سیاستمداران ناتوان و مبتذل “نظام” جمهوری اسلامی با جنگ، ستیز، دروغ و سرکوب دگراندیشان و فساد و نمایش های سراسر مبتذل دینی همه چیز را با هم در آمیخته و چهره ای دلگیر و گاها رغت آور به چهره کشور داده اند و گرچه غیر از این نیز از یک دستگاه بشدت دینی و ایدئولوژیک انتظاری نمی رود! جمهوری اسلامی به جهان و همه رنگارنگی و سلیقه ها پشت کرده است، که جز دهن کجی و روسیاهی برای خود باقی نگذاشته است. سیاستی که با صرف میلیاردها دلار برای پیشبرد دین و ایدئولوژی دستگاه دولتی اش در سوریه هزینه کرد، جان فرزندان کشور را برای حفاظت از حرم رقیه بر باد داد و با ساز و دهل نبرد با اسرائیل را بشارت می داد، امروز چشمش به دست و دهان و تصمیم گیری های دول خارجی مانده است. در حالیکه مردم ایران هیچ علاقه ای به این خاصه خرجی ها و تجاوزگری های شرارت بار و تحریک آمیز ندارند، در عراق آنچه نتیجه داد چیزی نیست که جمهوری اسلامی در انتظارش بود و از ثروت کشور، میلیارد دلار ها برایش هزینه کرده بود. مجموعه دستگاه فاسد شده با جدیتی باورنکردنی در حال خارج شدن از گردونه خردورزی و خیر و صلاح کشور هستند. هیچ نکته قابل دفاع و اتکایی برای دلبستن حامیان احتمالی این “نظام” نمانده است.
اما در جهت مقابل، تمام تلاش دگراندیشان، فعالین حقوق بشر، تشکل های مستقل و غیر دولتی زنان، کارگران، دانشجویان، حقوق دانان و دوستداران فرهنگ و هنر ایرانی در داخل و خارج از کشور همانا نشان دادن زاویه و رویەای دیگر از چهره کشور اسلام زده و مانده در چنگ جباریت قرون وسطایی است. این نیرو تا حد توان و تا آنجا که امکان بروز داشته است سعی به نمایش چهره مدارا و صلح دوست کشور را در مجامع جهانی نموده است. در همین هفته، در فستیوال فیلم کن فرانسه ما شاهد استقبال از هنرمندان ایران و حمایت از هنرمند و کارگردان به نام ایران آقای جعفر پناهی شدیم که چگونه همه شرکت کنندگان با نام او به پا خواستند و برای او که جمهوری اسلامی از حضورش در فستیوال منع کرده بود، تا مدت زیادی کف زدند. راستی جمهوری اسلامی به کجا می رود؟ جمهوری اسلامی از وقایع دی ماه سال گذشته درس نگرفت، از کازرون هم نخواهد گرفت. فردا در شاهرود و شاید فردا همه ایران در برابر این جباریت خواهد ایستاد تا تاریخ باز هم مهر و نشان خودش را بر چهره ظلم و جباریت بزند و این “نظام” پوسیده را راهی فراموش خانه خود نماید!