حکم اعدام پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی، فعال مدنی و زندانی سیاسی کرد، در دیوان عالی کشور تأیید شده است. امیر رئیسیان، وکیل او، اعلام کرده که شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور این حکم را بدون توجه به ایرادات متعدد پرونده تأیید کرده است. پخشان در مرداد ۱۴۰۲ بازداشت شد و پس از بیش از سه ماه حبس در انفرادی، به بند زنان زندان اوین منتقل گردید. او به اتهام “بغی” و عضویت در گروه‌های مخالف حکومت به اعدام محکوم شده است، در حالی که وکیل او تصریح کرده که فعالیت‌هایش در اردوگاه‌های آوارگان شنگال و مناطق جنگ‌زده سوریه تنها جنبه امدادرسانی داشته و هیچ ارتباطی با فعالیت‌های نظامی یا سیاسی نداشته است (۱).
این حکم با واکنش‌های گسترده‌ای مواجه شده است. کمپین حقوق بشر ایران صدور این حکم را نشانه تشدید سرکوب مخالفان سیاسی، به‌ویژه زنان، در ایران ارزیابی کرده و خواستار لغو فوری این حکم شده است. امروز، نام پخشان عزیزی، زنی که صدای بی‌پناهان و آوارگان بود، در میان دیوارهای بستهٔ “عدالت‌خانه جمهوری اسلامی” گم شده است. اعدام او، اعدام یک انسان نیست؛ بلکه اعدام آزادی، عشق و باور به دنیایی عادلانه است.
اعدام، آخرین پردهٔ بی‌عدالتی است؛ سلب حق حیات، نه تنها کرامت انسانی، بلکه ارزش‌های بنیادین عدالت را زیر سؤال می‌برد. اعدام او، اعدام یک انسان نیست؛ اعدام آزادی، عشق و باور به دنیایی عادلانه است.
حق حیات، ابتدایی‌ترین و غیرقابل انکارترین حق بشر است و هیچ نظامی حق ندارد آن را نقض کند. اعدام نه‌تنها راه‌حل نیست، بلکه خشونت و سرکوب را در جامعه بازتولید می‌کند. امروز ما وظیفه داریم با همبستگی و اعتراض، علیه این چرخهٔ خشونت و بی‌رحمی بایستیم و صدای کسانی باشیم که صدایشان خاموش شده است.
برای پخشان، برای تمام قربانیان سرکوب و برای آینده‌ای که در آن عدالت و انسانیت زنده بماند، بایستیم و بگوییم: نه به اعدام
منبع:
