جهان ما آکنده از بیعدالتی و ستم است. این ستم به ویژه بیش از هر کس بر زنان وارد می شود و سهم محرومترین زنان در این میان بیش از همه است.
ستم بر زنان، جدا از مساله نابرابری حقوقی، امری سیاسی و فرهنگی است. توده های محروم زنان، افزون بر رنج گرسنگی و بیحقوقیهای عمومی که در آن با مردان خود شریکند، ستم عریان دیگری را از جانب هموندان مرد ناآگاه خود با تمام وجود لمس می کنند و از آن رنج می برند.
اگر توده مردان محروم، خانه و به ویژه زنان خود را محل خالی کردن فشارهائی می بینند که ستم جامعه و فرهنگ مردسالاری بر آنان تحمیل می کند، زنان در مقابل، نه محلی برای رهائی از ستم بیرون دارند و نه آرامشی در خانه می یابند.
از سوی دیگر، بهره کشی حکومتها، با شانه خالی کردن از زیر بار بازسازی نیروی کار و گذاشتن آن بر دوش زنان، مناسبات مردسالاری را چندباره مادیت می بخشد و دستگاه تبلیغ و توجیه سلطه نیز، این ستم را به عنوان یک حق مسلم جلوه می دهد.
این خصلت عمدۀ کنونی جهان ما است و برای رهائی، مبارزه با این نابرابری بیش از هر زمان دیگر ضرورت دارد.
خوشبختانه بخش بزرگی از زنان جهان، در سایه آگاهیهای فردی و اجتماعی به مقابله متشکل با این ستم برآمده اند.
کانون نویسندگان ایران در تبعید در راستای دفاع از این آگاهی و برابریخواهی، هشتم مارس، روز جهانی زن را گرامی می دارد؛ با این امید که جهان جای امنی برای زیستن و برابری حقوق همه انسانها باشد.
هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در تبعید
مارس ۲۰۱۲
