پیش گزارش به اجلاس مورخ ۲۲ آبان هیئت عمومی وکلای دادگستری مرکز
آزادیخواهان
هممیهنان
همکاران
میدانیم که روز ۷ اسفند ۱۳۵۷ آقای خمینی در دیدار با وکلای دادگستری با صراحت تمام دستاورد های تاریخی ملت ایران را آماج حمله خود قرارداد. دست انتقام جویی شیخ فضل اله از آستین ایشان بدر آمد تا امر کند “دادگستری باید از شرع اسلام استفاده کند”.|
چند ساعت بعد پاسخ شایسته ولی مقتدر فقیه در بیانیه سالروز استقلال کانون داده شد که” استقرار حاکمیت واقعی مردم محتوای کلیه قیام ها و جنبش هایی است که ملت قهرمان ما از صد سال پیش تا کنون نهال آنرا با خون بهترین و دلیر ترین فرزندانش آبیاری کرد…”
هفته بعد اجتماع ملیونی مردم به دعوت ” هیئت تدارک جبهه دمکراتیک ملی ایران” برای ادای احترام به رهبر تاریخی ملت ایران دکتر مصدق، برمزار او در احمدآباد برگزار گردید. فردای آن روز آقای خمینی دستور داد تا علما و طلاب ” برای راهنمایی مردم به نقاط مختلف کشور،دهات و شهرها….” بروند. همان جا فتوا داد که ” زنان باید با حجاب شرعی به وزارتخانه بروند…”
بلافاصله حرکات به ظاهر خودجوش شروع شد. اجتماعات از مدارس شروع و به دانشگاها سرایت و سرانجام به کانون وکلا در کاخ دادگستری رسید. کانون مرجع تظلم عمومی بود. قطعنامه خواسته های زنان در کانون مطرح شد.
همه اقشار و طبقات اجتماعی از جمله زنان،فارغ التحصیلان بیکار،روزنامه نگاران کارگران و … برای طرح مطالبات خود راهی کانون وکلا در کاخ دادگستری می شدند. در اوایل خرداد ۵۸ با تشکیل کنگره سراسری وکلای دادگستری ایران به مدت ۴ روز در کاخ دادگستری، ابعاد دشمنی آقای خمینی با کانون با سخنرانی شادروان نزیه مبنی بر اینکه قوانین اسلامی برای اداره کشور نه عملی و نه مفید است، گسترده تر گردید. قطعنامه کنگره را جناب صارم الدین صادق وزیری، عضو هیئت مدیره کانون وکلا و رئیس جمعیت کرد های مقیم مرکز قرائت نمود که این خود آتش خشم ارتجاع را شعله ورتر ساخت. از آنروز تا کنون شاهد حبس، اعدام و تهدید وکلا، نصب مدیر دولتی ۱۷ ساله، تصویب قوانین علیه کانون وکلا در ابعاد گسترده هستیم. یادآوری میکنیم که تعدادی از همکاران بدلیل اتجام وظیفه دفاع، تبعید اجباری شده اند.
کار دستگاه وکالت را به جایی رسانده اند که همکار دلیر ما خانم نسرین ستوده مشتی از نمونه خروار آنرا در مصاحبه خود با صدای آمریکا بازگو میکنند.
مقدمات انتخابات و نتیجه آن
انتخابات دوره اخیر هیئت مدیره کانون در شرایط عجیبی شکل گرفت و قرار بود آقای رئیس جمهور در جشن استقلال شرکت کند که این اتفاق نیفتاد. وحشت از تنش ها موجب لغو برنامه ایشان شد. روز سوم اسفند نمایندگان کانون های وکلا با ایشان ملاقات نمودند. طبق معمول تعارفات فراوان در لزوم “استقلال” رد و بدل شد. فردای آن روز کانون وکلا مصوبه ای را ابلاغ کرد تا” در روز جشن استقلال هرنوع تبلیغات و معرفی تشکل ها و کاندیداها و آوازه گری در داخل سالن و خارج از آن . خیابانهای اطراف چه در قالب اعلامیه ها ، نشریات،پوستر،خبرنامه ها و بنر و…. از طرف اشخاص و موسسات ممنوع می باشد”
محدودیت بیان آن هم به هر نوع در سالن که هیچ خارج آن و خیابانهای اطراف میزان احترامی را که هیئت مدیره برای همکاران قائل است را نشان میدهد. جالب است که هیئت مدیره وظیفه مراقبت از خیابانهای اطراف را هم از انحصار نیروهای انتظامی خارج میکند تا در خیابان هم ناظم وکلا باشد. همان روز برای این زخم تحقیر و توهین مرهمی ساختند آنهم با زدن کلنگ احداث باشگاه وکلا با پانزده هزار متر مربع.
۱۱ روز قبل از انتخابات به مرحمت آقای نیری شش وکیل برای کاندیداتوری هیئت مدیره جدید واجد شرایط شناخته شدند. با این وضع ، ارباب قدرت در قوای مقننه، مجریه و قضائیه تحت امر ولایت به دلیل احتمال تنش در جشن کانون در جشن استقلال شرکت نکردند و این در حالی بود که به دلیل عدم استقبال وکلا از این جشن گزارشی ار آن هم ارائه نشد.
نتیجه انتخابات وحشتناک بود. ۷۵ در صد وکلا پای صندوق رای نرفتند و بالاترین رای منتخبین ۱۰ درصد و پائین ترین ۵ در صد کل آرای وکلای دادگستری مرکز بود.
دعوت به جلسه هیئت عمومی
در چنین شرایط حساسی ما شاهد دعوت وکلا به جلسه هیئت عمومی ” به منظور شفاف سازی امور مربوط به وکالت وپاسخگویی به مطالبات وکلا….” از طرف هیئت مدیره هستیم. باید از ” شفاف سازی امور مربوط به وکالت وپاسخگویی به مطالبات وکلا..” استقبال کرد. لابد مسئولین کانون که تاکنون غیر شفاف بوده اند و در نظر دارند بعد از این شفاف و شیشه ای گزارش داده وعمل نمایند. با چنین روشی امید است که بتوانند اعتماد وکلا را به خود جلب نمایند. اگر بپذیریم که محل همایش گنجایش بخش بزرگی از ۱۷۰۰۰ وکیل عضو کانون را دارد و جلسه مثلا ده ساعت هم ادامه داشته باشد باید پرسید چگونه ضمن ارائه گزارش به سوالها جواب خواهند داد؟
پیش گزارش
ما با دقت دستورات ۴۸ جلسه هیئت مدیره را از بدو تشکیل دوره ۲۸ تا کنون دیده ایم. در کانون خدمات و کارهای زیادی کرده اند. جمع کردن نام وکلای نیکوکار، همدردی با مردم افغانستان، کمک به مردم بدخشان، دفاع از قربانیان طوفان تهران، کمک به دولت در دریای مازندران، مذاکرات هسته ای، محکومیت ترور در سوریه و عراق، شرکت در راهپیمایی روز قدس، شکایت از اسرائیل به سازمان ملل و……. البته این همه مربوط به امور دنیوی است برای توشه آخرت هم تلاش جدی شده است. برگزاری محفل انس با قرآن کریم با حضور قاریان ممتاز، تبریک جشن با سعادت امام زمان (عج)، ولادت امیر الموئمنین، بعثت پیغمبر، تجدید عهد با امام خمینی،…….. میدانیم که این اعمال در حوزه صلاحیت تکایا و مساجد است و در قوانین وکالت چنین وظایفی برای کانون وکلا پیش بینی نشده است. آیا اگر اهل تسنن بخواهند مراسم رحلت خلفای راشدین را برگزار نمایند کانون حاضر به پرداخت هزینه های آنها هست؟ مسیحیان و کلیمیان هم همینطور؟
آنچه مربوط به دفاع ار جان، آزادی ، استقلال و امنیت شغلی وکلاست زیر بار کارهای فرعی گم شده است. جلساتی که تشکیل داده اندو مذاکراتی که انجام داده اند بی نتیجه بود. تا بحث گزارش ” تعاملات کانون” ۱۷ خرداد ۹۳ در کار باشد سد خودکامگی برپاست و در این مورد خاص با اتکا به حسن نیت روحانی کار به جایی رسید که حال مسئواین کانون حسرت لایحه احمدی نژاد را میکشند و انعطاف او. نتیجه آنکه با اینکه آقای کشاورز در بهمن سال گذشته نوشتند که ” امیدواریم رئیس جمهور استقلال کانون را حفظ کند” حالا مقاله مینویسند تحت عنوان ” خود غلط بود آنچه میپنداشتیم” . با آنکه آقای محسن محبی رئیس مرکز امور حقوق بین الملل ریاست جمهوری میگوید” رئیس جمهور در خصوص لایحه وکلای رسمی دفاع جانانه ای از وکلا داشتند”، رئیس کانون وکلای مرکز تصریح میکند که” در قالب قانون جدید تمام تصمیمات کلیدی مربوط به اداره کانون تحت نظارت مستقیم و غیر مستقیم قوه قضائیه است”. این گزارش ماست. حرف،نقل،ملاقات، همایش ، گفتگو و تبادل نظر چون بر اساس” تعاملات” است نتیجه ندارد.
هدف جمهوری اسلامی
جمهوری اسلامی بارها پاسخ صریح و روشنی به وکلا داده است که تسلیم شوید . این از ۷ اسفند ۵۷ شروع شده است
با قتل،زندان ، شکنجه ، گرفتن پروانه موفق نشدند. هنوز هم مینویسند و می گویند مثلا ” تعدادی از افراد معاند نظام از کانون پروانه وکالت دریافت کرده اند که با تصویب لایحه جامع وکالت رسمی چنین وکلایی حق وکالت نخواهند داشت” محمدعلی پور مختار رئیس کمسیون ۹۰ مجلس. ششم شهریور.
برای وکلا راهی جز استمرار مقاومت باقی نیست. تسلیم حقیرانه ،از وکلا کارمندان مطیع اداره اجرای احکام قضات اوین خواهد ساخت. هرروز نسرین ستوده ها را تصفیه خواهند کرد. کانون را نابود خواهند کرد.
در سوریه در مناطق اشغالی داعش وکالت حرام اعلام شده. در اوایل تیرماه امسال در شهر بن غازی لیبی همکار دلیر ما، مدافع حقوق بشرتوسط داعشی ها ی محل کشته و همسرش ربوده شد.
روز ۲۹ شهریور خانم سمیرا صالح النعیمی وکیل دادگستری عراق که منتقد جنایات داعش و مدافع حقوق هموطنانش بود در موصل دستگیر و چون حاضر به توبه نبود توسط داعش به قتل رسید.
در میهن ما هم نابودی کانون وکلا از زبان رئیس کمسیون ۹۰ مجلس تکرار می شود : “که با تصویب لایحه جامع وکالت رسمی چنین وکلایی حق وکالت نخواهند داشت”. ۸ شهریور رادیو زمانه
در کشور ما سرکوبی وکلا با تصویب قانون نهادینه می شود.
خلاف تواضع است اگر ما شیوه های خاصی را برای مقابله پیشنهاد کنیم. اگر مسئولین کانون ها از “تعامل” که ورشکستگی آنرا اعلام کرده اند دست بردارند باید به آنان کمک کرد که باقی مانده استقلال کانون نابود نشود. دولتی کردن وکالت حرفه شریف ما را در لجنزاری که خلق کرده اند فروخواهد برد. شما تمهیدات شاهرودی را پس از چاپ در روزنامه رسمی بی اثر کردید. مسئولین کانون ها را موظف کنید که به جای مراسم مذهبی و زنده باد و مرده باد مورد پسند استبداد، به نهاد های بین المللی وکلا شکایت کنند. نهاد های بین المللی و مدافع حقوق بشر را از فاجعه ای که دامن ما را گرفته است با خبر سازند.
در این راه ما نیازمند جلب افکار عمومی و حمایت رسانه ها هستیم تا این توطئه را افشا کنیم.
آزادیخواهان
هم میهنان
همکاران
وکلای ایرانی به تنهایی قادر به رفع شر نیستند. خانه ما در آتش است. دفاع از استقلال کانون وکلا فقط یک امر حرفه ای نیست. مقوله ای انسانی و ملی است. ما نیازمند همراهی شما هستیم.
مردم شرافتمند وکلای دادگستری را تنها نگذارید
۱۸ آبان 93
محمدرضا روحانی وکیل پایه یک دادگستری
احمد عرفانی وکیل پایه یک دادگستری
مناف عماری وکیل پایه یک دادگستری
هوشنگ عیسی بیگلو وکیل پایه یک دادگستری
منیژه حبشی وکیل پایه یک دادگستر
منابع
کیهان تهران صفحه ۳ هشتم شهریور ۱۳۵۷
مجله کانون زمستان ۱۳۵۷ صفحات ۶ تا ۹
کیهان تهران ۱۶ اسفند ۱۳۵۷ صفحه ۳
