قبل از اینکه غزه باشم
من یک پسر بودم
و تکالیفم گم شده بود،
کاغذی با اعداد روی آن،
انباشته و ردیف شده،
دنبال کاغذم میگشتم
به این به اضافه آن افتخار می کنم،
که سپس در دیگری ضرب می شود،
یادم نیست آن را رها کرده بودم یا نه
روی میز بعد از نشان دادن به عمویم
یا روی قفسه مانده بود بعد از شانه کردن موهایم
اما هنوز جایی بود
و من می خواستم آن را پیدا کنم و تحویل بدهم،
می خواستم معلمم را خوشحال کنم
مجبورش کنم اسم من رو به کل کلاس بگه
قبل از اینکه همه چیز کسر شود
در یک دقیقه
حتی عمویم
حتی معلم من
حتی بهترین دانش آموز ریاضی
و خواهر کوچولویش
که هنوز حرف هم نمی‌زد
و حالا من حاضرم هر کاری انجام دهم
برای این مشکلی که می توانستم حل کنم…
نائومی شهاب نای – ۱۹۵۲
Before I Was a Gazan
I was a boy
and my homework was missing,
paper with numbers on it,
stacked and lined,
I was looking for my piece of paper,
proud of this plus that, then multiplied,
not remembering if I had left it
on the table after showing to my uncle
or the shelf after combing my hair
but it was still somewhere
and I was going to find it and turn it in,
make my teacher happy,
make her say my name to the whole class,
before everything got subtracted
in a minute
even my uncle
even my teacher
even the best math student and his baby sister
who couldn’t talk yet.
And now I would do anything
for a problem I could solve.
Naomi Shihab Nye – 1952
