احمد علم‌الهدی، نماینده خامنه ای در استان خراسان رضوی، در نمازجمعۀ امروز مشهد یک نعل وارونه زد و یک اعتراف کرد.
نعل وارونه: علم‌الهدی مدعی شد که دولت روحانی می‌خواهد تلگرام را فیلتر کند و مسئولیت این کار را هم “به گردن رهبری” بیاندازد. او در خطاب غیرمستقیم به روحانی گفت: “… بیخود یک روزی گفتید دست ما روی دکمه فیلتر نخواهد رفت و حالا که می‌خواهید فیلتر کنید، به گردن رهبری نیاندازید.”
اعتراف: نامبرده علت مشکلات ایران را پیروی نکردن دولت‌ها از دستورهای خامنه‌ای دانست و اعلام کرد که “همواره نسخه نجات‌بخش کشور از جانب رهبری بوده اما رسم شده که به حرف رهبری گوش نمی‌کنند…”
خلف وعده های انتخاباتی روحانی به مردم، از جمله در زمینۀ آزادی گردش اطلاعات، کم نیستند. با این حال دشوار بتوان تصور کرد که فضای عمومی در جامعۀ امروز ایران اظهارات متظاهرانۀ علم الهدی علیه سانسور تلگرام را به جز نعل وارونه به چیز دیگری تعبیر کند، زیرا هنوز مخالفت او با برگزاری یک کنسرت و سخنرانی، و اقدامات اش در پیشگیری از این دست برنامه ها در مشهد، در یادها باقی است. حتی منتفی نیست که او بار دیگر با واکنشی مشابه واکنش مردم در دی ماه گذشته به سعایای اش برای شوراندن آنان علیه دولت روحانی مواجه شود.
اما در اعتراف علم‌الهدی، دایر بر این که “رسم شده به حرف رهبری گوش نکنند”، هیچ غل و غشی نیست: اعتراف صریح این واقعیت است که از سوئی گسیختگی و فقدان “آمریت نرم” در درون جمهوری اسلامی و از سوی دیگر فقدان همین نوع از آمریت در مناسبات بین حاکمیت و مردم تا واقعیتی “نمازجمعه ای” بالا کشیده است.
