در خبرنامه نیروهای “حمایت قاطع” به رهبری “ناتو”که امروز سه شنبه، ۱۷بهمن ۱۳۹۶ منتشر شده, آمده است که: هواپیمای B۵۲ آمریکایی، ۲۴ بمب هدایت شونده را در ولایت بدخشان درشمال شرق افغانستان به محل‌های استقرار گروه طالبان پرتاب کرده و پرتاب این تعداد بمب هدایت شونده از این هواپیماها را یک رکورد دانسته است! و افزوده است: که این هواپیماها نقش رهبری کننده عملیات‌های هوایی را در دهه های گذشته داشته و بتازگی با بمب‌های پرتاب کننده دورانی مجهز شده که میزان دسترسی به پناهگاه‌های شورشیان و مرگ و میر را افزایش می‌دهد. این هواپیماها در سال ۲۰۰۱ نیز پایگاه‌های نیروهای طالبان را بمباران کردند. در سال گذشته هم ارتش آمریکا اعلام کرد که: درافغانستان روی داعش “مادر همه بمب‌ها’ را انداخته است! در گزارش های ” ناتو ” که گاها برای انحراف افکار عمومی, از “نیروهای بین المللی” نام برده میشود, از خسارات شدیدی که به طالبان وارد آمده صحبت میشود اما در در مورد تلفات غیرنظامیان ناشی از این حملات هیچ حرفی زده نمی شود! حمید کرزای رییس جمهوری پیشین کشورافغانستان پس از اصابت ” مادر بمب ها” بر خاک افغانستان, در حساب کاربری خود در توییتر نوشت: “این جنگ علیه تروریسم نیست بلکه استفاده غیرانسانی و بی‌رحمانه از کشور ما برای آزمایش تسلیحات جدید خطرناک است.”کرزای درنوشتە اش قویا این اقدام آمریکا را محکوم کرد.
همه میدانیم که پس از شکست شوروی در افغانستان و خروج نیروهای آن از این کشور, نیروهای آمریکایی و بعد ها همه اعضاء “ناتو” که امروز شامل ۲۶ کشور عضو میباشند, وارد افغانستان شدند و عملا بر همه امور این کشور تسلط یافته و آن را اشغال کرده اند. ادامه حضور نیروهای ” ناتو”, علاوه بر اینکه از میزان تنش ها نکاسته است, به نحوی هم بحران های جدیدی را تولید کرده و به اختلافات زیادی در نحوه مدیریت و میزان و نوع هماهنگی بین دولت و مسولان این کشوردامن زده و باعث برخی بی اعتمادی ها گردیده است. کیست که نداند در سایه جنگ های داخلی در این کشور, گروه های مافیای مالی و تولیدکنندگان و صادر کنندگان مواد مخدر, بیشترین سود را برده اند و طبیعی است که ادامه و استمرار جنگ های داخلی, منبع تولید ثروت آن هاست و در برابرهر گونه روند آماده کردن این کشوردر راه صلح سنگ اندازی کنند و آینده این کشور را هر چه بیشتر تیره و تار می کنند. در اثر این سیاست تا کنون میلیون ها شهروند افغانستان بی خانمان، آوارە و سرگران، فقیرو شمار بزرگی نیز کشتە و معلول گشته اند.
