چپ باید خود را برای به میدان آمدن آماده کند

دروغ، استراتژی بقای جمهوری اسلامی است 

 بنای یک جامعه متعادل، نمی تواند بردروغ استوارگردد، اما دروغ به استراتژی بقای جمهوری اسلامی تبدیل شده است. دروغ، کلید واژه رمز پیشبرد پروژه های دولتی است. کافی است که شما از استقلال رای خود فاصله بگیرد و برای مصلحت، در جهت بعد ایدولوژیک جمهوری اسلامی پرچم بلند کنید. جهت باد، شما را با خود می برد، همه چیز را شکل می دهد و شما را مناسب شرایط مطلوب درمی آورد. درجمهوری اسلامی، هزاران نفر به دلیل همین هم سویی با باد ایدئولوژیک دستگاه خلافت، تبدیل به هیولا شده اند و قادربه بلعیدن همه منافع ملی هستند. هزاران واعض بی عمل، چمدانی در دست دارند و سر هر ایستگاه مناسبی، رخت و لباس خود را عوض می کنند و خود را در جای مناسب توصیه شده، جا می زنند، کشوربا هجوم ایدولوژیک این عناصر فرتوت، در حال ویران شدن است، و هردم از ظرفیت و امکان بهره بردای از منابع  آن کاسته می شود. لطفا ببینید! جامعه را به چه شرایطی کشانده اند که بدون دروغ و تظاهر، کاری از پیش نمی رود. یادمان باشد که چه سخنرانی ها و چه تعاریفی در حوزه عدل و اخلاق اسلامی به خورد مردم داده نشد. چه پیشکش هایی از عدل علی، عدالت اسلامی و بهشت برین، سهم زنان جامعه ما می شود!

سرکوب وحشیانه زنان، ادامه دارد 

در آستانه بهمن ماه سال ۱۳۵۷، زنان ایرانی به برخی دست آوردهای اجتماعی دست پیدا کرده بودند، امکان مشارکت در انتخابات را پیدا کرده بودند، آرام آرام، امکان حضور در کارخانه ها، ادارات و سر انجام تا سطح مدیریت و پست سیاسی و تا حد وزارت دست پیدا کردند، قوانین ازدواج و طلاق، سرپرستی فرزندان، شرکت در میدان های ورزشی، در موسیقی،در فیلم سازی و بازیگری، قادر شدند قدم های مهمی را از انقلاب مشروطه تا آستانه انقلاب بهمن بردارند. گرچه پس ازانقلاب بهمن ۵۷، خانواده های مذهبی، آزادی های بیشتری برای دخترانشان در رفتن به مدرسه و دانشگاه ها قائل شدند، اما دست آورد های جنبش زنان ایرانی، از پیش از پنج نسل گذشته آغاز شده بود، زنان در ایران برای حقوق بیشتر، موقعیت شغلی بهتر جنگیده اند. در سواد آموزی جامعه ایرانی نقش مهمی بازی کرده اند. بسیاری از زنان در دفاع از حقوق زنان و کودکان، به شدت مبارزه کرده اند. در واقع برای دست یابی به احقاق حقوق خود، درجنگی نابرابر، محکم و استوار ایستاده و از خود دفاع نموده اند. زنان ایران در صد سال گذشته به موفقیت های زیادی دست یافته اند و البته برخی از دست آورد های خود را هم از دست داده اند، باید تاکید کرد که هیچ امکان ویژه ای به آنها داده نشده، بلکه هر آنچه را که به دست آورده اند، حاصل تلاش جمعی خودشان بوده است. نباید فراموش کنیم  که در دو سال پیش، پنجشنبه ۱۹ مهرماه ۱۳۹۸زنان برای اولین بار در تاریخ۴۰ ساله جمهوری اسلامی مجاز به تماشای یک بازی فوتبال بین تیم های ملی (ایران و کامبوج) در ورزشگاه بودند. تحت فشار اتحادیه فوتبال جهانی فیفا، دولت ایران قبلاً ممنوعیت ورزشگاه را برای مسابقات بین المللی لغو کرده بود. اما عمدتاً این زنان ایرانی بودند که فشارها را علیه دولت و فیفا طی سالهای گذشته افزایش داده بودند: آنها بارها در مقابل استادیوم ها تجمع کرده و خواستار پایان دادن به تبعیض بودند. اما حکومت گران نمی خواستند به این کوچکترین درخواست بخش بسیار کوچکی از زنان ایرانی پاسخ مثبت بدهند، باز هم ممانعت های خود را علیه زنان، آنهم با شدت و به شکل های وحشیانه ای انجام دادند، اسید پاشی های مکرر در شهرهای مختلف علیه زنان، یکی از آن ها بود که تا امروزنسبت به  آمرین و مسببین آن، به هیچ دادخواهی پاسخ داده نشده است. حال باز هم در آستانه انتخابات دیگری هستیم، تصاویر برخی زنان موتورسوار و برخی آزادی های “یواشکی” را تحمل می کنند. باز هم قول و قرارهایی برای زنان ایرانی در گفتمان های خودشان منظور می کنند. بسیاری از سیاستمداران بارها و بارها قبل از انتخابات به زنان جامعه ایرانی، قول های طلایی می دهند، اما هیچ یک از دولت های اصلاح طلب و اصولگرا، فرجه ای نسبت به درخواست های زنان نداده اند. آنها می دانند که زنان به عنوان موتور انتخابات در ایران دیده می شوند و قادر به بسیج رای دهنگان به سوی صندوق های رای هستند،همه کاندیداها به رفع ممنوعیت حضور زنان به استادیوم های ورزشی، قول و قرار هایی داده اند و اما  تا امروز، نتوانسته اند به قول های انتخاباتی خودعمل نمایند. فشارها و ممنوعیت ها برای زنان، از همان بهمن ماه سال۱۳۵۷با توجیه های مذهبی شروع گردید و سرانجام با چماق دین مبین! شرعی و قانونی اعلام گردید. آیت الله خمینی قانون مدرن “حمایت از خانواده” که در سال ۱۳۴۶جنبه اجرایی گرفته بود را به حالت تعلیق درآورد. درعوض،بحث شریعت، قرآن و سنت و تفاسیر کلامی را به عنوان منابع اصلی قضاوت اعلام نمود. قانون ازدواج و خانواده منتج از شرع ،همه امتیاز ها را به مردان اعطا می نماید: در مورد ازدواج، طلاق، فرزندان، مسافرت همسر،چند همسری، ارث و بسیاری دیگر. زنان ایرانی که به امید زندگی بهتر از انقلاب ۱۳۵۷حمایت می کردند، نمی دانستند که پس از پیروزی انقلاب و به دست گرفتن جناح مذهبی تحت رهبری آیت الله خمینی، بازنده اصلی آن خواهند بود. اما گرچه آیت الله خمینی، یکی از شناخته شده ترین مخالفان حق رأی دادن به زنان دردهه چهل خورشیدی بود، نتوانست حق رأی دادن و کاندیداتوری در انتخابات را از زنان ایرانی بگیرد

چپ باید خود را برای به میدان آمدن آماده کند 

البته باید گفته شود که بخشی از این خیال پردازی ها و شیوه و رفتار سیاسی ما در مورد پدیده ها، در نگاه رمانتیک جامعه شرقی و از جمله ما ایرانی جاخوش کرده است. در اعلام نگاه و نظر ما به طور تاریخی، صراحت کلام دیده نشده است، ما بیشتر از همه، به نوعی تقدیر گرایی مذهبی گرفتار مانده ایم. ما بیشتر از اینکه برای رفع و رجوع مسائل و مشکلات در هم تنیده خود به برآیند گفتمان های فلسفی و اجتماعی متوصل شویم، با راهکار های سیاسی، به دنبال حل و فصل معضلات خود بوده ایم، که نتیجه ای نگرفته ایم. بخشی از مسائل نا شناخته،بین تئوری وعمل نهفته است. اما وقتی دولتمردان جمهوری اسلامی حاضر به پذیرش اشتباهات فاحش و ویرانگر خود نشده و به تغییر ریل معتقد نمی باشند و مخالفین و منتقدین را با شدید ترین خشونت ممکن، از سر راه خود بر می دارند، آنوقت دیگر، هم سازی با آنها، خودفریبی و هم گامی در تشدید مصائب تا کنونی است. حال، پرده ها افتاده است و دیگر،خودشان هم پنهان نمی کنند که سیاست های تا کنونی آنها، کشور را به پرتگاه کشانده است. و چه بیهوده خواهد بود و چه انتظار نادرستی است که باز هم همین ها بیایند و دست ما را بگیرند و بالا بکشند! بعد از چهل سال، دست همه خالی مانده است. مردم به شدت فقیر شده اند و حتی قدرت مانورهای کوچک مالی در زندگی شان را از دست داده اند،حال، دولت مردان جمهوری اسلامی هم به تضادهای لاینحل بین خود در شیوه مدیریتی و حکومترانی ،اعتراف می کنند،دین و به ویژه فقه شیعه به نماد ماند تبدیل شده است و خلاص شدن از اما اگر های فقهی، احتیاج به رفراندوم ویا قیام و قیود نمایندگان مجلسی مستقل دارد که آنهم درچشم اندازی دموکراتیک، از گردانندگان این حکومت قرون وسطایی چنین انتظاری نمی رود،زیرا برای خود حقوق مطلق قائل است و حاضرنخواهد شد دراین مطلق نگری،شبه ای وارد گردد.تاریخ دستگاه دینی، در همه زمان ها،از برخورد و گفتگوی با دیگر اندیشان و نو اندیشان پرهیز کرده است، اکنون نقش دین در جامعه ما،حذف آن دیگران و نو اندیشان است. دین اسلام،مطلق گرا است و چنین گفتمانی را بر نمی تابد، فرضیات دین، مطلق است و شما نمی توانید نسبت به فرضیات دین، در شک و تردید قراربگیرید، به دلیل همین عدم نقد پذیری دین اسلام است که باورمندان بزرگ دینی از فلسفه فاصله می گیرند و اصول فقهی که ملهم ازخرافات و جعلیات هزارساله است فرصت رشد پیدا می کند و امروز به دلیل بی مایگی در اندیشه آیت الله های به قدرت رسیده، سعی به حفظ صیانت آن “اصول فقهی” می کنند. مبانی فقهی، بر فرضیه های خیالی استوار است و دستگاه حکومتی، با تکفیر و خشونت کلام، از آن حراست می نماید.پای مبانی فقهی سست و چوبین است، و در صورت نضج گرفتن گفتمان های آزاد در جامعه ما، متکلمان بی عمل، ازعرش به فرش پرت خواهند شد و بازار منبر و مسجد و نقل و حدیث، کساد خواهد گردید. دین در جامعه ما به ورشکستگی رسیده و آپوزیتسیون و به ویژه نیروی چپ باید خود را برای به میدان آمدن آماده کند. زنان، موتورمحرکه جنبش عدالت خواهی جامعه ایرانی، ازهمان بهمن ماه ۵۷، سر آغاز مرحله جدید تجدد خواهی و مبارزه مدرنیته علیه سنت را با صدایی بلند بشارت دادند، این صدا را بشنویم.

چهارشنبه ۲۶خرداد ماه ۱۴۰۰- ۱۶ یونی ۲۰۲۱