همبندِ ما طاهر احمدزاده، که پنج شنبه ۹ آذر 1396، در ۹۶ سالگی درگذشت، از مقاوم ترین و محبوب ترین چهره های زندان دوران شاه بود.
ما همبندیان او در زندان های دوران شاه او را چون انسانی مهربان، سرزنده، استوار و چون مبارزی به یاد می آوریم که در سختی ها و دشواری های زندان نیز، ارزش های مبارزاتی و انسانی خود و ارزشِ نامِ بلندِ و سرفراز ِ فرزندان خود را چنان به نیکی و شکوه پاس می داشت که احترام همگان را برمی انگیخت.
طاهر احمدزاده که گرایش های دینی و ملی داشت، در دهه سی از چهره های فعال جنبش ملی کردن نفت بود. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ به استبداد تن نداد و با پیوستن به «نهضت مقاومت ملی ایران» و عضویت در «کانون نشر حقایق اسلامی» به مبارزه علیه خودکامگی و بیدادگری برخاست.
سه فرزند او: مستوره، مسعود و مجید در بهار سال ۵۰ دستگیر شدند. مستوره به زندان و مسعود و مجید به اعدام محکوم شدند. رژیم شاه احمدزاده ی پدر را نیز به دلیل فعالیت های فرزندان او دستگیر کرد. احمدزاده ی پدر، به رغم اعتقادات مذهبی خود، استوار و محکم و مقاوم ، به دفاع از رزمِ فرزندان فدائی خود برخاست. طاهراحمدزاده نخستین پدری است در جنبش فدائیان خلق که به اتهام حمایت از رزمِ فرزندان خود زندانی و به ده سال حبس محکوم شد.
طاهر احمدزاده، که در روزهای انقلاب همراه با دیگر زندانیان سیاسی آزاد شد، سال های زندان را مقاوم و استوار و سربلند و پای بند به عقاید خود زیست.
در زندان های شاه با جمع مذهبی ها و ملی ها بود اما با دیگر گرایش های سیاسی و عقیدتی نیز رابطه ای دوستانه داشت. مناسبات خود را با زندانیان نه بر مبنای جهت گیری سیاسی و عقیدتی، که بر بستر مبارزه با خودکامگی و بیدادگری تنظیم می کرد. شاخصه های شخصیتی او، مهربانی او، تلاش او برای انتقال تجربه های خود به نسل های جوان تر، سرزندگی، شادابی، لطیفه گوئی، حاضر جوابی و نکته سنجی او و.. مهر بر می انگیخت و در عمیق تر شدن رابطه دوستانه او با زندانیان گرایش های گوناگون تاثیر بسیار داشت.
از زندگی و رزمِ طاهر احمد زاده در دوران جمهوری اسلامی همگان با خبراند دوران استانداری او در خراسان بسیار کوتاه بود. فرزند دیگر او مجتبی نیز در سال ۶۰ در زندان های جمهوری اسلامی اعدام و خود او نیز زندانی و شکنجه شد.
طاهر احمدزاده، تا آخرین دم بر پیمان و عقاید خود استوار ماند. نامِ طاهر احمدزاده در حافظه ما همبندی های او به دوران شاه، نمادی است از ایستادگی در برابر خودکامگی و بیدادگری و پاسداری ارزش های بلند انسانی. ما همبندان او با تسلیت به خانواده او، یاد او را گرامی می داریم .
مهدی ابراهیم زاده – داود ابراهیمی – محمد اعظمی – تقی اغنیا – اقبال اقبالی – رضا اکرمی – حسام امام – امیرحسین بهبودی – اژدر بهنام – حبیب پرزین – احمد پورمندی – ایرج تقی زاده – مهدی جباری – حسن جعفری – عاطفه جعفری – فردوس جمشیدی رودباری – رضا جوشنی – محمد حداد پور – نقی حمیدیان – اصغر خرسند – بهروز خلیق – احمد خوشبخت – رقیه دانشگری – رضا دقتی – اکبر دوستدار – ناصر رحمانی نژاد – فرهمند رکنی (اخوی) – سلامت رنجبر- حسین سازور – یداله ساولی – علی ستاری – فرج سرکوهی – اکبر سوری – محمد تقی سیداحمدی – اکبر سیف – اسفندیار صادق زاده – عیسی صفا – حسن صمدیان – مجید عبدالرحیم پور – حسن عرب زاده حجازی – نادر عصاره – رضا عظیم زادگان – رضا علامه زاده – مسعود فتحی – حسن فخاری – وجیه اله قاسمی – باقر قلیائی – قدرت قلی زاده – مهدی کاظمی – اسفندیار کریمی – بهزاد کریمی – رضا کریمی – حسن گلشاهی – مصطفی مدنی – احمد محمدی – ضرغام محمودی – مرتضی محیط – پرویز مختاری – منوچهر مختاری – عباس مظاهری – امیر ممبینی – محمد منیری فاضل – مسعود مولازاده – محمدرضا مهجوریان – اشرف میرهاشمی – فرخ نگهدار – پرویز نویدی – ایرج واحدی پور – پروین واحدی پور – منیر هاشمی
