“آنها میتوانند همه گلها را به بُرند، اما نمیتوانند مانع از آمدن بهار شوند” پابلو نرودا.
در پی اقدامات تروریستی روز جهارشنبه، ۷ ژانویه علیه نشریه هفتگی فکاهی “شارلی” در پاریس و قتل یک پلیس و مامور شهرداری در ۸ ژانویه و به گروگان گرفتن افراد حاضر در یک فروشگاه موادغذائی “کشر” مذهبیون یهودی در۹ ژانویه، به ترتیب در دو شهر متصل به خط کمربندی پاریس، ۱۷ نفر کشته شدند. این واقعه با واکنش اقشار و طبقات گوناگون شهروندان فرانسوی از دیندار و بی دین، سیاه و سفید، کارگر و تروتمند، چپ و راست روبرو شد و آنها را در صف واحد علیه واپسگرایان و همه کسانیکه میخواهند مسلحانه پروژه تاریک اندیشی و واپسگرایی را علیه همبستگی انسان، علیه هر گونه بحث و تبادل نظر، علیه فرهنگ مسامحه، علیه اختیار در تعیین روش زندگی و رهائیبخشی را بر جامعه تحمیل کنند، به خیابانهای پاریس و دیگر شهرها کشاند. میزان شرکت کنندگان بیش از ۴ میلیون در سراسر فرانسه و این میزان، یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در پاریس گزارش شد. زنان و مردان، جوانان و نوجوانان، گروههای متعلق به پیروان مسیحیت، یهودی، مسلمانان با حجاب و بی حجاب، سندیکاهها، احزاب، از ساعات صبح یکشنبه ۱۱ ژاویه به سمت میدان “جمهوری” گرد آمدند و حرکت در ساعت سه بعد از ظهر به سمت میدان “ملت” آغاز شد. در پیشاپیش راهپیمایان، گردانندگان نشریه “شارلی” و خانواده های قربانیان آن، سپس فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه همراه بیش از ۴۷ نفر از سران دولتها و در رده سوم سران احزاب چپ و راست، باستثنای حزب افراطی” جبهه ملی”، صدها هزار نفر با شعار “من شارلی” هستم، “آزادی بیان”، “ترس نداشتن از تروریست”، مخالفت علیه سوء استفاده و یکی پنداشتن مسلمانان با تروریستهای بنیادگرا، بار دیگر همبستگی مردم را در مقابل تهاجمان تروریست برانگیخت.
گرچه در میان سران کشورهای شرکت کننده از یکسو مدافعان آزادی بیان و قلم دیده میشود، از سوی دیگر رهبرانی، نظیر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را میبینیم که هزاران زن و کودک و پیر و جوان فلسطینی را به خاک و خون کشیده و از تجاوز و اشغال سرزمین فلسطینیان ابائی بخود راه نمیدهد. عده ای از ناظران میگویند که فرانسوا اولاند از او دعوت بعمل نیاورده بود و حضور او در راهپیمائی با انتقاد شدید حزب کمونیست و جبهه چپ فرانسه(حزب چپ، حزب کمونیست و چند حزب چپگرا) روبرو شد. دیگر اخبار حاکی از آنست که خود نتانیاهو در ابتداء میل به شرکت نداشت اما با اعلام حضور دو وزیر نژادپرست و افراطی تر از خود، لیبرمن وزیر خارجه و نفتالی وزیر اقتصاد، تصمیم به شرکت نمود تا گوی سبقت مسابقه انتخابات پیش در ماه مارس را از دست ندهد.
باری راهپیمائی متحد در نگاه نخست مرهمی بر دردها و جوابی علیه تروریستها در این لحظه است، اما خشکاندن ریشه های تروریستی منوط به اتخاذ تصمیمی جهانی و بدون محاسبات استراتژی و منفعت گرائی و تبعیض گرائی، مبارزه متحد زیر نظر سازمان ملل متحد در حوزه و اردوگاههای تروریست پرور در افغانستان، پاکستان،عراق، سوریه، یمن و سومالی، مالی، لیبی، نیچریه … میباشد.
حسن نادری
۱۲ ژانویه ۲۰۱۵
