منو
سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ - ۲۲:۵۸
منو
سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ - ۲۲:۵۸
ما ضمن تاکید دوباره بر جدایی‌ناپذیر بودن جزیره‌های ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک از ایران، روند تنش‌زدایی را که حدود یک سال است در منطقه جریان دارد، به‌ویژه در این کشاکش جنگ‌افروزی اسراییل، مثبت ارزیابی می‌کنیم و امیدواریم جمهوری اسلامی ایران و کشورهای منطقه، بی‌اعتنا به تفرقه‌اندازی اتحادیۀ اروپا و اسراییل و آمریکا، به آن پای‌بند بمانند.
در اعتراض به موضع انجمن نویسندگان PEN در مورد جنگ اسرائیل و حماس، ۲۸ نویسنده از ۶۱ نویسنده و مترجم آثار خود را از رقابت برای جایزه ادبی PEN آمریکا انصراف دادند. آنها می گویند که این سازمان در حمایت از نویسندگان فلسطینی شکست خورده است.
روشن است که چنین حمله‌ای نیاز به تیمی حرفه‌ای و سازماندهی و تدارکی نسبتاً طولانی و گسترده دارد. در عین حال، زود است که بتوان تحلیل جامع و روشنی از ابعاد پشت پردۀ این جنایت و اهداف سازمان‌دهندگان آن ارائه داد. هدف از این یادداشت کوتاه نیز در وهلۀ نخست مکثی است بر قربانیان این حمله و حملاتی از این دست. قربانیانی که تنها سهم‌شان از سازماندهی و تدارک چنین جنایاتی و علل پشت پردۀ آن، هزینه‌ای است که با جان و سلامتی‌شان می‌پردازند.
همانگونه که نائومی کلاین در دکترین شُک سالها قبل نوشته بود سیاست ترامپ-ماسک و پیشوای ایشان خاویر مایلی بر شُک درمانی اجتماعی استوار است. این سیاست نیازمند انست که همه چیز بسرعت و در حالیکه هنوز مردم در شُک اولیه دست به‌گریبان‌اند کار را تمام کند. در طی یکسال از حکومت، خاویرمایلی ۲۰٪ از تمام کارمندان دولت را از کار برکنار کرد. بسیاری از ادارات دولتی از جمله آژانس مالیاتی و وزارت دارایی را تعطیل و بسیاری از خدمات دولتی از قبیل برق و آب و تلفن و خدمات شهری را به بخش خصوصی واگذار نمود.
اکنون پرسشی تلخ و دردناک پیش می‌آید: آیا تجربه‌ی تاریخی یهودیان اروپا، که در حافظه جمعی بشریت به عنوان نماد «تکینگی شر» ثبت شده، اکنون خود به ابزاری برای توجیه شکل تازه‌ای از نابودی یک ملت دیگر بدل شده است؟ آیا هولوکاست، به‌جای آن‌که درسی اخلاقی و تعهدی جمعی علیه تکرار فاجعه باشد، به پوششی برای یک جنایت نوین تبدیل شده است؟
شکی نیست که خود دیکتاتوری شاه عامل بسیار مهمی بود. تا زمانی که امکان فعالیت علنی وجود داشت، ما در همه‌ی آنها فعال بودیم و بحث‌هایی هم می‌شدند. اما وقتی همه‌ی راه‌ها بسته شدند، گرایش به مبارزه‌ی مسلحانه هم تشدید شد. شاید اگر راه‌ها بسته نمی‌شدند، تمایلات به این سمت نمی‌رفتند
ساواک مطابق معمول، با وقاحتی تمام، مدعی شد که این افراد در جریان فراری نافرجام هدف گلوله قرار گرفته‌اند. اما مدارک و شواهد موجود، و بعدها اسناد رسمی خود ساواک، پرده از حقیقتی دیگر برداشتند: این، نه یک فرار، بلکه یک اعدام کاملاً برنامه‌ریزی‌شده به دستور پرویز ثابتی بود؛ اقدامی که خشونت نهادینه‌شده در ساختار دیکتاتوری محمدرضا شاه را به‌روشنی عیان ساخت.
اکنون بیش از هر زمان دیگری، قلبم سرشار از محبت و عاطفه‌ی نیرومندی‌ست که به همه مردان و زنان هم‌وطنم که در این سرزمین پهناور پراکنده‌اند، پیوند می‌دهد. من، اگرچه دیوارها و سالها بین من و این مردم فاصله می‌اندازد، متأسفم، ولی سرفرازم که به‌خاطر عشق به این مردم زحمتکش و نجیب، و به‌خاطر نگرانی عمیق برای سرنوشت و آینده‌ی آن‌هاست که این دوری به من تحمیل می‌شود.
در یک مصاحبه کتبی که با من انجام شد، صراحتاً نوشتم: که مهم‌ترین مسئله در کشور، مسئله آزادی و دموکراسی است. پیشرفت و ترقی واقعی مملکت، تکامل واقعی جامعه ایرانی، در گرو حل مسئله آزادی و دموکراسی است. در گرو حل این مسئله است که در اخذ تصمیمات، مردم نه در حرف، بلکه واقعاً در عمل به حساب می‌آیند.
کلان شهرهای ایران ده ها سال از شهرهای مشابه مانند سائو پولو امن تر بود اما با فقیر شدن مردم کلان شهرهای ایران هم ناامن شده است. آن هم در شهرهایی که پر از ماموران امنیتی که وظیفه آنها فقط آزار زنان و دختران است.
در شرایط کنونی، خطر بروز جنگ و تبعات ویران‌گر آن تهدیدی جدی برای ایران در کلیت خود و بنیان‌های اقتصادی و اجتماعی آن است. ما ضمن محکوم کردن تهدید به جنگ و دامن زدن به ناامنی و درگیری‌های منطقه‌‌‌‌ای، به جمهوری اسلامی نیز هشدار می‌دهیم که نیاز ژئوپولیتیک ایران و منطقه ورود هرچه صریح‌تر و مسئولانه‌تر به روند مذاکره برای دستیابی به صلحی پایدار است.
با کمال تاسف روی‌کرد سیاسی مقابله با ایران از سوی برخی کشورهای ذی‌نفوذ در جهان در کنار تحریم‌های غیرقانونی و ظالمانه علیه کشور ما، مانعی عمده در برابر برگزاری دیدارهای دوستانه در مقابل تیم‌های قوی جهان، حتی امکان برگزاری اردوهای آمادگی، و وجود تجربهٔ بازی در این سطح برای ملّی‌پوشان ایران است.
در شرایط کنونی، خطر بروز جنگ و تبعات ویران‌گر آن تهدیدی جدی برای ایران در کلیت خود و بنیان‌های اقتصادی و اجتماعی آن است. ما ضمن محکوم کردن تهدید به جنگ و دامن زدن به ناامنی و درگیری‌های منطقه‌‌‌‌ای، به جمهوری اسلامی نیز هشدار می‌دهیم که نیاز ژئوپولیتیک ایران و منطقه ورود هرچه صریح‌تر و مسئولانه‌تر به روند مذاکره برای دستیابی به صلحی پایدار است.
