اینس شوردتنر سردبیر ژاکوبین: چپ ها باید از حساسیت های محیطی خود جدا شوند و موضع سختی در برابر مسائل حاشیه نشینان اتخاذ کنند. در حزب چپ همه چیز مثل همیشه است*۱. پس از شکست انتخاباتی ۲۶ اکتبر که آنها را با ۴.۹ درصد و تنها امکانی که اجازه داد تا آن ها از شکست مطلق نجات پیدا کنند و بتوانند به پارلمان راه یابند، انتخاب سه کاندید مستقیم حزب بود که در قانون انتخابات آلمان پیش بینی شده است. حال، پاسخ های بی جواب مانده، همراه کارکنان دفتر مرکزی حزب در برلین” کارل لیبکنشت هاوس”، تقریبا مانند قبل دست نخورده باقی مانده است. گروه پارلمانی نیز مجدداً به نفع آقای دیتمار بارتش و خانم امیرا محمدعلی در انتخاب خود به عنوان رئیس، به عبارت دیگر، برای ابقا آن ها تصمیم گرفت. در همان زمان، همه طرف‌ها روند ساختاریافته پردازش را اعلام می‌کنند. اما هنوز مشخص نیست که این دقیقاً چگونه باید باشد و مهمتر از همه، در کدام جهت سیاسی باید حرکت کند. هیچ پیشروی قابل توجهی از هیچ اردویی حاصل نشده است.
کشمکش های بلوک های قدرت در میان گروه های اجرایی و پارلمانی حزب، همچنان در مقابل هم مانده اند و مانع حرکت فعال حزب شده اند. در حالی که گروه اول تحت سلطه جنبش چپ، پس از آخرین کنگره حزب فعال تر شده است، اما اکثریت آن در گروه پارلمانی،از ائتلاف نعل اسبی قدیمی اصلاح طلبان و جناح چپ است که سارا واگنکنشت به آن نزدیک است. او همچنان به ایفای نقش برجسته اما دیگر منزوی شده خود ادامه می دهد: اگرچه او به سختی در جلسات حزبی شرکت می کند، مانند آخر هفته در برنامه آنه ویل*۳-. با مواضعش در مورد سیاست کرونا، حزب را دو قطبی می کند. او شناخته شده ترین چهره چپ در کشورآلمان و در عین حال نا محبوب ترین ها در رده های سیاسی خود است.این یک تراژدی حل نشده در میان حزب چپ است.
در این شرایط، دست‌کم گروه کوچکتر پارلمانی اکنون مجبور است کارگروه‌های کمتری تشکیل دهد و بر کار و امور اجتماعی، بودجه و دارایی، آموزش و پرورش و سیاست داخلی و خارجی تمرکز کند. رؤسای گروه های پارلمانی اولویت های مشابهی را در مقاله ای برای آزمون هفته گذشته در لایپزیگ ارائه کردند: شما از یک اپوزیسیون اجتماعی “یک تکه” صحبت می کنید.
کمبود انضباط، در آخرین رای گیری در مورد استقرار ارتش آلمان در فرودگاه کابل در افغانستان به سختی قابل توجه بود، آزمایشی در شرایطی بحرانی، تنها با انصراف سه نفر از اعضاء، در هر زمان می تواند برای شکستن ائتلاف ناپایدار و از دست دادن وضعیت گروه پارلمانی کافی باشد. این وضعیت اضطراری همچنین ائتلاف‌های راحت و نتایج خوب را برای مجریان جدید گروه پارلمانی از اردوگاه‌های مختلف توضیح می‌دهد. بنابراین در واقع ممکن است یک مرکز جدید برای یک دوره زمانی مشخص ظهور کند که وحدت را بالاتر از تنوع قرار دهد.
اما اتحاد به تنهایی در برابر نئولیبرالیسم سوسیال دمکراتیک مترقی دولت ائتلافی آینده آلمان، کافی نخواهد بود. چپ نمی‌تواند بر کاستی‌های دیگران تکیه کند، اما باید در سال‌های آینده پرسش‌های استراتژیک حیاتی را در درون خود روشن کند: وظیفه یک حزب سوسیالیست در قرن بیست و یکم چیست، با چه کسی سیاست می‌کند؟ بحث‌های محیطی که از یک سو کارگران نادیده گرفته شده و از سوی دیگر جنبش‌ها را اسطوره می‌سازد، تا کنون بیش از آنکه فایده داشته باشد به حزب آسیب رسانده است.
برای روشن شدن این سؤالات، اعضای منفرد اکنون خواستار تشکیل یک کمیسیون مستقل از کارشناسان در یک مجموعه امضای آنلاین هستند. این اولین بار نیست که فراخوان برای پردازش حرفه ای و مستقل با صدای اعتراض بلند شده است. بی حوصلگی محسوس است و زمان فرصت سوزی در حزب، تقریبا رو به پایان است: یک تجدید نظر استراتژیک و یک جدول پرسنل جدید باید در دو سال آتی تکمیل شود. در بهار سال ۲۰۲۴، رکود بعدی با انتخابات اروپا قریب الوقوع است و به دنبال آن انتخابات سرنوشت ساز در ایالت های زاکسن، تورینگن و براندنبورگ در پاییز سال ۲۰۲۴ برگزار می شود. تا آن زمان، حزب باید مشخصات شرقی و اروپایی خود را روشن کرده باشد.
این تغییر جهت وجودی، قطعا میان مدت است، اما کار سیاسی همین الان شروع می شود. اعضای جدید با توقعات خود وارد می شوند، به شدت به یک اپوزیسیون قوی نیاز است. یک تغییر کامل دردیدگاه جاری حزب ضروری است: عدم رضایت از مرکز سیاسی و فانتزی که می خواهید بخشی از آن باشید. ارزیابی روشنی از توازن قدرت و بهبودهایی که چپ می تواند به طور قابل اعتمادی برای مردم اعمال کند. حکومت را به عنوان یک هدف فی نفسه یا حتی برای حفظ خود درک نکنید، بلکه فقط زمانی وارد عمل شوید که قدرت خودتان اجازه دهد.
حزبی که تشنه توجه رسانه ها نیست، بلکه به دنبال شناخت از رای دهندگان خود است و نه از نخبگان. به طور کلی، این به معنای حزبی با اعتماد به نفس است که خود را جدی می‌گیرد: یک اپوزیسیون سرسخت که تحریک می‌کند و در عین حال شجاعت نمایندگی از حاشیه نشینان را دارد. جناح کوچکتر و دستگاه منقبض شده فرصتی است برای تمرکز با منابع کمیاب بر آنچه که چپ را تعریف می کند: پرسش های مسائل اجتماعی. او با پیگیری مداوم مسائل مورد نظر خود و بدون سست کردن پایه های آن، حتی اگر مورد توجه عمومی قرار نگرد، پایگاه قدرت خود را ایجاد می کند. که نشان دهنده اراده ای،برای دنبال کردن سبک متفاوتی از سیاست است که بر جنگ قدرت یا حساسیت های داخلی متمرکز نیست، بلکه بر منافع و خواسته های پایگاه خود متمرکز است، همچنین، یک حزب سوسیالیست.
زیر نویس:
*۱- حزب چپ آلمان” Die Linke”
*۲- اینس شوردتنر” Ines Schwerdtner”، سردبیر مجله ژاکوبین آلمان
*- آنه ویل، مجری تلویزیون کانال یک آلمان “Anne Will”، Talkshow-Rochade in der ARD
دو شنبه ۱۷ آبان ماه ۱۴۰۰- ۸ نوامبر ۲۰۲۱
