این شعر تقدیم می‌شود به ودیع الفیومی، کودک شش ساله‌ی فلسطینی-آمریکایی که دیروز در شیکاگو با بیست و شش ضرب چاقوی صاحبخانه‌ی ضدمسلمان و طرفدار اسرائیل‌شان به قتل رسید و همچنین به هفتصد کودک فلسطینی که در خاک فلسطین به دست اسرائیلی‌ها کشته شدند و به تمام مردمان خاورمیانه که قربانی انسان‌زدایی در جنگ‌ها و اشغال‌های امپریالیستی و استعماری و صهیونیستی می‌شوند:
ودیع الفیومی ۶ ساله قربانی جنایت تنفر نژادی
«رویای آمریکایی»
آنجا که رویا به سختی
تن به شکستن می‌دهد
روزی از روزهای من آغاز شد
غرب در فقدان شرق گریست
اما در همه چیز تابیدن گرفت برایش
کلیدی در معما پیچید
و شورکامی من را قصه کرد
ریشه‌ها از آب برنگشته‌اند
روزی که آنها را فرو سپردیم
جاری شد آسمان از جایش
و قلب از روزنه‌ی شب آموخت که باید
به غرب وحشی تپیدن بگیرد؛
آنجا که رویا به مرگی
تن به شکفتن می‌دهد
و برق می‌زند، برق
دنیایش.
سپیده جدیری
سروده شده در شامگاه یکشنبه، ۲۳ مهر ۱۴۰۲
