها همگی اشاراتی در راستای کوچک کردن دولت اند. اما آنچه لاریجانی پوشیده می گذارد، اقلام بودجۀ جاری است، که اگر چنین می کرد، روشن می شد که “… ما پول نفت را می گیریم تا صرف یک دولت بزرگ و دستگاه های حفظ نظام موجود در غالب انواع استگاه های نظامی – امنیتی و ایدئولوژیک کنیم”.
لاریحانی قاعدتاً باید بداند که “با تأکید بر تحقق اقتصاد مقاومتی”، هیچ معنای دیگری جز “با تأکید بر اقتصادی سیاست زده و ایدئولوژیک” ندارد و چنین “اقتصادی” جز با هزینه کردن درصد بالائی برای دستگاه های حفظ نظام، که از زمرۀ امور جاری اند، میسر نمی شود.
