دولت رئیسی و اساسا جریان رئیسی (اگر بتوان چنین اسمی بر آن نهاد)، دولتیست مابین میانەروها و تندروها. در واقع جمهوری اسلامی با عروج او بە مقام رئیس جمهوری قدمی دیگر در مسیر گرایش بیشتر بە راست برداشتە و با عدم تسلیم کامل در مقابل جریان دلواپسان هنوز می توان از وجود و ماندگاری عقلانیت خاصی در میان آنان گفت. و این عقلانیت هم آنجا مطرح است کە بهرحال برجام را کاملا رها نکردە و هم درصدد گسترش روابط خود با کشورهای منطقە، از جملە عربستان سعودی است. دولت رئیسی هنوز با دلواپسان فاصلە حساب شدەای دارد.
اما وجود این فاصلە بە معنای کوتاەبودن آن نیست. با توجە بە مسیر طی شدە در جمهوری اسلامی و اعلام گام دوم انقلاب کە برخورد انقلابی را در رابطە با جهان و وضعیت داخلی می طلبد، جو بطورکلی مستعد تشدید تندروی در حاکمیت جمهوری اسلامی است. هیچ تضمینی در این مورد وجود ندارد کە کم کم جناح و یا نگاە مشهور بە حجتیە، مالک کل ساختار نشود، هرچند کە منطقا امکان این دگردیسی وجود ندارد.
البتە نگاە حجتیەای بە چگونگی قدرت، کە خواب کشور و جامعەای بریدە از جهان را می بیند، می داند کە حتی در صورت کرە شمالی شدن ایران هم، باز کشور بە حامیانی مانند چین و غیرە نیاز دارد، زیرا اقتصادها و نظامهای بستە و ایزولەشدە هم بدون وجود یک شبکە یا پناە جهانی اساسا توان ادامە زندگی ندارند. بنابراین نظام اسلامی همیشە بە کمک نظامهای غیر اسلامی (چە لیبرالیستی و چە نظامهای اتوریتەای)، احتیاج دارد. و هر نوع اتکاء و نیاز بە این گونە کشورها کە از بنیان با اسلامیستها متفاوتند، بە معنی نفوذ فرهنگ غربی و یا شرقی (کە در اساس آن هم غربیست) خواهدبود.
پس تناقضها و تضادها همیشە باقی خواهندماند و نظام اسلامی از وجود آنها در رنج. تازە موقعیت میانی کە جمهوری اسلامی قبل از تشدید بحران با غرب داشت بە او این امکان را می داد کە بهرحال از استقلال سیاسی و فرهنگی بیشتر برخوردار باشد و کاملا بە سمت یکی متمایل نشود؛ اما ترک این موضع میانی و گرایش بە شرق منجر بە از دست دادن و یا تقلیل توان مانور می شود و بە همان اندازە هم کشور بی بهرەتر از استقلال سیاسی.
در واقع با تشدید تمایل بە راست در نظام، تمایل بە شرق بیشتر می شود، هرچند این تمایل هیچگاە بنابر نیاز واقعی جامعە بە تماس و ارتباط با دنیا، تسلیم منطق و وجود دلواپسان بطور کامل نخواهدشد. دلواپسان شمشیر داموکلسی هستند برای جلوگیری از بازگشت اصلاح طلبان و میانەروها. اگرچە پراگماتیسم خاصی در جمهوری اسلامی وجود دارد کە احتمال بازگشت آنان را نیز منتفی نمی کند. عقب نشینی خامنەای از نگاە قبلی اش نسبت بە ورود واکسین کرونا دلیلی است بر این مدعا.
