گزارش از میزگرد بروکسل- علی صمد
در تاریخ نوزده ژانویه ۲۰۱۳، به ابتکار سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت)- بلژیک، جلسه ای با موضع “برای مشارکت در شکل دهی تشکل بزرگ چپ” در بروکسل با حضور نمایندگان سه سازمان سیاسی و یک شخصیت منفرد چپ برگزار شد. در این جلسه از شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران آقای مجید زربخش، از سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران آقای پرویز نویدی، از سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) آقای علی پورنقوی و از منفردین چپ آقای رسول آذرنوش شرکت کرده بودند. مجری برنامه علی صمد و گرداننده میزگرد آقای حجت نارنجی بودند. تعدادی از ایرانیان مقیم شهر بروکسل در این تجمع شرکت کردند و برنامه بطور هم زمان از پالتاک پخش شد و نیز از طرف سایت رسانه از میزگرد وحدت چپ فیلمبرداری صورت گرفت که در روزهای آینده لینک این برنامه انتشار بیرونی خواهد یافت.
برنامه با اعلام یک دقیقه سکوت بیاد تمام شهدای راه آزادی آغاز شد و مجری برنامه با توضیحی کوتاه از فعالیت مجدد فدائیان خلق در بروکسل به معرفی مهمانان پرداخت و سپس از آقای حجت نارنجی دعوت بعمل آورد که گردانندگی جلسه میزگرد را به عهده بگیرند و بدین طریق با توضیح کوتاه رفیق گرداننده، از مهمانان سخنران درخواست کرد که پیرامون موارد مختلف صحبت های خود را آغاز کنند.
در ابتدا رشته صحبت به آقای پرویز نویدی سپرده شد تا در مورد روند پیشرفته تا لحظۀ کنونی توضیح دهد. آقای نویدی با بیانی انتقادی نسبت به ورزیدگی برای انشعاب و بی تجربگی برای وحدت، به تاریخچه شکل گیری فعالیت سه جریان پرداخت و تاکید کرد که برای متحد کردن طیفی از چپ تلاش زیادی در حال انجام شدن است و این امید است که چنین تلاشی به سرانجام برسد. ایشان تاکید کردند که حرکت سه جریان بر چند مبنا استوار بوده است. نامبرده از زمرۀ این مبانی، مرزبندی و نقد سوسیالیسم منفک از دموکراسی – چنان که در تجربۀ “سوسیالیسم واقعاً موجود” و در قامت استالینیزم تجلی یافت، ضرورت گذر از جمهوری اسلامی به عنوان مانع اصلی تحول در جامعۀ ایران و برای نیل به دموکراسی را مورد تأکید قرار داد. نویدی همچنین اعلام داشت که اعلام طرح فراخوان به معنی این نیست که همه کارها انجام گرفته است. “ما علاقمندیم که با کمک همه و دوستانی که در این جلسه حضور دارند گام های مشترک برداریم. ما باید تلاش کنیم که سه سازمان با همراهی منفردین چپ، یک تشکل دیگر درست کنند”.
در ادامه آقای مجید زربخش صحبت های خود را بنا به تقاضای آقای حجت نارنجی گرداننده میز گرد به چرائی اهمیت و ضرورت پروژه وحدت چپ متمرکز کردند. ایشان متذکر شدند که وحدت چپ باید به نیاز جامعه پاسخ دهد. چپ زایده شرایطی است که خارج از اراده چپ به او تحمیل شده است. در سی سال گذشته شرایط برای چپ بسیار دشوار بود و ذهن چپ و هویت آن هم دچار بحران شده بود. واقعیت های گذشته و نیر ناکامی های چپ باعث شده بود که کارها با کندی پیش رود و روندی که ما آغاز کردیم الان در حدود چهار سال است که از آن می گذرد. داشتن یگ پا در گذشته شکسته خورده، یک پا در بیرون و فرهنگ غیر دمکراتیک از جمله مواردی بودند که در برابر فراتر رفتن از وضع موجود سد ایجاد می کردند ما برای تغییر وضع موجود و با وجود اختلافاتی که میانمان وجود دارد تصمیم گرفتیم با هم گام های مشترک برداریم.
سپس نوبت به آرسول آذرنوش رسید. ایشان بنا به درخواست آقای حجت نارنجی به حضور منفردین و اهمیت حضور آنها در چنین روندی پرداخت. ایشان تاکید کردند که به لحاظ تاریخی از کادرهای چریک های فدائی خلق ایران اقلیت بوده اند و فعالیت های ایشان دارای نقاط قوت و ضعف بوده است. بعد از تجربیات جهانی وچپ، نظراتش در بسیاری از زمینه ها دچار تغییر شده است. ایشان با تاکید متذکر شدند که منفردین می توانند با سه سازمان تلاش های مشترکی را سازمان دهند. و اینکه اگر چپ نتواند وحدت در صفوف خودش ایجاد کند جنبش مردم ایران دچار یک ضعف و نقص اساسی خواهد شد. آقای آرنوش ادامه دادند که پراکندگی فقط مختص چپ ها نیست بلکه جمهوریخواهان هم پراکنده اند. از نظر ایشان جمهوریخواهان نمی توانند بدون حضور یک چریان چپ قوی و سراسری موفق شوند. از نکات پر اهمیت سه جریان این است که آنها از روش دمکراتیک برای پیش بردن پروژه خود استفاده کردند و این قابل اهمیت است و همین امر باعث گردیده که جریانات دیگر نیز بتوانند حضور یابند. ما بعنوان بخشی کوچک از منفردین که بیشتر در پاریس متشکل هستیم دارای تشکل نیستیم و نمی توانیم بطور مستقل در این پروسه شرکت کنیم. با آغاز جدی این پروسه وحدت امیدواریم گام های اساسی برای وحدت چپ برداشته شود.
در بخش آخر از قسمت اول میزگرد نوبت به آقای علی پورنقوی رسید. موضوع صحبت او در این بخش، اهمیت چاره اندیشی برای تأمین مشارکت منفردان چپ در کار “شکل دهی به تشکل بزرگ چپ” و تشریح تصمیمات سه سازمان در این زمینه بود. پورنقوی صحبت خود را با دعوت از منفردان چپ برای شرکت فعال در این پروژه و خاصه در اجلاسی که در تاریخ ۹ فوریه برای تحقق طریق مشخص مشارکت منفردان برگزار خواهد شد، آغاز کرد. پورنقوی صحت ادعای دموکراتیسم پروژۀ مورد گفتگو را در گرو مشارکت منفردان در کل پروسۀ آن دانست و به عنوان یکی از کسانی که تقریباً به طور منظم در جریان پیشرفت کار تا لحظۀ کنونی بوده است، بر دغدغه و اشراف هر سه سازمان به لزوم یافتن پاسخی نسبی برای تأمین این مشارکت گواهی داد. پورنقوی تصریح داشت که موضوع مشارکت فعال منفردان چپ نه فقط به لحاظ وزن کمّی، بلکه مقدمتاً به لحاظ وزن کیفی آنان دارای اهمیت است. تنوع مسائل نظری و عملی ای که چپ امروزه با آنها مواجه است، حضور متنوعی را برای پاسخگوئی به این مسائل ایجاب می کند و این مهم بدون حضور منفردان متحقق نخواهد شد. پورنقوی در ادامۀ صحبت اش شمه ای از تصمیمات سه سازمان برای تأمین این حضور، از جمله منظورداشت حق نمایندگی برابر با سه سازمان برای منفردان در عموم وجوه مربوط به هدایت پروژه را مورد تأکید قرار داد. نامبرده با تصریح موقتی بودن تصمیمات سه سازمان در این زمینه و توافق آنان دایر بر این که حق نمایندگی منفردان متناسب با وزن حضور آنان محفوظ است، به سخنان خود پایان داد.
بعد از صحبت های سخنران آخر، اقای نارنجی از حاضرین در جلسه خواست در دور دوم میزگرد سوالات، علاقمندیها و تذاکرات خود را به ایشان اعلام کنند تا بلکه ایشان بتوانند با چالش کشیدن صحبت های سخنرانان مطالب طرح شده بهتر مورد بررسی قرار گیرد. در دور بعدی پس از استراحت پانزده دقیقه ای با طرح سوالات ازسخنرانان بحث ها ادامه یافت و هر یک از سخنرانان از زاویای مختلف به موضوعات طرح شده پرداختند. در بخش دوم پس از توضیح سخنرانان نوبت به حاضرین در جلسه رسید. بیش از ده نفر سوال و اظهار نظر نسبت به صحبت های انجام گرفته، کردند. برنامه در فضایی صمیمی و دوستانه برگزار و پایان یافت.
