جمهوری اسلامی ایران از بدو تاسیس با دو مشکل عمده در سیاست داخلی و بویژه در برخورد با امر دموکراسی و رعایت حقوق شهروندی و آزادی اطلاعات و بیان آزادی و همچنین در سیاست خارجی با گره زدن آرمان گرائی در صدور انقلاب و نیز پا گذاشتن در جایگاه ابر قدرت منطقه ای رژیم شاهنشاهی مواجه شد. این راهبردها اما همواره خسارات جبران ناپذیری را بر کشورمان ایران تحمیل نمودند. در این دو دهه اخیر بویژه در حوزه سیاست خارجی، جمهوری اسلامی با دو موضوع هسته ای “غیر شفاف” و مخالفت با روند” صلح خاورمیانه” روبروست. اگر چه قدرتهای غربی و در راس آن آمریکا در برخورد با موضوع هسته ای ایران سیاست دو گانه را در منطقه خاورمیانه پیش میبرند، اما اقتدارگرایان در ایران با عدم شفافیت و مبهم گوئی، گره ای بر گره های بوجود آمده افزودند و اینک تحریم های کمرشکن به ناحق بر ملت ایران پرهزینه شده اند. این تحریمها فضای تنفس و اندیشیدن بر جامعه را از شهروندان ربودند. در حوزه اتهام به مخالفت با روند” صلح خاورمیانه” ضروریست بر کارشکنی های اسرائیل چه پیش و چه بعد از تشکیل جمهوری اسلامی اشاره کرد و شاید بتوان گفت و باید هم بر سیاست مخرب نه جنگ و نه صلح آسرائیل انگشت گذاشت که این سیاست تاکنون به گسترش و تسخیر بیشتر سرزمینهای فلسطینیان منجر شد. در این درگیری، جمهوری اسلامی به دامی افتاد که خود اعراب به دلایلی قادر به حل آن نبودند و نیستند. اما سردمداران جمهوری اسلامی در تدوین استراتژی خود و با تمسک به آزادسازی “قدس” از بر باد دادن و بذل و بخشش ثروتهای مادی و معنوی ملت ایران کوتاهی نکردند. حمایت از حماس سلفی گرا، تامین و تقویت حزب الله در لبنان و… . اینک زمامداران نظام ایران با آنچه که خود در این حوزه کرده اند، مواجه میباشند. و آن هم موضوع حضور و یا عدم حضور نیروهای نظامی و سپاهی جمهوری اسلامی در سوریه است. اظهارات متناقض و ابهام زائی سردمداران و مسئولین نظام در این واقعه حدیث غم انگیزی است بر سر درگمی آن. چنانکه آقای کریمی قدسی، نماینده اصولگرای مجلس اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی در یک سخنرانی در مشهد بیان داشت، قابل تعمق است. او در مراسمی با عنوان مبارزه با استکبار میگوید:” صدها گردان از ایران در سوریه وجود دارد، هر چند خبر پیروزیهای ارتش سوریه را از زبان یک فرمانده سوری میشنوید، اما پشت پرده آن نیروهای ایرانی قرار دارند”. من نمیدانم آیا این فرد از میزان نفرات در یک گردان خبر دقیق دارد یا نه اما آنچه در خاطرم مانده اینست که یک گردان حدودا شامل ۱۲۰۰ نفر است. حال اگر آن را با “صدها” ضرب کنیم به چند صد هزار میرسیم؟ هزینه این همه از کجا تامین میشود؟ از اینکه نیروهای نظامی جمهوری اسلامی در جنگ خانمانسوز سوریه بیش از دو سال حضور دارند و در تشدید کشتار و جراحت این کشور شرکت دارند شکی نیست. حتی اظهارات سردار رمضان شریف هم نمیتواند واقعیات را از ذهن و ظن پاک کند. به گزارش تسنیم، سردار رمضان شریف مسئول روابط عمومی کل سپاه پاسداران، در پی انتشار خبر اظهارات یکی از نمایندگان مشهد در مجلس شورای اسلامی مبنی بر وجود صدها گردان ایرانی در سوریه، گفت:” وجود گردانهای ایرانی در سوریه را به شدت تکذیب میکنیم. او افزود: همانگونه که بارها گفته شده ایران هیچگونه گردان سازمانی در سوریه نداشته و تنها برای انتقال تجارب دفاعی خود به مدافعان این کشور، حضور مستشاری دارد”. سردارانی نظیر رمضان شریف همانند پرنده ای هستند که سر در برف میکنند تا به عبث دیده نشوند! اظهارات خانم افخم، سخنگوی وزارت امور خارجه در نفی حضور نظامی جمهوری اسلامی در سوریه هم به نظر میرسد که از همان نوع احکام تقیه اسلامی باشد. خانم افخم در جواب به اظهارنظر صعودالفیصل وزیر امور خارجه عربستان مبنی بر اینکه ایران باید نیروهای نظامی خود را از سوریه خارج کند، اظهار داشت: پیش از این نیز اعلام کردیم که جمهوری اسلامی ایران روابط خوب سیاسی با سوریه دارد و اخبار مبنی بر حضور نظامی ایران در سوریه را رد می کنیم”. اما در رد ادعای دو مقام سیاسی و نظامی ایران، سایت دانا گزارش میدهد: “سردار محمد جمالیزاده پاقلعه از بسیجیان و فرماندهان گردان و محورهای عملیاتی لشکر ۴۱ ثارالله در سوریه بدست تکفیریها به شهادت رسید. وی در لشکر ۴۱ ثارالله -تیپ دوم صاحب الزمان و قرارگاه قدس جنوب شرق، پر تلاش، سخت کوش در مسئولیتهای گوناگون انجام وظیفه میکرد. سردار جمالی بعد از بازنشستگی مدتی در ستاد مبارزه با قاچاق استانداری کرمان خدمت کرد و اخیرا هم با توجه به هجوم دشمنان اسلام خصوصا آمریکای جنایتکار در کشورهای مسلمان و هجوم همه جانبه وهابیون، سلفی ها و تکفیری ها به حرم اهل بیت علیه السلام داوطلبانه به دفاع از حریم مقدس حضرت زینب سلام الله علیها پرداخت و در این راه مقدس به فیض عظیم شهادت نائل شد. مراسم تشیع این فدایی ولایت صبح روز سه شنبه ۹۲/۸/۱۴ ساعت ۸ صبح با قرائت زیارت عاشورا انجام خواهد شد”.
بر کسی پوشیده نیست که بحران کنونی سوریه با خواست بجا و بحق مردم سوریه برای آزادی و دموکراسی و پایان دادن به دیکتاتوری از سال ۲۰۱۱ میلادی آغاز شد. این درخواست اما سرکوب و از یک خواست ملی به سمت درگیری و برتری طلبی قومی و مذهبی قدرتهای منطقه ای عربستان و شرکا از یکطرف و ایران و نیروهای نزدیک بآن از طرف دیکر تسری یافت و پای نیروهای فرا منطقه ای و قدرتهای بزرگ آمریکا، فرانسه و روسیه را با مطامع استراتژیکی به درگیری و ادامه خونریزی کشاند.
در این تراژدی، عاملی دیگر بر معضلات و سردرگی جمهوری اسلامی افزوده شد و آنهم نیروی “مقاومت حماس” که تا پیش از این نوک پل حمله جمهوری اسلامی علیه اسرائیل بود، میباشد. حماس قبل از جنگ داخلی سوریه مورد حمایت همه جانبه سردمداران ایران بود و در سوریه نمایندگی داشت و بخش اعظم بودجه اش توسط ایران تامین میشد، با پیروزی اخوان المسلمین به مصر رفت و گروه های سلفی وابسته به حماس علیه بشار اسد وارد عملیات شدند. ظاهرا ماه عسل ایران و حماس رو به پایان میرود و فحوای “مقاومت حماس” به گروهک تروریستی اعتلا مییابد. سایت “الف” متعلق به احمد توکلی در تاریخ ۱۴ آبان از قول سایت العالم مینویسد: سایت رسمی جنبش فلسطینی حماس پس از کشته شدن یکی از عناصر تروریستی فعال در گروهک جبهه النصره در اطراف حلب، برای وی اعلامیه تسلیت صادر کرد”. به گزارش العالم: در حالی که سران و مقامات حماس مانند خالد مشعل، اسماعیل هنیه و موسی ابومرزوق بارها ادعا کرده اند که در جنگ داخلی سوریه مشارکت ندارند، اما شواهد و اسناد روایت دیگری در این زمینه دارند. دفتر اطلاع رسانی حماس یا همان سایت رسمی این جنبش یک روز پس از آنکه “وسام محمد العطل” دندانپزشک ۳۵ ساله فلسطینی و ملقب به “ابومحمد الفلسطینی” در ماموریتی انتحاری در سوریه به هلاکت رسید، بیانیه ای برای وی صادر کرد و او را با لقب های آنچنانی شهیدی در راه جهاد فی سبیل الله در سرزمین شام خواند!
سردمداران جمهوری اسلامی باید شعار میلیونها نفر در اعتراض به کودتای انتخاباتی در سال ۱۳۸۸ را به گوش بگیرند:” نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران”. این شعار نه یک خودمحور بینی و نادیده گرفتن ظلم به دیگران است بلکه حاوی هشداریست که اینک جمهوری اسلامی با دخالتهای غیر مسئولانه در امور دیگر کشورها، منافع و آینده و تمامیت ارضی ایران و نسل آینده را به مخاطره انداخته است.
۷ نوامبر ۲۰۱۳ \۱۶ آبان ۱۳۹۲