گرامی باد اول ماە مە، روز همبستگی جهانی کارگران!
همبستگی، ابزار کارای کارگران برای مقابله با تهاجم نئولیبرالیسم!
اول ماە مە روز جهانی کارگر، روز همبستگی طبقاتی و مبارزاتی کارگران جهان، روز گرامی داشت یاد کارگران نساجی شیکاگو در سال ۱۸۸۶ ـ کە تظاهرات مسالمت آمیزشان به خاطر کاهش ساعات کار روزانە توسط پلیس بە خون کشیدە شد ـ روز پاسداشت دست آوردهای بزرگ جنبش جهانی کارگری و تجلیل از پیکارگران جنبش چپ و کارگری است.
اول ماه مه هموارە فرصتی بودە است برای تاکید بر همبستگی جهانی کارگران علیه ستم طبقاتی، استثمار، تبعیض و نابرابری، فقر و گرسنگی و روزی بوده است برای بە میدان آمدن همزمان کارگران در سطح ملی و جهانی جهت طرح و پیگیری مطالبات صنفی و سیاسی شان.
اول ماە مە، روز ماندگار است. چرا کە هنوز استثمار و بی عدالتی پابرجا است، مبارزه میان کار و سرمایە همچنان جریان دارد و نئولیبرالیسم در ابعادی جهانی به تلاش های خود برای بازستاندن دستآوردهای جنبش کارگری و تحمیل شرایط بردە وار بر کارگران ادامه می دهد. کارگران برای مقابله با تهاجم لجام گسیختە نئولیبرالیسم، ابزاری کارآتر از همبستگی کە پیام اصلی روز کارگر و الهام بخش مبارزات حق طلبانە کارگری است، در دست ندارند.
رژیم های مستبد در ایران در طی یک قرن گذشتە برای جلوگیری از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر و تشکیل سازمان های مستقل کارگری از انجام هیچ اقدام جنایتکارانه دریغ نکردەاند. قتل ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویس در سال گذشتە زیر شکنجە وحشیانە ماموران انتظامی، نمونه جنایت علیە جنبش کارگری است.
رژیم ایران امسال هم با احضار و تهدید فعالین کارگری می خواهد مانع برگزاری روز جهانی کارگر گردد. رژیم حتی حاضر بە صدور مجوز برای تشکل های وابستە به خود هم نیست. سران رژیم بە شدت نگران تبدیل شدن روز کارگر بە روز اعتراض گستردە علیە وضعیت فلاکت بار کنونی است.
با این وجود کارگران همواره به اشکال مختلف روز اول ماه مه را پاس داشته اند. اعتصاب پرشور کارگران نفت جنوب در اول ماە مە ۱۳۰۸، کە توسط سندیکای مخفی نفت با در طرح یک سری خواستە های صنفی آغاز شد، یکی از نمونە های درخشان آن است. برگزاری مراسم پر شور روز جهانی کارگر در سە سال نخست پس از انقلاب، از آنجملە مراسم صد هزارنفرە روز کارگر درسال ۶۱ توسط سازمان ما در میدان آزادی تهران کە بە رغم محاصرە چماقداران و نیروهای امنیتی و پرتاب نارنجک برگزار گردید، نمونە های دیگری از برگزاری روز جهانی کارگر در ایران است.
تهاجم سرمایەداری و به ویژە سرمایە داری تجاری و نیروهای مدافع آن در ایران بە حقوق سندیکایی کارگران در سالهای پس از انقلاب بهمن تا کنون، ادامه داشته است. این تهاجم کە همراە با سرکوب خشن فعالین کارگری پیش بردە می شود از زمان تسلط جریان های راست، تشدید گردیدە و تا کنون اثرات فاجعە باری بر زندگی کارگران داشتە است.
درسال گذشتە این تعرض لجام گسیختە علیە حقوق سندیکایی کارگران با تصویب لایحە ضد کارگری موسوم بە “لایحە اصلاح قانون کار” و تغییر در قوانین تامین اجتماعی با هدف تعدیل قوانین بە زیان کارگران وارد مرحلە نوینی شد. دولت درصدد برآمد در سال پایانی عمرش، ماموریتی را کە جنتی در آغاز کار دولت احمدی نژاد دراین زمینە در نماز جمعە تهران بە نمایندگی از جانب موتلفە ابلاغ کردە بود را بە فرجام برساند.
براثر سیاست های رژیم ایران، کارگران و زحمتکشان کشور ما در شرایط بسیار دشوار و توانفرسایی بە سر می برند. آن ها با فقر، بیکاری و تورم فزاینده روبرو هستند. در سال گذشتە موج اخراج کارگران از واحدهای تولیدی ادامه پیدا کرد. اخراج ها موجب شد که بر لشکر بیکاران در کشور ما افزوده شود. کارشناسان امور نرخ بیکاری را بیشتر از ۲۰ درصد برآورد می کنند. تورم بنا بر آمارهای رسمی بە ۳۲ درصد رسیده اسنت. بە گفتە نمایندگان مجلس، ۶۰ تا ۷۰ درصد واحدهای تولیدی تعطیل و بقیە با ظرفیت کمتر از ۵۰ درصد کار می کنند. بر تعداد واحدها و موسساتی کە حقوق کارگرانشان را پرداخت نمی کنند مرتبا افزودە می شود. سطح زندگی کارگران طی یکسال ۷۵ درصد افت کردە و قدرت خرید آن ها به شدت کاهش یافته است. دولت حداقل دستمزد کارگران را حدود یک چهارم خط فقر تعیین کرده است.
کارگران در سال گذشته بە رغم تشدید سرکوبها، به اشکال مقتضی علیە تورم و گرانی، اخراج، عدم افزایش مناسب دستمزد، لایحە اصلاح قانون کار، تعدیل قوانین و خدمات تامین اجتماعی، عدم پرداخت بە موقع دستمزد، عدم رعایت ایمنی در محیط کار، علیە قرادادهای موقت کار، تبعیض، پیگرد فعالین کارگری، به اعتراض برخاستند و خواهان افزایش دستمزد، ،تامین امنیت شغلی، کنترل گرانی و تورم، لغو قرادادهای موقت کار، رسمی شدن کارگران قراردادی و پیمانی، لغو لایحە اصلاح قانون کار، بهبود خدمات تامین اجتماعی و حق تشکل شدند.
کارگران و مزدبگیران!
سال گذشتە برای شما، سال بسیار سخت و دشواری بود. همە دلایل و شواهد نشان می دهند کە دشواریهای شما در سال جاری در صورت تداوم وضعیت موجود، فزونتر خواهد شد. باید وضعیت موجود تغییر پیدا کند. اعتراضات پراکندە بە تنهایی نمی تواند وضعیت موجود را تغییر دهد. تغییر وضعیت موجود مستلزم سازمانیابی، شرکت فعال در اعتراضات و اعتصابات، همبستگی، اقدام مشترک و پیوند با سایر جنبش های اجتماعی است.
کشور ما از منابع غنی مادی و انسانی برای ایجاد رفاە و توسعە و استقرار جامعە ای دمکراتیک و مبتنی بر عدالت اجتماعی و حفظ محیط زیست، برخوردار است. زندگی فلاکتبار، شایستە شما کارگران و مزدبگیران نیست. این حق شما ست کە از حقوق انسانی و رفاە و آسایش برخوردار شوید. بی عدالتی و فقر نتیجە عملکرد و برنامە های عدالت ستیزانە مستبدین حاکم برکشور است. به مبارزە علیە استبداد حاکم برخیزید.
برای جلوگیری از تهاجم سرمایه داران و محافظە کاران حاکم بە حقوق سندیکائی و اجتماعی شما و برای دستیابی به مطالباتتان، لازم است با تفرقە و پراکندگی مبارزە کنید، همبستگی تان را تقویت نمائید، سازمان های سندیکائی تان را بوجود آورید و برای اتحاد سازمان های کارگری تلاش مضاعف نمائید.
برای رهائی زندانیان سیاسی و کارگرانی کە بخاطر دفاع از حقوق کارگر و سازماندهی کارگران بە زندان افتادەاند و برای آزادی وکلای شرافتمندی کە بە دلیل قبول وکالت کارگران زندانی بە زندان افتادەاند، تلاش کنید.
برای تغییر وضعیت موجود و فراهم آوردن شرایطی که شما بتوانید آزادانە تشکلهای خودتان را سازمان دهید، برقراری اتحاد موثر و سودمند بین جنبش سبز با جنبش کارگری، امری است ضرور. شما به سهم خودتان در این راه بکوشید.
کارگران و مزدبگیران!
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) اول ماه مه را بە شما کارگران و مزدبگیران و بە همە رهروان راە صلح، آزادی، عدالت اجتماعی، دمکراسی و سوسیالیسم شادباش میگوید، حمایت خود را از اعتراضات شما اعلام میدارد و برای شما در مبارزه برای دستیابی به یک زندگی انسانی آرزوی موفقیت می کند.
زندە باد اول ماە مە روز جهانی کارگر
زندە باد همبستگی جهانی کارگران
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۸ اردیبهشت ۱۳۹۲ (۲۸ آوریل ۲۰۱۳)
