برلین: روز یکشنبه ۱۵ ژانویه ۲۰۱۷ به دعوت حزب چپ آلمان هزاران نفر به یاد و گرامیداشت رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت دست به تظاهرات خیابانی زدند و در محل “گورستان سوسیالیستها” بر مزار آنها گرد آمدند.
کشتار وحشیانه رهبران کمونیست آلمان که در ۹۸ سال پیش توسط ” گروه سربازان آزاد – فاشیست” صورت گرفت، همچنان موضوع روز است و از حافظه مردم این کشور و میلیون ها نفر پیکارگرعدالتخواه و مبارزان راه آزادی پاک نخواهد شد. در چنین روزی، رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت را پس از آزار و شکنجه بسیار از پشت سر مورد سوء قصد قرار دادند و به قتل رساندند.
یادآوری می شود که جهان بزرگداشت یکصدمین سال قربانیان جنگ جهانی اول را برگذار نمود اما نباید فراموش گردد که کارل لیبکنشت تنها نماینده پارلمان آلمان بود که در سال ١٩١۴ به شرکت آلمان در جنگ جهانی اول رای منفی داد. بی شک این استقلال نظر و رای منفی او در مقابل سرمایه داری رو به رشد آلمان و زمامداران طرفدار جنگ، یکی از دلایل سوء قصد و قتل او گردید. ضمناً در همین باره رزا لوکزامبورگ اعلام کرد: “این اعمال و دخالت در جنگ، یک تسلط و اقتدارگرایی دولتی است که تماماً منجر به فاجعه خواهد شد و هم اکنون کشور آلمان یک نمونه مثال زدنی است”.
در تظاهرات روز یکشنبه هزاران نفر شرکت کرده بودند و از نکات قوت و برجسته این همایش، حضور فوق العاده جوانان بود. آنها با نشان دادن همبستگی و درخواست شرکت هر چه بیشتر مردم در سیاست و نشان دادن حساسیتهای بیشتر در روند سیاست گذاریهای احزاب در کشور و اعتراض به نظام سرمایه داری و تسلط بانکها بر سرنوشت و اراده مردم، نابرابریهای اجتماعی، تبعیض روز افزون، کم شدن امکانات و رفاه عمومی و آموزشی و کنترل و دخالت در حریم خصوصی مردم از طریق شنودها و ابزارهای اینترنتی و الکترونیکی شدند. تظاهرکنندگان به تشدید بحران و جنگ افروزی توسط کشورهای سرمایه داری وهمچنین فروش سلاح به کشورهای مناطق بحرانی اعتراض کردند. آنها همچنین از مبارزات مردم کشورهای دیکتاتوری از جمله مردم ایران برای احقاق حقوق خود، آزادی های اجتماعی و آزادی احزاب و مطبوعات و زندانیان سیاسی اعلام پشتیبانی کردند.
تظاهرات مردم و بویژه جوانان که همه ساله بمناسبت کشتار رفقا رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت در برلین صورت می گیرد، بی شک بزرگترین همایش و برآمد جنبش چپ در اروپا است. این حضور پرتوان مردم، فقط برای حضور و پاسداشت و یاد آوری از آنچه که در سالهای پیش صورت گرفته نیست، بلکه نشانگر نیرو و همبستگی جنبش چپ نیز می باشد. باید با صدای بلند به جهان نشان داد و یادآوری کرد و از مردم خواست که به سمت و سوی سیاستگذاری در کشور هایشان حساسیت بیشتر نشان بدهند و اثرگذار باشند. چپ باید خود را بیازماید و خود را نشان بدهد و در عرصه سیاست و جامعه، آرزوها، برنامه و نوع مبارزه و ارزشهای خود را عرضه نماید. چپ باید عرصه های نزدیکی و اتحادهای خود را نشان بدهد و اعلام نماید که معنای مبارزه مشترک، الزامی برای انطباق دیدگاه ها نیست، بلکه تلاش در پیدا کردن راه حلها و سیال کردن سیاستها و تصمیم گیریها است. چپ با هم و در کنار هم رشد می کند و بر سیاست تاثیر می گذارد. بی شک با حضور هر چه بیشتر و ارائه ارزشهای خود، به تقویت خود و اطمینان و اعتماد و جلب مخاطبان خود نیز کمک می کند.
جنگها و بحرانهای بزرگ اجتماعی و اقتصادی و نابرابریها، دلمشغولی همیشه چپها بوده اند. هر مراسم و بزرگداشت و فراخوانی که حتی مقدار کمی بار و احساس آزادی برای ما همراه داشته باشد ارزشمند است. با شرکت و حضور ما در آن احساس مطلوبی به ما دست می دهد و به جا می گذارد. شرکت ما یک یادآوری، یک اعلام حضور، یک تعلق و یک احساس است. اما آنچه مهم است و باید گفت و تکرار هم کرد این استکه این یادآوریها برای ایده هایی است که همیشه مورد گفتگوهای ما بوده و خواهند بود و نباید از صحنه زندگی ما دور یا فراموش شوند. ما باید در این بزرگداشتها شرکت نماییم، آن طور که مادر و پدرهای ما شرکت کردند، آن طور که ما شرکت کردیم و آن طور که فرزندان ما ادامه خواهند داد. چپ باید به مبارزه خود برای جهانی دیگر و بهتر ادامه دهد. بویژه که این خیل عظیم کشته شدگان و زنده یادان ما، همیشه به ما و رابطه سکوت و جنایات اخطار می دهند.
